H Tίλντα Σουίντον δεν ήθελε τα δίδυμα παιδιά της να περάσουν μέσα από τα γρανάζια της μαζικής εκπαίδευσης όπως την ξέρουμε. Και για αυτό ίδρυσε και συνεχίζει να στηρίζει το Drumduan Upper School, ένα Γυμνάσιο στη Σκωτία πολύ διαφορετικό από όλα τ” άλλα…
Το 2013, η Τίλντα Σουίντον και ο Ιαν Σάδερλαντ ΜακΚούκ αποφάσισαν κάτι ριζοσπαστικό. Και οι δύο γονείς παιδιών που τέλειωσαν το δημοτικό στο Moray Steiner School, διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε στη Σκωτία ένα παρόμοιο Γυμνάσιο για να συνεχίσουν τα παιδιά τους να μαθαίνουν τον κόσμο και τον εαυτό τους: ένα ίδρυμα στο οποίο το πνεύμα των παιδιών αφήνεται ελεύθερο να αναπτυχθεί, χωρίς να ακολουθεί τους πανομοιότυπους τρόπους της μαζικής εκπαίδευσης. Προσπάθησαν να πείσουν το συμβούλιο του Moray Steiner School να χρηματοδοτήσει ένα Γυμνάσιο. Οταν απέτυχαν, αποφάσισαν να το κάνουν μόνοι τους. Κι έτσι ίδρυσαν το Drumduan Upper School.
Ιαν Σάδερλαντ ΜακΚούκ, Τίλντα Σουίντον, Κριστόφ Ζαζατσκόφσκι
Ο Γυμνασιάρχης και καθηγητής του Drumduan, Κριστόφ Ζαζατσκόφσκι, είναι ο ηγέτης της όλης προσπάθειας κι η παλλόμενη καρδιά του σχολείου. Γιος Πολωνών μεταναστών, δεν υπήρξε ιδιαίτερα καλός μαθητής ο ίδιος στο Καθολικό Σχολείο που αποφοίτησε και βρισκόταν πολλές φορές τιμωρημένος για την περιέργειά του: γιατί δεν πειθαρχούσε στα προστάγματα των ιερέων, γιατί έκανε πολλές ερωτήσεις. Στο δικό του σχολείο, αυτή η περιέργεια προκαλείται και ενθαρρύνεται. Οι μαθητές των φωνάζουν «Κρις» κι όχι «Κύριο», ενώ η διδασκαλία μοιάζει με διάλογο κι όχι μονόλογο. Επίσης, οι όροι «καλός» ή «κακός» μαθητής είναι κάτι άγνωστο για τα παιδιά.
«Δεν υπάρχει βαθμολογία, δεν υπάρχουν διαγωνίσματα ή εξετάσεις» εξηγεί η Τίλντα Σουίντον. «Τα παιδιά μου είναι 17 χρονών και θα αποφοητήσουν σε ένα χρόνο χωρίς να έχουν δώσει ούτε ένα διαγώνισμα στη ζωή τους. Η εκμάθησή τους είναι όλη πρακτική, βασισμένη στην τέχνη, την κατασκευή. Για παράδειγμα, έχουν μάθει φυσική, γεωμετρία και μαθηματικά κατασκευάζοντας ένα κανό, μελετώντας μέλισσες, ή καραμελώνοντας κρεμμύδια. Είναι τα πιο ευτυχισμένα 17χρονα που ξέρω. Ευτυχισμένα και με συνεχή όρεξη κι έμπνευση για να φτιάξουν κάτι…»
Πραγματικά, αν κανείς παρακολουθήσει μία τάξη του Drumduan, όπως έκανε ο δημοσιογράφος της Guardian, θα δει όλα τα στερεότυπά του να καταρρέουν. Οι μαθητές δεν είναι ούτε χύμα, ούτε απείθαρχοι, ούτε χίπηδες. Εχουν αυτοπεποίθηση, χειρίζονται το λόγο με επιχειρήματα και γνώση, είναι ενεργητικοί και σέβονται τον εαυτό τους, τον συμμαθητή τους, το περιβάλλον. Επιθεωρητές πέρασαν το σχολείο πρόσφατα από σοβαρό έλεγχο (κάτι που τρόμαξε άπαντες, καθώς ένα τόσο ξεχωριστό πείραμα δεν καλύπτει κανένα κανόνα της βρετανικής εκπαίδευσης) και έφυγαν συγκινημένοι. Με κλάμματα. Κι αυτό γιατί όσο συνεδρίαζαν για την απόφασή τους, οι μαθητές απέξω τους… τραγουδούσαν. «Για πρώτη φορά είδαμε μαθητές να θέλουν να είναι στην τάξη» είπαν.
Οι τάξεις του κτιρίου που στεγάζεται το σχολείο τώρα (πρόχειρα, καθώς η Τίλντα και οι υπόλοιποι μέτοχοι προσπαθούν να χτίσουν μόνιμες εγκαταστάσεις) δεν είναι παραδοσιακές. Το εσωτερικό με την αυλή είναι ένας εννιαίος χώρος, οι μαθητές ενθαρρύνονται να μην κάθονται σε θρανία, να βρίσκονται έξω στη φύση όσο περισσότερο μπορούν. Οι εκπαιδευτικές εκδρομές είναι πολλές και διδάσκουν επί τόπου τα παιδιά εφαρμογές των θεωρητικών γνώσεών τους. Οπως επίσης να αφήνουν τα κινητά, τα laptop και τα tablets τους πίσω και να διασκεδάζουν στην άγρια φύση και μεταξύ τους. Σε μία από αυτές τις εκδρομές συνόδευσε και η Τίλντα Σουίντον τα παιδιά, εξερευνώντας το νησί Colonsay και παρατηρώντας τι προσωπικότητες διαμορφώνονται μέσα από αυτή την ελεύθερη, συναισθηματική εκπαίδευση.
«Πάντα έλεγα στα παιδιά μου ότι ο στόχος είναι να μάθουν τον εαυτό τους» δηλώνει η Σουίντον. «Το ποιοι είναι και τι θέλουν να γίνουν ως άνθρωποι είναι το νούμερο ένα της εκπαίδευσης. Τους είπα: έχετε 3 χρόνια για να αποφοιτήσετε. Δοκιμάστε τα πάντα, δείτε τι σας ταιριάζει. Μακάρι όταν μεγάλωνα κι εγώ να μην είχα μπει σε καλούπια. Αργησα πολύ να τα σπάσω και να βρω ποια είμαι. Η Ονορ το ξέρει από τώρα: θέλει να γίνει χορεύτρια. Ο Ξαβιέ πιλότος – στο σχολείο έφτιαξε ένα αντίγραφο πιλοτηρίου που συνδέει το κομπιούτερ και το iPad με μία κονσόλα και μπορεί μέσω google maps να χαράξει πορεία και να μας πάει όπου θέλουμε…» Πάνω από αυτή την κονσόλα, έτσι ως νόστιμη λεπτομέρεια, ο Ξαβιέ έχει τοιχοκολλημένο πόστερ του Darth Vader με το σύνθημα: «Your Empire Needs You».
Τώρα, αν κάποιος αναρωτηθεί πώς αυτά τα παιδιά θα πάνε πανεπιστήμιο αν θελήσουν; Πώς θα επιβιώσουν ξαφνικά σ” ένα σύστημα βαθμολόγησης, εξετάσεων, σκορ και ανταγωνισμού; Σαφείς απαντήσεις δεν υπάρχουν ακόμα, υπάρχει όμως το προηγούμενο ενός άλλου πρώτυπου σχολείου (του Acorn School στο Gloucestershire) που τα κατάφερε. Οι απόφοιτοί του έχουν γίνει αποδεκτοί από πανεπιστήμια της χώρας μέσω προφορικών εξετάσεων και ελέγχου των ασκήσεων και των κατασκευών των παιδιών. «Δεν έχει υπάρξει ούτε ένα περιστατικό μαθητή του Acorn που να μην έγινε αποδεκτός σε πανεπιστήμιο που ήθελε» λέει ο γυμνασιάρχης του ιδρύματος.
Τροφή για σκέψη…
Αν θέλετε να διαβάσετε πιο αναλυτικά ακόμα για το Drumduan Upper School, την εκδρομή στο νησί Colonsay και τις δραστηριότητες των παιδιών, διαβάστε το αναλυτικό άρθρο της Guardian εδώ.
Πηγή: flix.gr
