Της Ράινας Μελισσηνού,

Είναι αρχή της εβδομάδας, πρωί Δευτέρας και νιώθεις ήδη κουρασμένος. Μα γιατί; Δεν θυμάσαι με ακρίβεια πως πέρασες το Σαββατοκύριακο αυτό, αλλά σου κάνει εντύπωση πως δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου. Δεν το έχεις και πολύ συνειδητοποιήσει. Το καταλαβαίνεις μόνο όταν μπαίνεις στο ασανσέρ της δουλειάς και παρατηρείς πως οι συνάδελφοί σου φαίνονται ξεκούραστοι και ανανεωμένοι.

Μιλάνε για το Σαββατοκύριακο που πέρασε με ενθουσιασμό. Ένας λέει πως έγινε λιώμα από το ποτό. Η άλλη του απαντάει πως την Κυριακή κοιμόταν μέχρι το μεσημέρι. Τους κοιτάς σαν να μιλούν άλλη γλώσσα. Σε πιάνει μια απογοήτευση που συνοδεύεται από τα εξής ερωτήματα:
-Τι παραπάνω ξέρουν αυτοί από εσένα;
-Μήπως έχουν κάτι που εσύ δεν έχεις;

Και τότε αντιλαμβάνεσαι πως στην πραγματικότητα εσύ έχεις κάτι που εκείνοι δεν έχουν ακόμα αποκτήσει… Παιδί/α.

Τα Σαββατοκύριακα με παιδιά είναι μια εντελώς διαφορετική πίστα. Όχι μόνο επειδή δεν μπορείς ποτέ να γίνεις λιώμα από το πιοτό σε κάποιο μπαρ. Αυτό είναι και αυτονόητο και από τα πιο εύκολα στάδια να συνηθίσεις. Το πιο σημαντικό είναι να καταλάβεις πως το Σαββατοκύριακο για τα παιδιά δεν περιέχει καθόλου την έννοια της ξεκούρασης, της χαλάρωσης και του cocooning που λένε και στο χωριό μου. Διότι τα παιδιά δεν είναι καθόλου κουρασμένα από την εβδομάδα που πέρασε. Αντιθέτως αυτό που νιώθουν είναι μια ανυπομονησία για το Σαββατοκύριακο που έρχεται.

Η ανυπομονησία αυτή εκφράζεται με το ό,τι θέλουν να τα κάνουν όλα μαζεμένα και καθόλου δεν τα ενδιαφέρει πως σε 48 ώρες που έχετε στη διάθεσή σας δεν θα προλάβετε να πάτε και θέατρο και σινεμά και στο πάρκο και στο λούνα παρκ. Υποψιάζονται δε μήπως και τους το λέτε ως δικαιολογία για να τη σκαπουλάρετε και να κάτσετε σπίτι.

Όποιο πρόγραμμα και αν έχεις κανονίσει θα ξεκινήσει απαραίτητα με πρωινό ξύπνημα. Τα παιδιά τις καθημερινές σηκώνονται με απίστευτη δυσκολία από το κρεββάτι και σου λένε πως νυστάζουν ή είναι άρρωστα για να μην πάνε σχολείο. Όμως το Σαββατοκύριακο ως δια μαγείας ξυπνούν από τις έξι και μπουκάρουν ως τζιχαντιστές στο δωμάτιό σου για να χοροπηδήξουν πάνω στο κρεβάτι σου επειδή είναι χαρούμενα που δεν έχουν σχολείο.

Αφού λοιπόν έχεις φάει το πρώτο σοκ του ξυπνήματος σηκώνεσαι για να αρχίσεις να ικανοποιείς τις απαιτήσεις τους που ξεκινούν το πρωί και σταματούν αργά το βράδυ. Ανάμεσα σε πολύ φασαρία, δημιουργικό παιχνίδι, τσακωμούς για το διάβασμα, την ακαταστασία, ανεπανάληπτες στιγμές τρυφερότητας που χάνονται στην αγκαλιά σου επειδή είσαι ο καλύτερος γονιός του κόσμου… κυλούν οι ώρες του Σαββατοκύριακου. Για να φτάσεις την Κυριακή το βράδυ να τα βάλεις για ύπνο και να νομίζεις ότι κουφάθηκες επειδή απλώς ησύχασε για λίγο το κεφάλι σου από τις φωνές τους.

Τότε εκείνη την ώρα συνειδητοποιείς πως ναι πέρασε ένα ακόμα Σαββατοκύριακο, για το οποίο πιθανώς δεν θα έχεις κάτι τρομερό να διηγηθείς στους φίλους σου. Ό,τι πάλι δεν ολοκλήρωσες ούτε μία από εκείνες τις μικροδουλειές και τις υποχρεώσεις που ήλπιζες να χωρέσεις κάπου μέσα στις 48 αυτές ώρες. Πιθανότατα δεν κατάφερες να πιεις έναν καφέ ήρεμος όπως παλιά, ούτε συνάντησες κάποιον φίλο σου. Όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο δε σε πειράζει τίποτα από όλα αυτά…

Φιλάς για άλλη μια φορά τα κοιμισμένα κεφαλάκια τους και από αυτή και μόνο την κίνηση παίρνεις απίστευτη δύναμη όχι μόνο για την εβδομάδα που έρχεται αλλά και για να νικήσεις όλους τους κακούς των παραμυθιών. Είσαι ο καλύτερος γονιός του κόσμου, αφού!

Πηγή: ilov.gr