Της Χριστίνας Ανδρομέδα
Σήμερα λέει είναι η γιορτή του Χάλοουιν… Μια γιορτή που βγαίνουν στους δρόμους τα παιδούδια και είναι μασκαρεμένα σαν μπαμπούλιδοι, δράκουλες, μάγισσες και καλικαντζαραίοι κι άμα λέει δεν τα τρατάρεις το κάτι τις, μέχρι που σου γκρεμίζουν και το σπίτι!
Άκου πράματα…
Μοιάζει η γιορτή με Τσικνοπέμπτη μεν αλλά λέει είναι αφιερωμένη σε όσους έχουν αποθάνει, κούφια η ώρα. Σα να λέμε Απόκριες και ψυχοσάββατο μαζί, δύο σε ένα. Μπερδεμένα πράματα. Πολύ μπερδεμένα πράματα! Εμείς τους Καλικάντζαρους τους διώχνουμε δε τους κερνάμε κι όλας.
Θα μου πεις, όχι κι εμείς τους κερνάμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα για να τους ξεγελάσουμε και να μη ροκανίσουν το δέντρο της ζωής. Λαϊκές δοξασίες…
pinterest.com
pinterest.com
Αφού σου λέει οι καλικαντζαραίοι και τα τανγκαλάκια, μέσα στα έγκατα της γης πριονίζουν όλο το χρόνο το δέντρο της ζωής για να σβηστεί ο άνθρωπος από προσώπου γης. (ναι, τέτοια σκασμένα είναι αυτά τα τρολ, δε μας συμπαθούν καθόλου) Και πριονίζουν με μανία για να προλάβουν να κάνουν το κακό πριν έρθουν τα Χριστούγεννα και θρέψει ξανά ο κορμός του δέντρου. Κι εμείς που είμαστε κομματάκι έξυπνοι, εν τω μέσω της νηστείας βάζουμε μπρος τους φούρνους και ψήνουμε λαχταριστούς βουτυράτους κουραμπιέδες για να ξεγελάσουμε αυτά τα διαόλια, τα οποία εκτός από κακιασμένα είναι και πολύ λιμάρικα και φαταούλικα!
Κι έτσι όσο εμείς λείπουμε στην εκκλησιά, αυτά τρυπώνουν στην τραπεζαρία και κάνουν ντου στα κεράσματα. Στο μεταξύ όμως το Θείο βρέφος ξαναγεννιέται και λύνει τα μάγια. Τα καλικαντζαράκια όμως συνεχίζουν το τρελό τους φαγοπότι μέχρι την ημέρα των Φώτων που θα αρχίσουν να ανάβουν οι φωτιές και να βγαίνουν οι Κουδουνάδες στους δρόμους και τις πλατείες. Κι αυτά λέει από τον πολύ το σαματά τρομάζουν και χώνονται ξανά μέσα στα λαγούμια τους και ξεκινούν το πριόνισμα του δέντρου από την αρχή, μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα που θα ξεγελαστούν και θα τα ξανά μανά παρατήσουν.
Ναι ίσως αυτές οι λαϊκές παραδόσεις τελικά να ερμηνεύουν με πολύ χαριτωμένο και αλληγορικό τρόπο την παρουσία του κακού στη ζωή μας. Δείχνουν την αιμοβόρικη και κουτοπόνηρη φύση του αρχέγονου κακού που μπροστά στο ανθρώπινο χιούμορ και τη χαρά τα χάνει. Γιατί στο κάτω, κάτω το κακό δύο πράγματα επιχειρεί να κάνει για να μας εξουθενώσει, είτε να μας τρομάξει, είτε να μας στεναχωρήσει κι όταν εμείς σπάμε πλάκα μαζί του, μάλλον βγαίνουμε νικητές.
Όχι το Halloween δεν είναι ελληνική γιορτή, είναι ευρωπαϊκή και συγκεκριμένα Ιρλανδική, αν δεν κάνω λάθος.
Έχει σαφέστατα χθόνιες, παγανιστικές ρίζες , όπως ακριβώς και τα δικά μας τοπικά καρναβαλικά έθιμα. Δεν μπορώ να αξιολογήσω αν αυτό είναι καλό ή κακό (δεν είμαι δεισιδαίμων, να ενοχοποιώ παντού και πάντα τα λαϊκά έθιμα) αλλά σίγουρα το ότι επιβιώνουν και ενσωματώνονται στις σύγχρονες παραδόσεις, δείχνει πόσο πίσω πάει στην ιστορία του ανθρώπου αυτή η ατελείωτη μάχη με το κακό.
pinterest.com
Πηγή: enfo.gr
