Αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες που προσπαθούν να αντεπεξέλθουν σε όλους τους ρόλους της ζωής τους -ως μητέρες, σύζυγοι, γυναίκες, επαγγελματίες, φίλες και άλλα πολλά!

Από τη Μάνια Ζηρίδη, BSc., M.E.d., MBA, Ψυχολόγος Eκπαίδευσης, Director of Student Affairs

 Νέα Γενιά Ζηρίδη mziridis@ziridis.gr

Το πρωί ξύπνησα από τις φωνούλες της 11 μηνών κόρης  μου που φώναζε «μα-μά»…

την κοπέλα που τη φροντίζει! Μέσα στις ενοχές, συνειδητοποίησα πως αυτό, μαζί με το γεγονός ότι  κάποιος άλλος θα δει  το παιδί μου να κάνει τα πρώτα του βήματα πριν από εμένα, είναι το τίμημα της εργαζόμενης μητέρας

Για αυτό, αν οι περισσότερες μητέρες  νιώθουμε να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στους πολλαπλούς και απαιτητικούς ρόλους της ζωής μας, αλλά πάνω από όλα είμαστε μαμάδες με λίγο χρόνο στη διάθεσή μας …, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι άλλο παρά στον ποιοτικό χρόνο και την ουσιαστική σχέση που μπορούμε να καλλιεργήσουμε με το παιδί μας.

Ποιοτικός χρόνος σημαίνει: κάνω με την κόρη μου  ό, τι εκείνη θέλει έστω και για 10 λεπτά την ημέρα. Είμαι προσηλωμένη δίνοντας το 100% της προσοχής μου, αφήνοντας στην άκρη οτιδήποτε  άλλο. Είμαι πραγματικά παρούσα χωρίς να ταξιδεύει το μυαλό μου σε εκκρεμότητες ή στην πρωινή συνάντηση που δεν πήγε καλά.  

Όταν το παιδί μας δεν καταφέρνει κάτι μόνο του,  πριν σπεύσουμε να το βοηθήσουμε, ας αναρωτηθούμε  αν είναι πιο σημαντικό να πετύχει αυτό που θέλει με τη βοήθειά μας ή να μάθει ότι όταν προσπαθεί μόνο του θα τα καταφέρει. Όταν κάνουμε εμείς πράγματα για το παιδί μας είτε για να μη το βλέπουμε να δυσκολεύεται, είτε γιατί βιαζόμαστε αφού το σχολικό περιμένει κάτω από το σπίτι μας, τελικά δεν το βοηθάμε να σταθεί στα πόδια του.

Όσο και αν προτιμάμε μετά από μια δύσκολη μέρα να παύσει η εμπόλεμη ζώνη που ξέσπασε ανάμεσα στα αδελφάκια, ο ρόλος μας είναι να τα βοηθήσουμε να λύσουν τη διαφορά τους (όντας ‘μεσολαβητής’) και όχι να τη λύσουμε εμείς (όντας ‘δικαστής’).

Όσο ανέφικτο και αν ακούγεται, είναι σημαντικό να είμαστε διαθέσιμες για να μας ανοιχτούν τα παιδιά μας  όταν νιώσουν την  ανάγκη. Και βέβαια, να δίνουμε την αγάπη και τη στοργή μας σε γενναίες δόσεις καθημερινά.

Όταν συζητάμε, ας αφήσουμε το παιδί μας να μιλάει περισσότερο. Ας  δώσουμε την αμέριστη προσοχή μας και ας συγκρατηθούμε από το να προσφέρουμε τη συμβουλή μας παρά μόνο αν μας ζητηθεί, για να αντιληφθεί τα συναισθήματά του και να σκεφτεί πιθανές λύσεις.

Όταν κλαίει ο ρόλος μας δε είναι να το πείσουμε ότι «δε συμβαίνει τίποτα» όταν προφανώς συμβαίνει αφού χτύπησε ή πληγώθηκε, αλλά να το ακούσουμε και να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά του (π.χ. «νομίζω τρόμαξες»).

Όταν χάνουμε την ψυχραιμία μας ή φερόμαστε άδικα, ας μη ντραπούμε να ζητήσουμε συγγνώμη, όσο μικρό και αν είναι το παιδί μας. Έτσι θα μειώσουμε τις τύψεις μας και το παιδί μας θα μάθει ότι όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά αλλά όχι όλες οι συμπεριφορές που απορρέουν από αυτά.

Όταν νιώθουμε  ότι φτάσαμε στα όριά μας, ας κάνουμε  ένα διάλειμμα έστω λίγων λεπτών, για να αποστασιοποιηθούμε από το συμβάν. Αργότερα που θα έχουμε ηρεμήσει, θα είμαστε πιο ψύχραιμες και με περισσότερες πιθανότητες να χειριστούμε σωστά το θέμα.

Είναι σημαντικό  να  δείξουμε στο παιδί μας ότι η ζωή δεν είναι τέλεια.  Αποστολή μας ως γονείς δεν είναι να κάνουμε τη ζωή τέλεια για το παιδί μας  αλλά να το προετοιμάσουμε  και για τις δύσκολες στιγμές, βοηθώντας το να καλλιεργήσει απαραίτητες δεξιότητες.

Τελικά, μια καλή σχέση με το παιδί μας βασίζεται σε βασικές αρχές  όπως άλλωστε όλες οι σχέσεις στη ζωή μας: σεβασμό,  ειλικρίνεια, όρια, αποδοχή και αγάπη.

Αξίζει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο να είμαστε μητέρες. Μπορεί το παιδί μας να μη μας ανήκει, όμως εμάς αναζητά όταν φοβάται, νιώθει ανασφάλεια ή θέλει αγκαλιά.

Εμείς είμαστε τυχερές που έχουμε το παιδί μας στη ζωή μας. Ας κάνουμε και αυτό να νιώσει το ίδιο για εμάς.

Στο δικό μας χέρι είναι να βοηθήσουμε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, το παιδί μας, να βρει το σκοπό της ζωής του, να αναπτύξει το δυναμικό του, να ευτυχήσει και να κάνει αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο από ότι τον βρήκε.

Στο τέλος της ημέρας εμείς και μόνο εμείς ξέρουμε καλύτερα από όλους, αν ήμασταν καλή μητέρα για το παιδί μας  σήμερα… Και αν δεν ήμασταν , ας μην ξεχνάμε ότι αύριο μπορούμε να γίνουμε  καλύτερη μητέρα…, πιο κοντά σε αυτό που είχαμε ονειρευτεί.