«Παρά το γεγονός ότι μόνο το 10 έως 15% των μητέρων του δυτικού κόσμου θα παρουσιάσουν επιλόχεια κατάθλιψη (PPD), πολύ μεγαλύτερο ποσοστό θα βιώσει κάποια σοβαρά συμπτώματα κατάθλιψης», εξηγεί η Πατρίτσια Γουόρεν από το University College Cork της Ιρλανδίας. «Συναισθήματα επιλόχειας κατάθλιψης παρουσιάζονται σταδιακά μετά τη γέννηση, με την επιλόχεια κατάθλιψη να εμφανίζεται στο τέλος» λέει η Γουόρεν. Ακόμη και αν η επιλόχεια κατάθλιψη μπορεί να διαγνωστεί κλινικά, δεν υπάρχει πρότυπο μέτρησης της ώστε να γνωρίζουμε που βρίσκεται το υπόλοιπο ποσοστό του 85 με 90% των μητέρων. Ωστόσο, η ίδια εκτιμά ότι οι περισσότερες νέες μητέρες αντιμετωπίζουν μεγάλες ψυχολογικές δυσκολίες.

«Το να γίνει μία γυναίκα μητέρα είναι μια μετάβαση ζωής», επισημαίνει η κλινική ψυχολόγος Αν Ντιούνγουολντ, η οποία παρέχει ψυχολογική υποστήριξη στις μητέρες. Οι νέες μητέρες εγκαταλείπουν την αυτονομία, τον ύπνο και τις σχέσεις για να αφιερώσουν χρόνο στις αμείλικτες ανάγκες ενός μωρού. Εκτός αυτού, επίσης, αναμένεται να είναι σε μια διαρκή κατάσταση ευδαιμονίας και πληρότητας με το νέο τους ρόλο. «Υπάρχει μεγάλη πίεση να είσαι η τέλεια μητέρα και οι γυναίκες φοβούνται να πουν ότι δεν τα καταφέρνουν», λέει η Γουόρεν.

Και σαν να μη φτάνει αυτό, η έρευνα που φανερώνει ότι οι εμπειρίες της πρώιμης παιδικής ηλικίας είναι καθοριστικές της μελλοντικής επιτυχίας και της ευτυχίας στην ενήλικη ζωή, προσθέτει επιπλέον πίεση στις μητέρες να κάνουν το σωστό. Επίσης, για τις εργαζόμενες μητέρες, οι οποίες είναι συνηθισμένες σε μια παραγωγική νοοτροπία και σε καθιερωμένες κοινωνικές συνήθειες, μπορεί να είναι δύσκολο να προσαρμοστούν στην επαναλαμβανόμενη ζωή και να εκπληρούν ταυτόχρονα και τις βασικές καθημερινές ανάγκες ενός μωρού. «Πολλές είναι οι γυναίκες που επιστρέφουν στην εργασία τους, λόγω της μοναξιάς», λέει η Ντιούνγουολντ.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Γουόρεν που δημοσιεύθηκε στο “Journal of Clinical Nursing”, οι μητέρες με ισχυρό υποστηρικτικό δίκτυο και που έχουν εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους ως γονέας, είχαν 75% λιγότερες πιθανότητες να είναι καταθλιπτικές από τις γυναίκες που δεν είχαν καμία στήριξη. Υπάρχουν τέσσερα μέρη όταν αναφερόμαστε στην κοινωνική υποστήριξη, εξηγεί η Γουόρεν: Συμμετοχικότητα και συναισθηματική, ενημερωτική και επιβεβαιωτική εκτίμηση που δείχνει στη μητέρα ότι κάνει καλή δουλειά με το παιδί της.

Οι μητέρες έχουν ανάγκη από ένα δίκτυο ανθρώπων που θα τους υποστηρίζουν για να ανταποκριθούν σε αυτούς τους τέσσερις τύπους κοινωνικών αναγκών. Σε γενικές γραμμές βασίζονται περισσότερο στον σύντροφό τους, στη συνέχεια, στη μητέρα τους και μετά στις αδελφές.

Οι επαγγελματίες ψυχικής και σωματικής υγείας, άλλα μέλη της ευρύτερης οικογένειας και οι φίλοι μπορεί να είναι ένα σημαντικό μέρος του υποστηρικτικού δικτύου της μητέρας. Η καλή κοινωνική υποστήριξη, θα ενισχύσει επίσης την εμπιστοσύνη της μητέρας και την ικανότητα να αναθρέψει το παιδί της, λέει η Γουόρεν, στοιχεία τα οποία έχουν σημαντικά θετική επίδραση στην ψυχική της ευημερία.

Πηγή: .psychologynow.gr