Της Ρομίνας Ξύδα

Η υπεράνω υποψίας δημόσια ζωή, το άλλοθι της πίστης στον Θεό και τα καλά κρυμμένα σκοτεινά πάθη του ηλικιωμένου δικηγόρου που βίαζε την 7χρονη εγγονή του

Εικόνες που δακρύζουν, λείψανα αγίων, αρχάγγελοι, προσκυνητές, δεήσεις, προσευχές, θαύματα. Ανάμεσά τους μια αιθέρια ύπαρξη που ποζάρει φιλήδονα στον φακό του κινητού της φορώντας λευκό μπλουζάκι και μαύρο εσώρουχο. Ενας διαδικτυακός τοίχος χωρίς εικόνα προφίλ, «διακοσμημένος» με το υψηλό κοινωνικό στάτους της δικηγορικής ιδιότητας, κενός από πληροφορίες, άδειος από φωτογραφίες, γεμάτος υποκρισία.

Αυτός είναι ο «τοίχος» του 69χρονου δικηγόρου από τη Λαμία, Α.Σ., ένα άρτια οικοδομημένο και στέρεο προσωπείο της βαριάς διαστροφής του. Για χρόνια ολόκληρα κανείς δεν μπόρεσε να το τραβήξει από πάνω του, ίσως και κανείς δεν υποψιάστηκε το μέγεθος της ασχήμιας που έκρυβε το αληθινό του πρόσωπο. Το έκανε ένα παιδί. Ενα 7χρονο κοριτσάκι, η ίδια του η εγγονή, που ισοπέδωσε ντουβάρια, τράβηξε μάσκες και έβαλε μια ολόκληρη χώρα στη θέση του θεατή ενός έργου γεμάτου πόνο, φρίκη και αποτροπιασμό. Ο «σταυροπροσκυνητής» του Facebook έμεινε γυμνός. Ενας «προσηλυτιστής» κτηνωδίας χωρίς πιστούς, χωρίς συγχώρεση και κυρίως χωρίς Θεό…

Κάποτε στη Λαμία

«Α.Σ. – Δικηγόρος». Ο χρόνος γυρίζει πίσω και σταματά έξω από ένα κτίριο επί της οδού Οθωνος στη Λαμία, εκεί όπου ο νεαρός τότε απόφοιτος Νομικής του ΑΠΘ σχεδιάζει να χτίσει το επαγγελματικό του μέλλον. Μόνος, σ’ ένα μικρό γραφείο, με το αίσθημα της Δικαιοσύνης να φωτίζει τους κόπους ετών και τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Γιος μεγάλης ρεμπέτισσας από τον Πειραιά, της γυναίκας που τραγούδησε πρώτη τεράστιες επιτυχίες της εποχής της, ο Α. δεν έζησε από κοντά το μεγαλείο της μητέρας του. Οταν ήταν ακόμη μωρό δόθηκε σε κάποια οικογένεια στο Καρπενήσι για να ενωθεί χρόνια μετά με τη γυναίκα που τον έφερε στον κόσμο, να τη δικαιολογήσει και να τη συγχωρήσει. Δεν του αρέσει να μιλά για εκείνα τα χρόνια, ούτε για τη ζωή του. Κάθε φορά που κάποιος τον ρωτά, ρίχνει πάνω στις απαντήσεις του ένα πέπλο μυστηρίου, συνοδεύοντάς τις με λίγα λόγια και κοφτές φράσεις. Μοιάζει σαν να θέλει να ξεφύγει από το παρελθόν του, σαν να αποδέχεται μόνο το μέλλον του…

Ο ίδιος δεν αργεί να βάλει θεμέλια και στην προσωπική του ζωή συναντώντας τον έρωτα στα μάτια μιας νεαρής κοπέλας, της Α., όνειρο της οποίας είναι να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά στο πλαίσιο μιας ευτυχισμένης και πάνω απ’ όλα ευυπόληπτης οικογένειας. Οι δικοί της έχουν αρκετά χρήματα, ο Α. το στάτους της μόρφωσης, η ίδια τη θέληση να μεταμορφωθεί σε αφοσιωμένη μητέρα και καλή νοικοκυρά. Παντρεύονται, αποκτούν δύο παιδιά, τον Ν. και τη Ν., οι συγγενείς πιστεύουν ότι η συνταγή της ευτυχίας βρίσκεται καλά φυλαγμένη μέσα στο σπίτι του ζευγαριού: «Ετσι πίστευαν οι πολλοί, έτσι άφηναν και οι δυο τους να φανεί», λέει άνθρωπος που γνωρίζει το ζευγάρι και συνεχίζει: «Το ζευγάρι μαζί με τα παιδιά έμενε τότε στο πατρικό σπίτι της Α. μαζί με τη μητέρα της, η οποία δεν πίστεψε ποτέ στις δυνατότητες και στο μυαλό του γαμπρού της. Τον υποτιμούσε διαρκώς λέγοντάς του ότι είναι λίγος για την κόρη της, πως αν δεν υπήρχαν εκείνη και τα χρήματά της δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα στη ζωή τους. Δεν είχε και τόσο άδικο. Ο Α. ποτέ δεν ανέλαβε κάποια σοβαρή υπόθεση, είχε μπλεξίματα με πελάτες από τους οποίους έπαιρνε χρήματα χωρίς να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις τους. Στη δουλειά του δεν ήταν συνεπής, του άρεσαν η προχειρότητα και το εύκολο χρήμα. Η πεθερά του, η οποία διαθέτει ένα ξενοδοχείο στα Καμένα Βούρλα και πολλά διαμερίσματα στη Λαμία, έβλεπε, καταλάβαινε και ανησυχούσε τόσο για το μέλλον της κόρης της όσο και για τα εγγόνια της. Χρόνο με τον χρόνο η κατάσταση χειροτέρευε, στο σπίτι επικρατούσαν συνέχεια διαμάχες και τσακωμοί, τα παιδιά μεγάλωναν σε ένα άρρωστο περιβάλλον, μέχρι τη στιγμή που η πεθερά κατάφερε να διώξει τον Α. από το σπίτι. Ο μεγάλος προσωπικός του κατήφορος είχε μόλις ξεκινήσει»…

Η Βουλγάρα και το επαγγελματικό τέλμα

Το πρώτο διάστημα μετά τον χωρισμό του ο Α. μετακομίζει στο γραφείο της Οθωνος. Εκεί προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Στο δεύτερο τα καταφέρνει, στο πρώτο όχι. Η σχέση του με μια γυναίκα από τη Βουλγαρία, μητέρα ενός μικρού κοριτσιού, η οποία κρατά ηλικιωμένους, δεν αργεί να γίνει γνωστή. Η γυναίκα αυτή δεν τον κρίνει, δεν τον υποτιμά, δεν τον επιπλήττει, φαίνεται να τον στηρίζει και να τον αγαπά. Το ίδιο και η κόρη της, η οποία τον θεωρεί κάτι σαν δεύτερο πατέρα. Ωστόσο, όσο τα πράγματα μοιάζουν να κυλούν σχετικά ομαλά στην προσωπική του ζωή, τόσο ανώμαλος γίνεται ο επαγγελματικός του δρόμος. Οι πελάτες του τον εγκαταλείπουν ο ένας μετά τον άλλον, οι οφειλές του στο Ταμείο Νομικών αγγίζουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ, τα χρέη τον στοιχειώνουν, το γραφείο του βάζει λουκέτο, η σύνταξή του δεν εγκρίνεται ποτέ. Σε μια απέλπιδη προσπάθεια να κρατηθεί επαγγελματικά ενεργός αλλά ταυτόχρονα αόρατος χτυπάει την πόρτα δικηγόρων της περιοχής για ένα χαρτζιλίκι. Κάποιοι τον στηρίζουν αναθέτοντάς του ψιλοδουλειές στις οποίες δεν φαίνεται, εκείνος μοιάζει χαμένος. Κυκλοφορεί στην πόλη μιλώντας στον εαυτό του, κάνει κηρύγματα για την εκκλησία και τον Θεό, κάποιοι τον λυπούνται, άλλοι λένε ότι είναι άξιος της μοίρας του. Οτι δεν στάθηκε ποτέ στο ύψος των περιστάσεων τόσο απέναντι στην οικογένειά του και τα παιδιά του όσο και απέναντι στους πελάτες του. Οτι η ζωή συνηθίζει να σου επιστρέφει όσα ακριβώς της έδωσες…

Η επιστροφή και οι… ψίθυροι της γειτονιάς

Πριν από σχεδόν δύο χρόνια η πρώην γυναίκα του Α. φεύγει από τη ζωή στα 66 της χρόνια μετά από μάχη με την επάρατη νόσο και τότε η πεθερά του τού ζητά να επιστρέψει στο σπίτι για να προσέχει την κόρη του και τα εγγόνια του, τον 7χρονο τότε Ν. και την 5χρονη Α. Ο Α. μετακομίζει στο διώροφο σπίτι, εκεί ακριβώς απ’ όπου είχε φύγει πριν από χρόνια: «Εδώ στη γειτονιά είδαμε με καλό μάτι την επιστροφή του, καθώς η συγκεκριμένη οικογένεια είχε πάντα πολλά προβλήματα. Οσο ζούσε η πρώην γυναίκα του υπήρχε κάποιο μέτρο αλλά με τον θάνατό της τα πάντα ισοπεδώθηκαν. Η κόρη της, μητέρα των δύο παιδιών, έχει αρκετά ψυχολογικά προβλήματα. Ο σύζυγός της είναι εντελώς απών. Δουλεύει ως βοηθός σε κρεοπωλείο της περιοχής και όσα βγάζει τα τρώει στο ποτό. Μέρα νύχτα πίνει. Εμενε και αυτός εδώ, αλλά τους εγκατέλειψε για χάρη του ποτού. Εκείνη, πάλι, δεν μπορεί να επικοινωνήσει χωρίς φαρμακευτική αγωγή και αν δεν πάρει τα φάρμακά της είτε κλείνεται στον κόσμο της είτε γίνεται ιδιαίτερα επιθετική. Ο γιος της είναι παιδί με ειδικές ανάγκες, δεν μιλάει καν. Η πεθερά του είναι πλέον πολύ μεγάλη, οπότε η επιστροφή του Α. έμοιαζε να είναι κάποια λύση απέναντι στον κυκεώνα της συγκεκριμένης οικογένειας», λέει κάποιος γείτονας της περιοχής και συνεχίζει: «Από τότε που γύρισε ξυπνούσε κάθε μέρα στις 5 το πρωί, ετοίμαζε πρωινό για τα παιδιά και τη γιαγιά, τα συνόδευε στο σχολείο, μαγείρευε και στη συνέχεια πήγαινε για μικροδουλειές σε κάποιο γραφείο της περιοχής προκειμένου να εξασφαλίσει ένα χαρτζιλίκι. Στην πραγματικότητα, όλοι συντηρούνταν από τη σύνταξη της γιαγιάς και παρότι η συγκεκριμένη έχει πάρα πολλά χρήματα στην τράπεζα η ζωή της οικογένειας ήταν κάτι παραπάνω από μετρημένη. Τα παιδιά τα βλέπαμε συχνά και δεν μπορώ να πω ότι έμοιαζαν ευτυχισμένα. Ηταν παραμελημένα, αγέλαστα, δεν είχαν φίλους, δεν ήξεραν τι σημαίνουν οι λέξεις “διασκέδαση” και “διακοπές”. Μην τα ψάχνετε. Πρόκειται για μια απίστευτα προβληματική οικογένεια και τα βάσανα των παιδιών θα διαιωνίζονταν αν δεν βρισκόταν αυτή η άγια γυναίκα, η δασκάλα της μικρής, για να τα βγάλει από τη δυστυχία τους και να τα επιστρέψει στη ζωή».

Οι τραγικές αποκαλύψεις

Η κυρία Πέπη. Η δασκάλα που βοηθούσε την 7χρονη Α., ένα πανέξυπνο και πανέμορφο πλάσμα, στα μαθήματα του σχολείου και την οποία η μικρή λάτρευε σαν μάνα. Η γυναίκα που μπαινόβγαινε καθημερινά στο σπίτι της οικογένειας και κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά με το κοριτσάκι. Ο φύλακας άγγελος των παιδιών που βρήκε το θάρρος να μιλήσει στις Αρχές και να τα ελευθερώσει από τα καθημερινά βασανιστήρια και την τραγικότητα της ζωής τους. Η δασκάλα με τη χρυσή καρδιά τηλεφωνεί αρχικά στην Εθνική Γραμμή Παιδικής Προστασίας, οι αρμόδιοι της οποίας μεταβιβάζουν άμεσα την καταγγελία στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λαμίας, ενώ παράλληλα ενημερώνει και τον διευθυντή του σχολείου της 7χρονης. Σχεδόν ταυτόχρονα στο γραφείο του εισαγγελικού λειτουργού φτάνει και μια δεύτερη καταγγελία, αυτή τη φορά από τον διευθυντή του σχολείου, ο οποίος μετά από έρευνα διαπίστωσε ότι το παιδί ήταν σε κακή σωματική και πνευματική κατάσταση και πως κάθε φορά που το ρωτούσαν κάτι για την οικογένειά του τα λόγια του ήταν ασαφή και ο τόνος της φωνής του τρομαγμένος.

Λίγο αργότερα, και συγκεκριμένα το πρωινό της περασμένης Πέμπτης 7 Ιουνίου, ο 69χρονος Α.Σ. συλλαμβάνεται και οδηγείται στο Δικαστικό Μέγαρο Λαμίας φωνάζοντας «Δεν έχω κάνει τίποτα! Είμαι 32 χρόνια δικηγόρος και ο καθένας έχει γράψει την ιστορία του», ενώ η 7χρονη καταθέτει, σύμφωνα με πληροφορίες, στους αστυνομικούς: «Ο παππούς μου κάνει κάτι που δεν μου αρέσει. Οταν είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ο παππούς έρχεται από πάνω μου και με χτυπάει στην πλάτη. Προσπαθώ να του ξεφύγω, αλλά δεν προλαβαίνω πάντα. Με πιάνει και βάζει το… στο… Δεν μου αρέσει, τσούζει και πονάει. Του φωνάζω να σταματήσει. Εχω δει τον παππού να πηγαίνει και στο κρεβάτι του αδελφού μου. Το έχω πει στη μαμά μου. Ο παππούς μου έλεγε ότι αν μιλήσω θα με στείλει στο ορφανοτροφείο».

Η άρνηση υπεράσπισης

Η Ελλάδα παγώνει, οι κάτοικοι της Λαμίας δεν θέλουν να πιστέψουν το παιδί, όχι επειδή τρέφουν κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπο του Α.Σ., αλλά διότι αν αληθεύουν τα λόγια της μικρής η κόλασή της θα είναι κάτι παραπάνω από φρικιαστική. Ο δικηγόρος Λαμίας Δημήτρης Κρούπης δέχεται να εκπροσωπήσει τον πρώην συνάδελφό του μέχρι που λίγες ημέρες αργότερα συγκλονίζεται από το πόρισμα της ιατροδικαστικής έκθεσης, στην οποία αναφέρεται ότι «υπάρχουν σημάδια τριβής στα γεννητικά όργανα της 7χρονης καθώς και ρήξη του παρθενικού υμένα η οποία προήλθε στις τρεις με πέντε μέρες πριν την 7η Ιουνίου». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή παραιτείται από συνήγορος υπεράσπισης του Α.Σ. δηλώνοντας ότι «οι αρχές μου δεν μου επιτρέπουν να συνεχίσω την υπεράσπιση του συναδέλφου», εκείνη ακριβώς την ώρα ακόμη και οι πιο δύσπιστοι παραιτούνται από την υποψία ότι το παιδί μπορεί και να λέει ψέματα. «Οταν τον είδα έξω από το γραφείο του ανακριτή πριν ακόμη βγει η ιατροδικαστική έκθεση κατάλαβα ότι ο Α. έλεγε ψέματα για την αθωότητά του», λέει γνωστός δικηγόρος της Λαμίας και συνεχίζει: «Δεν είχε πάνω του ίχνος θυμού ή αγανάκτησης όπως ένας άνθρωπος που είναι αθώος και κατηγορείται αδίκως. Εμοιαζε σαν να περίμενε καρτερικά την τιμωρία του, το τέλος του. Εκεί πιθανολόγησα ότι είναι ένοχος, ότι τα παιδάκια αυτά είναι τα μεγάλα θύματα της ανατριχιαστικής αυτής ιστορίας».

Ο Α.Σ. μένει τώρα μόνος. Δεν θέλει να τον εκπροσωπήσει άλλος δικηγόρος, φωνάζει ότι είναι αθώος, δεν πείθει κανέναν και κυρίως την εισαγγελέα και την ανακρίτρια, οι οποίες διατάσσουν την προφυλάκισή του οδηγώντας τον στις φυλακές της Τρίπολης όπου κρατούνται οι δράστες σκληρών σεξουαλικών εγκλημάτων. Οι φίλοι τον διαγράφουν, οι συγγενείς τού γυρνούν την πλάτη, η πρώην σύντροφός του λέει ότι δεν θέλει να τον ξέρει, η κόρη του και μητέρα των δύο παιδιών δεν είναι σε θέση να κατανοήσει το παραμικρό. Τώρα τα στόματα ανοίγουν κάνοντας λόγο για ένα αποδιοργανωμένο και άρρωστο οικογενειακό περιβάλλον, για παραμέληση, για τρέλα, για βία, για τρόμο, για όλα όσα τα ίδια στόματα έπρεπε να είχαν καταγγείλει εδώ και πολύ καιρό.

Ανάμεσα στα παραπάνω στόματα και μια παραφωνία από τα χείλη της ενήλικης πλέον κόρης της Βουλγάρας, πρώην συντρόφου του δικηγόρου, η οποία σε τηλεοπτική εκπομπή μίλησε για την «αγιοσύνη» του, για… ουρολοιμώξεις και για κακές συνθήκες υγιεινής φτάνοντας στο σημείο να αμφισβητήσει ακόμη και την ιατροδικαστική έκθεση. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, όπως ακριβώς η λογική και η νοημοσύνη. Ο «άγιος» Α.Σ., άλλωστε, βρίσκεται πλέον ακριβώς στο σημείο που του αρμόζει και το μοναδικό πράγμα που αξίζει να κρατήσουν τα εγγόνια του από εκείνον είναι ένα από τα post που ανέβαζε κατά καιρούς στην προσωπική του σελίδα στο fb: «Μακάρι στη ζωή μας να μη συναντήσουμε κανένα Γολγοθά. Αλλά αν είναι αναπόφευκτο, εύχομαι κάθε Γολγοθάς να συνοδεύεται και από μια Ανάσταση». Καλή ανάσταση, παιδάκια…

Πηγή: protothema.gr