Επιμέλεια: Ελένη Μάνου
Στοιβαγμένα σε εργοστάσια όπου επικρατούν άθλιες συνθήκες, τα παιδιά του Μπαγκλαντές αναγκάζονται καθημερινά να εργάζονται με ελάχιστα χρήματα, για την παραγωγή ενδυμάτων που πωλούνται στη Δύση. Μάλιστα, λόγω του φόρου εργασίας, τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά τρώνε, πλένονται και κοιμούνται στα εργοστάσια, ενώ έχουν ρεπό μόνο μισή ημέρα την εβδομάδα.
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 7.000 εργοστάσια στη χώρα που δεν τηρούν τους κανόνες ασφαλείας και δεν υπάγονται σε ελέγχους. Ο φωτογράφος Claudio Montesano Casillas μπήκε σε ένα από αυτά και κατέγραψε με το φακό του τις τραγικές συνθήκες εργασίας των παιδιών. Όπως αποτυπώνεται στις φωτογραφίες τα κτίρια δεν έχουν εξόδους κινδύνου, σχέδια πυρασφάλειας και πυροσβεστήρες.
Παρά το γεγονός ότι στα νόμιμα εργοστάσια οι συνθήκες ασφαλείας έχουν βελτιωθεί, εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές παράνομες μονάδες παραγωγής ενδυμάτων που δεν επιθεωρούνται από το κράτος.
Αν και στα εργοστάσια παράγονται κυρίως ρούχα για τις τοπικές αγορές και την αγορά της Ινδίας, ωστόσο, φτιάχνονται και ρούχα γνωστών διεθνών brands μέσω υπεργολάβων, πράγμα που καθιστά δύσκολο για τις μεγάλες εταιρίες να γνωρίζουν από που προέρχονται τα ρούχα που πωλούν και κάτω από ποιες συνθήκες ράβονται.
Αρχικά ο Claudio Montesano Casillas επισκέφτηκε τυχαία τα εργοστάσια στο πλαίσιο μίας περιοδείας που πραγματοποίησε στο Μπαγκλαντές. Μία μη νόμιμη μονάδα παραγωγής μπορεί να αποτελείται από ένα μεγάλο δωμάτιο με 15 ραπτομηχανές, συχνά χωρίς έξοδο κινδύνου, ενώ πυρασφάλεια δεν υπάρχει, καθώς δεν υπόκειται σε έλεγχο από τις αρμόδιες κρατικές αρχές.
Τα παιδιά-εργάτες, που δεν έχουν χρόνο να πάνε στο σχολείο, είναι φορτωμένα με πλήθος εργασιών, από το κέντημα μέχρι τη βαφή των υφασμάτων, το ράψιμο αλλά και τον καθαρισμό των μηχανημάτων. Συνήθως κοιμούνται μέσα στο εργοστάσιο ή σε ενοικιαζόμενα δωμάτια κοντά σε αυτό και τα ωράρια εργασίας είναι εξαντλητικά, από το ξημέρωμα μέχρι τη νύχτα, με μισή ημέρα την εβδομάδα άδεια και ελάχιστο μεροκάματο. Έρχονται από τα χωριά στις πόλεις αναζητώντας εργασία και ευελπιστώντας σε μία καλύτερη ζωή.
Σύμφωνα με τη UNISEF, πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά ηλικίας 10 έως 14 ετών δουλεύουν ως εργάτες στο Μπαγκλαντές, ενώ το νούμερο αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο αν αυξηθεί το εύρος των ηλικιών.
Σημειώνεται ότι το 2013 πάνω από 1.100 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε πυρκαγιά που σημειώθηκε σε εργοστάσιο έξω από τη Ντάκα, σε ένα από τα χειρότερα βιομηχανικά ατυχήματα που έχουν σημειωθεί στο Μπαγκλαντές.
Τα παιδιά και οι ενήλικες εργαζόμενοι αμοίβονται με περίπου 6,50 δολάρια το μήνα, ενώ στην καλύτερη περίπτωση ο μισθός μπορεί να φτάσει στα 16 δολάρια. Το ποσό αυτό είναι πολύ χαμηλότερα από τα 41,80 δολάρια που καθόρισε ως κατώτατο μισθό το κράτος, μετά το τραγικό συμβάν.
