Της Ρομίνας Ξύδα

Ξένος στο χώρο, τουρίστας στην αριστερά, αισθητικά αλλότριος, με προϊστορία κολεγιο(ώπα) και look Ken-Ken,  ξεπεσμένος πρίγκιψ, «αυτοδημιούργητος» φλώρος, ξεκάρφωτο golden boy, αμερικανικός «δάκτυλος», επικίνδυνος λαϊκιστής, νεόπλουτος με πλάτες, ένα τυπάκι χωρίς πολιτικά κότσια που φλεξάρει το «American dream», ένας εξωγήινος που ντροπιάζει το αίμα της αριστερής εντοπιότητας, ομιλεί μόνο τη γλώσσα του τικ τοκ και προκαλεί αλλεπάλληλα κριντζαρίσματα (ήτοι ντροπή, αηδία και ανατριχίλα). Αυτά ακούγαμε τόσο καιρό για την Kasselakis case

Και ξημέρωσε η περασμένη η Κυριακή, και το κοντέρ έγραψε 45%, και τινάχτηκε η εκλογική μπάνκα στον αέρα και τα «στρογγυλοκάτσαμε» στελέχη του «πατροπαράδοξου» ΣΥΡΙΖΑ πετάχτηκαν απ’ τη θέση τους κι όλα έγιναν στάχτη και μπούρμπερη: και τα αδιαμφισβήτητα φαβορί,  και τα κομματικά βαρίδια, και τα φημολογούμενα ποσοστά και τα γελάκια και τα φιλαράκια και τα φιλάκια και τα νευράκια (δικά τους και δικά μας).

Βγήκαν οι «αντιπαλοσύντροφοι» με τις μαχαίρες ανά χείρας κάνοντας λόγο για «θολό» αποτέλεσμα και ασόβαρους ψηφοφόρους (tres chic), βγήκαν θιγμένες φεμινίστριες «Σήμερα νίκησε η πατριαρχία. Δεν ντρέπεται να αποκαλεί την κυρία Αχτσιόγλου μόνο με το μικρό της όνομα; Γιατί την λέει Έφη; Έχει επώνυμο! Αλλά έτσι κάνουν οι φαλλοκράτες», βγήκαν και έγκριτα ρεπορτάζ με τη γιαγιά της κουνιάδας του μπατζανάκη της θείας του και τη γυναίκα του γιου της αδελφής του προπάππου του να μας τονίσουν ότι ο Κασσελάκης άλλο κόμμα ψήφιζε, βγήκαν κουστουμαρισμένοι ομοφοβικοί και σνομπαρίες με αμπέχονα για να μας προειδοποιήσουν ότι κατά διαόλου πάμε και πως ο ντουνιάς ζουρλάθηκε… ΄΄

Όχι κυρ Παντελήδες μου της δήθεν «ανανεωτικής» Αριστεράς. Ο κόσμος δεν τρελάθηκε. Ο κόσμος βαρέθηκε τα ίδια Παντελάκη σας τα ίδια Παντελή μας. Μπούχτισε από την απραξία σας, σιχτίρισε τον ξύλινο λόγο σας, σιχάθηκε το στημένο σας ύφος, αδιαφόρησε για το ηθικό σας πλεονέκτημα, κι είπε να πάρει άλλη ανάσα, καθαρή από τη ναφθαλίνη σας. Όχι. Ο κόσμος δεν ψήφισε Κασσελάκη. Ο κόσμος καταψήφισε τη μιζέρια, τη θολούρα, την τοξικότητα, τις αγκυλώσεις και τα μούτρα σας τα διαρκώς μουτσουνιασμένα, κι είπε να βγει λίγο για έναν περίπατο στην αισιοδοξία αγκαζέ μ’ ένα αστραφτερό αμερικανικό χαμόγελο. Για να χαρεί, για να γελάσει, για να ξεσκάσει, για να σας δείξει ότι το κόμμα σας είναι πολύ ζαχαρωμένο. Αν υπάρξει ανά(σ)ταση του χώρου της κεντροαριστεράς είναι νωρίς για να το δούμε. Για την ώρα, το μόνο που μπορούμε να αρθρώσουμε με σιγουριά είναι τα λόγια του Μάο : «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση…»