Της Ρομίνας Ξύδα
Σήμερα, είναι λέει, η Παγκόσμια Ήμερα Μονογονεϊκών Οικογενειών. Μία ημέρα που αφορά σε περίπου 500.000 οικογένειες που ζουν στη χώρα μας. Ωστόσο, πέρα από το διακριτικό τίτλο μιας “γιορτής” που αφήνει το αποτύπωμά της στο ημερολόγιο της κουζίνας, η συγκεκριμένη ημέρα δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από μία ακόμη υπενθύμιση του πόσο απόλυτα η Ελλάδα του 2016 απαξιώνει τις οικογένειες αυτού του τύπου. Από το πρωί, τηλεφωνώ κι απ” το πρωί, κάθε κλήση μου σε κάθε επίσημο φορέα οδηγεί στο πουθενά, στο τίποτα και σ” εκείνη την παλιομοδίτικη ατάκα “Πάρε το μηδέν…”. Αυτό ακριβώς δηλαδή που παίρνουν στην χώρα μας χιλιάδες οικογένειες ως βοήθημα για τα παιδιά τους. Αυτή την στιγμή, μία μάνα με το “παχυλό” εισόδημα των 235 ευρώ μηνιαίως δικαιούται για να μεγαλώσει το παιδί της… το επίδομα των μόλις 44 ευρώ το μήνα. Αν πάλι ο μισθός της ξεπερνά το παραπάνω ποσό τότε δικαιούται το απόλυτο τίποτα, το απόλυτο μηδέν. Για τα λαμπρά μυαλά αυτού του τόπου μία μητέρα με ένα παιδί μπορεί να το θρέψει, να το ντύσει, να του παράσχει στέγη και ό,τι άλλο κρίνεται αναγκαίο με 279 ευρώ το μήνα! Για τα σχιζοφρενικά μυαλά αυτού του τόπου δεν χρειάζεται να υπάρξει _ όπως άλλωστε δεν υπάρχει και σήμερα _ καμία συγκεκριμένη πολιτική που να αναφέρεται αποκλειστικά στις μονογονεϊκές οικογένειες. Για τα απάνθρωπα μυαλά αυτού του τόπου, τα παιδιά αποτελούν αμελητέες ποσότητες πεταμένες στον κάδο των αχρήστων.
Αξίζει να αναφερθεί, έτσι για την πλάκα, ότι το 2007, η κυβέρνηση της Ιρλανδίας χορηγούσε το μηνιαίο επίδομα των 743,2€ στους μόνους γονείς παιδιών έως 18 ετών (ή 22 εφόσον σπουδάζουν) προσαυξανόμενο κατά 88€/ μήνα για κάθε επιπλέον παιδί. Επίσης αντίστοιχο επίδομα παρέχεται στη Γαλλία στη μόνη έγκυο γυναίκα καθώς και στους μόνους γονείς (μητέρα ή πατέρα) ενός τουλάχιστον παιδιού, το ύψος του οποίου ανέρχεται μηνιαίως στα 561,2€ και 748,2€ αντίστοιχα, ενώ προσαυξάνεται κατά 187€ για κάθε επιπλέον παιδί. Εσύ πάλι, μεγάλωσε το παιδί σου με 279 ευρώ το μήνα κι αν δεν έχεις δουλειά φρόντισε να τα φέρεις βόλτα με… 44 ευρώ το μήνα. Για τα μυαλά των ιθυνόντων “και πολλά σου είναι…”
