Ενώ έχω πει ότι δε θα γράφω πολιτικά posts, σήμερα θα γράψω. Γιατί δεν είναι ένα καθαρά πολιτικό post, αλλά ένα κοινωνικό. Ξέρετε όταν ήμουν μικρή και πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο, μου φαινόταν τρομερά άδικο που έπρεπε να αγοράζω τα βιβλία μου. Ακόμη περισσότερο άδικο μου φαινόταν που δε δικαιούμουν να βγάλω μαθητικό εισιτήριο στο λεωφορείο που έπαιρνα κάθε μέρα για να γυρίζω από το σχολείο. Όταν μεγάλωσα και σπούδασα πολύ, μου φαινόταν τρομερά άδικο που έπρεπε οι δικές μου επιλογές περί σπουδών να επιβαρύνουν ανθρώπους που δε σπούδαζαν οι ίδιοι ή δε σπούδαζαν τα παιδιά τους. Γιατί το έκανα, τότε? Γιατί πάλι θα το ξανάκανα. Κι αν σπούδασα και λίγο παραπάνω από αυτό που χρειαζόταν (δε μιλάω για μακροχρόνια φοιτήτρια) πάλι το ίδιο θα έκανα. Όμως, το λέω ότι ήταν άδικο για τους άλλους που πλήρωναν τις σπουδές μου, έτσι επειδή εμένα μου ήρθε να σπουδάσω και μάλιστα παραπάνω πράγματα από αυτά που χρειαζόμουν.

Δεν είναι δίκαιο το σύστημα, αυτό είναι δεδομένο. Και έχω αδικηθεί, αλλά και ευνοηθεί κι εγώ από αυτό. Όμως το ξέρουμε ότι το σύστημα δεν είναι δίκαιο. Αφού το ξέρουμε, καλό είναι να μη μιλάμε μερικές φορές με υπεροπτική βεβαιότητα. Είπε άνθρωπος που μας κυβερνάει ότι στα ιδιωτικά σχολεία πάνε εύποροι και ας αναλάβουν τις υποχρεώσεις της επιλογής τους (περί φπα ο λόγος), αφού περί επιλογής πρόκειται δεδομένου ότι υπάρχει και το δημόσιο σχολείο? Σοβαρά? Γιατί πάω κι  εγώ το ένα από τα δύο μου παιδιά σε ιδιωτικό και εύπορη δε με λες ούτε για αστείο. Δεν έχει σημασία πως το πάω και σε ποιον έχω υποχρεωθεί για να το πάω, αλλά ήταν μονόδρομος. Μου έδωσε το κράτος δωρεάν θέση σε σταθμό γιατί με θεώρησε μαμά που χρειάζεται αυτή τη δωρεάν θέση. Και η θέση που πήρα ήταν άθλια. Ήταν τόσο χάλια που καλύτερα το παιδί να έμενε ένα χρόνο στο σπίτι παίζοντας μόνο του, παρά να βρίσκεται εκεί μέσα. Γιατί κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να διενεργεί σωστούς ελέγχους στους παιδικούς σταθμούς. Α, έγραψα όσα μπορούσα να στοιχειοθετήσω και θα τα διερευνούσαν. Α! Δε με ειδοποίησαν για το τι έγινε και δεν πρόκειται. Α! Και το πολύ-πολύ να τους τράβηξαν λίγο το αυτάκι. Τίποτα περισσότερο έμαθα ότι δε γίνεται. Σοβαρά τώρα? Είχα άλλη επιλογή από το να το στείλω σε ιδιωτικό? Γιατί αν την είχα ας μας πούνε και πως ελέγχονται όλοι αυτοί οι παιδικοί σταθμοί. Ας μας πουν ακόμη πως αδειοδοτούνται δημοτικοί παιδικοί σταθμοί όταν δεν πληρούν τα κτιριοδομικά κριτήρια. Περάσαμε χρόνια κι εκεί. Ματάκια έχουμε να κρίνουμε αν υπάρχει προαύλιος χώρος ή αν υπάρχουν τα τετραγωνικά στις αίθουσες που προβλέπει ο νόμος.

Ξέρω ότι το θέμα του ΦΠΑ δεν αφορά γονείς παιδιών προσχολικής ηλικίας. Όμως το ότι οι εύποροι πάνε τα παιδιά σε ιδιωτικό σχολείο και ότι υπάρχει η ισοδύναμη επιλογή του δημοσίου, με αφορά γιατί δεν είναι πάντα αλήθεια. Δεν είμαι μόνο εγώ. Είναι κι άλλοι. Γονείς που πληρώνουν συλλογικά με τους παππούδες ένα ιδιωτικό σχολείο για το παιδί, γιατί δεν τους κάλυπτε το δημόσιο στο οποίο άνηκαν. Ας μη μιλάμε για θέμα καθαρής επιλογής όταν ξέρουμε ότι κάποια σχολεία είναι τόσο κακά, που η διαγραφή ενός παιδιού από εκεί μπορεί να είναι μονόδρομος. Και ας το δούμε και πιο γενικά το θέμα. Υπάρχουν και δημόσια σχολεία υποδειγματικά. Κι εγώ έχω τέτοιο κοντά στην περιοχή μου. Τόσο καλό που σκέφτηκα να νοικιάσω σπίτι εκεί για ένα διάστημα. Δε γινόταν. Ο διευθυντής ήταν πολύ αυστηρός στις εγγραφές (έπρεπε να έμενα εκεί ένα σεβαστό διάστημα πριν ζητήσω εγγραφή) και τα νοίκια εκεί απλησίαστα. Δημόσιο σχολείο σε πιο “καλή” περιοχή. Λίγα χιλιόμετρα από τη δική μου πιο “κακή” περιοχή. Εκεί επιλέγουν το δημόσιο. Εδώ όποιος μπορεί και τσοντάρει και κανένας παππούς επιλέγει ιδιωτικό. Για ποιο δίκαιο σύστημα μιλάμε και για ποιες ισοδύναμες επιλογές? Και για ποιους εύπορους και μη εύπορους μιλάμε? Έχει αλλάξει πολύ η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Βλέπεις ανθρώπους να ζούνε σε άνετα σπίτια και να δυσκολεύονται να βγάλουν το μήνα. Να μιλάμε για την πραγματικότητα, εντάξει? Οχί μόνο με εικασίες. Να τους ρωτήσουμε πρώτα όλους αυτούς που πάνε στα ιδιωτικά και μετά να βγάλουμε το όποιο συμπέρασμα.

Είπαμε το σύστημα δεν είναι δίκαιο και δεν ήταν και ποτέ για να γίνει τώρα. Μη δουλευόμαστε όμως και μεταξύ μας. Εντάξει? Γιατί παραπάει καμιά φορά.

Πηγή: koxilo.tumblr.com