Της  mamalydia

Πολλές οι συμπτώσεις τελευταία και το μυαλό μου τριγυρίζει στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Ο ηθοποιός που πέθανε, και ο σύντροφος του επί χρόνια, σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ μαζί του κατά το κράτος. Ένας άλλος εδώ στη Ρόδο ετοιμοθάνατος που η οικογένειά του, έδιωξε τον σύντροφο που πήγε να μείνουν μαζί να τον φροντίσει. Ένα άρθρο για παιδιά που μεγαλώνουν ως το αντίθετο φύλο από αυτό που γεννήθηκαν, μια δασκάλα που έμαθα πως πολύ πιθανόν είναι ομοφυλόφιλη, κλπ. Και σκέφτομαι… Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ομοφυλόφιλος σε μια χώρα όπως την Ελλάδα;

Όποιον και να ρωτήσεις, θα σου πει πως έχει φίλους γκέι. Όλοι έχουμε έναν φίλο, αλλά κατά τα άλλα, όσο κι αν τον αγαπάμε και λέμε πως είναι καλό παιδί, στους άλλους φερόμαστε ρατσιστικά. Και εννοείται πως το παιδί μας δεν θα γίνει ποτέ! Και τόση η ωραιοπάθειά μας που αναρωτιόμαστε αν θα μας την πέσει (γιατί όλοι οι ετερόφυλοι φίλοι μας, μας γουστάρουν άλλωστε)! Και σε συζητήσεις με άλλους, θα αναρωτηθούμε για αυτό το σύμφωνο συμβίωσης που τόσο μας πειράζει (λες και τόσο μας επηρεάζει) και είμαστε σίγουροι πως ένα παιδί δεν θα έπρεπε να μεγαλώσει με δύο γκέι γονείς. Αν δούμε κάποιον γκέι θα τον ψιλοκοροϊδέψουμε και στην τηλεόραση οι ομοφυλόφιλοι παρουσιάζονται τις περισσότερες φορές ως χαζοί και ολίγον ξεφωνημένοι. Αν δεν φαίνεται, είναι κρυφογκέι (κακώς), αν το δείχνει, είναι too much (κακώς και πάλι βεβαίως βεβαίως). Αλλά δεν είμαστε ρατσιστές απέναντί τους. Όχι βέβαια! Αρκεί να μην έχουν ίσα δικαιώματα με μας…

Εγώ ξέρετε τι κάνω για να αποφασίσω αν κάτι είναι δίκαιο για κάποιον; Δεν βάζω τον εαυτό μου στην θέση του άλλου. Από τότε που έγινα μαμά, βάζω το παιδί μου στη θέση τους (εδώ σε θέλω!). Έτσι δεν μπορώ να το παίξω κάπως αλλιώς. Η ερώτηση λοιπόν που πετάγεται στη συγκεκριμένη φάση στο κεφάλι μου, είναι: Τί θα έκανα αν η Ναταλία ή ο Γιώργος μου έλεγε πως είναι ομοφυλόφιλος/η;

Και η απάντηση; Θα στεναχωριόμουν! Δεν θα ασχοληθώ για το κατά πόσο γινόμαστε, γεννιόμαστε, κλπ. Τι σημασία έχει; Θα στεναχωριόμουν! Ναι! Και ξέρετε γιατί; Γιατί θα είχε δρόμο δύσκολο μπροστά του. Και κάτι άλλο να πω εδώ. Το να σου το πει η κόρη σου, δεν σε κάνει να στεναχωρηθείς τόσο… Μόνο εγώ το σκέφτομαι έτσι; Δεν ξέρω, αλλά στον γιο, σου κάνει πιο πολύ (πόσο κολλημένη πια;)… Θα στεναχωριόμουν όμως με τον ίδιο τρόπο αν μου έλεγαν ότι έχει δυσλεξία πχ. Γιατί θα ήξερα πως θα δυσκολευτεί στα μαθητικά του τα χρόνια και πως ίσως να μην καταφέρει να κάνει κάποια πράγματα που έχει ονειρευτεί! Και αφού θα στεναχωριόμουν, μετά, όπως για κάθε τι, ψάχνω να διαβάσω πληροφορίες. Θα έψαχνα λοιπόν και πάλι, θα έβρισκα έναν ειδικό να μας βοηθήσει, θα ήμουν δίπλα στο παιδί μου και θα το δεχόμουν και θα το αγαπούσα όπως και τώρα, για ότι κι αν ήταν. Γιατί το να σου πει κάποιος ότι είναι ομοφυλόφιλος, δεν έχει αλλάξει κάτι από τον εαυτό του. Είναι ακριβώς ο ίδιος που ήταν και πριν, απλά σου έχει πει κάτι προσωπικό γι αυτόν. Θα στεναχωριόμουν επίσης, επειδή δεν θα μπορούσε να γίνει πατέρας ο Γιώργος και μητέρα η Ναταλία. Πραγματικά πιστεύω πως και οι δυο τους θα μπορούσαν να γίνουν καλοί γονείς και να μάθουν αυτά που μόνο ένα παιδί σου μαθαίνει. Και θα με λυπούσε που εδώ στην Ελλάδα μιλάμε ακόμη για σύμφωνο συμβίωσης, πόσο μάλλον γάμους και υιοθεσία παιδιού! Θα έχαναν κάποια πράγματα που θα ήξερα πως τα θέλουν στη ζωή τους. Θα είχαν μπροστά τους εμπόδια, θα αντιμετώπιζαν ρατσιστικές συμπεριφορές, θα είχαν δυσκολίες νωρίς στη ζωή τους. Γι αυτό θα στεναχωριόμουν! Τίποτα άλλο! Εσείς; Το έχετε σκεφτεί; θα άλλαζε κάτι από την ψυχή του παιδιού σας, κάτι που να σας κάνει να μην το δέχεστε πια; Να μην το αγαπάτε; Να το αποκληρώσετε, απλά και μόνο επειδή θα σας είχε πει μιαν αλήθεια του; Θα ντρεπόσασταν τον κόσμο;

Θα ήταν εύκολο για το παιδί σας να σας το εκμυστηρευτεί αυτό; Πως μιλάτε για άλλους ομοφυλόφιλους άραγε; Αν σας ρωτήσει για αυτά τα ζευγάρια πως τους μιλάτε γι αυτά; Θα σκεφτόταν ότι με τον ίδιο τρόπο σκέφτεστε τώρα και γι αυτό και άρα θα το κρατούσε μυστικό για πάντα;

Με τα παιδιά έχουμε μιλήσει κάποια στιγμή. Κάτι είδαν, με ρώτησαν και τους απάντησα πως όντως υπάρχουν γυναίκες που αγαπάνε γυναίκες και άντρες που αγαπούν άντρες. Τους ρώτησα πως τους φαίνεται. Μου είπαν πως είναι περίεργο. Και τους εξήγησα πως όπως εμείς θεωρούμε κάτι τέτοιο περίεργο, έτσι σκέφτονται κι αυτοί για το να αγαπήσουν κάποιον του άλλου φύλου. Τίποτε περισσότερο, τίποτα λιγότερο τότε.

Και χτες (οι συμπτώσεις που έλεγα), με ρώτησε η Ναταλία ξανά.

– Μαμά, αλήθεια υπάρχουν άντρες που αγαπούν άντρες και γυναίκες που αγαπούν γυναίκες και θέλουν να τους παντρευτούν;

– Αλήθεια, είναι Ναταλία ναι… Γιατί ρωτάς;

– Γιατί σκεφτόμουν πως αν είναι δύο γυναίκες παντρεμένες, τότε μπορεί αν είναι και οι δύο έγκυες την ίδια ώρα και έχουν και οι δύο τους από δύο παιδιά η κάθε μια στην κοιλιά τους, τότε μπορούν να κάνουν τέσσερα παιδιά όλα ταυτόχρονα!

Τα παιδιά δέχονται τα πάντα, πριν τους πεις να μην τα δεχτούν! Δεν είχε θέμα να αγαπιούνται και να παντρεύονται δύο γυναίκες μεταξύ τους και το θεωρούσε και πολύ φυσικό να κάνουν και παιδιά μαζί.

Ο γιος μου μου είπε ότι αν ένας φίλος του του έλεγε πως του αρέσουν τα αγόρια, θα σκεφτόταν «κοίτα να δεις! Δεν το ήξερα!» και μετά μου είπε θα αναρωτιόταν αν θα άρεσε στον φίλο του. Του είπα πως αν μια φίλη μου μου έλεγε πως είναι ομοφυλόφιλη και μου έλεγε πως της αρέσω, θα της έλεγα πως μπορεί να με κολακεύει κάτι τέτοιο, αλλά πως εμένα μου αρέσουν οι άντρες. Και θα τέλειωνε εκεί η συζήτηση αυτή. Με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να μου το έλεγε ένας φίλος μου. Αν προσπαθούσε να με πείσει για κάτι που δεν θέλω, Θα έπρεπε να δω πως θα το αντιμετωπίσω, όπως και με οποιονδήποτε άλλον…

Νομίζω πως τα πράγματα είναι απλά, αρκεί να τα βλέπουμε απλά. Εμείς οι ίδιοι τα δυσκολεύουμε για κάποιους. Οι άνθρωποι που διαφέρουν από τους περισσότερους, αυτό που θέλουν είναι ίσα δικαιώματα. Ο λόγος που δεν τους τα δίνουμε, συνήθως είναι επειδή έχουμε τα ενήλικα ταμπού μας…

Σκεφτείτε λοιπόν. Αν το παιδί σας τελικά «βγει» γκέι, τι θα θέλατε γι αυτό; Και έτσι σιγά σιγά αλλάζουμε τον κόσμο, γιατί όλοι παιδιά κάποιου είμαστε

Πηγή: mamalydia.wordpress.com