Της Μαρίας Στραγαλινού
Πέμπτη, 28 Ιανουάριος, 2016
Μετά από ένα γερό κρυολόγημα που μας έριξε όλους κάτω οικογενειακώς, πρώτα τον μικρό Χρήστο και μετά τους ενήλικες της παρέας, κι αφού πέρασα αρκετές μέρες κλεισμένη στο σπίτι, ένα απόγευμα αποφάσισα να πάω σούπερ-μάρκετ, αφού το ψυγείο είχε πια αδειάσει.
Συνήθως στο σούπερ-μάρκετ πηγαίνω με τον Χρήστο, αλλά αυτή τη φορά είπα να πάω μόνη μου, για να ξεσκάσω λίγο.
Ναι. Να ξεσκάσω στο σούπερ-μάρκετ, κι όμως. Αφού δεν έχω άλλα περιθώρια, μιας και μεγαλώνω ένα παιδί, και δουλεύω παράλληλα από το σπίτι.
Ένα απόγευμα στο σούπερ-μάρκετ, όταν με πήρε το παράπονο
Ντύθηκα λοιπόν σαν το κρεμμύδι, από το φόβο μου να μην ξανακυλήσω στο κρύωμα που με είχε τόσο ταλαιπωρήσει, και ξεκίνησα για την σπουδαία μου έξοδο.
Στο δρόμο σκεφτόμουν πως έχω πάρα πολύ καιρό να πάω μόνη μου για ψώνια. Φτάνω, παρκάρω, κι άρχισα να κινούμαι στο χώρο.
Το παιδί ήταν με τον πατέρα του στο σπίτι, κι έτσι είχα την πολυτέλεια να μην βιαστώ να γυρίσω. Άρχισα λοιπόν να περιπλανιέμαι στους διαδρόμους, και κάπου εκεί μπροστά στα ρύζια και τα μπαχαρικά, με έπιασε.
Με πήρε το παράπονο. Τα μάτια μου βούρκωσαν, κι άρχισα να σκέφτομαι πόσο κουρασμένη και μόνη νιώθω.
Μου λείπουν οι φίλες μου, που έχω να δω τόσον καιρό.
Μου λείπει η αδερφή μου, που μένει σε άλλη πόλη.
Μου λείπει το να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να βλέπω ότι είμαι όμορφη.
Μου λείπει η ησυχία.
Μου λείπει να νιώθω την πλάτη μου ανάλαφρη.
Μου λείπει ένα μικρό ταξίδι.
Μου λείπω εγώ.
Έπεσα με τα μούτρα, και στη μητρότητα, και στη δουλειά.
Θέλησα να τα κάνω και τα δύο τέλεια, αλλά ξέχασα όλα τ’ άλλα.
Κρατήθηκα με το ζόρι να μην βάλω τα κλάματα, άρπαξα μια σοκολάτα από το ράφι και την έφαγα λαίμαργα.
Μετά τη σοκολάτα ήμουν πολύ καλύτερα, ήταν μία γάλακτος γεμιστή, που είχα τόσον καιρό να φάω.
Συνέχισα πιο ήρεμη την βόλτα μου.
Σκέφτηκα πως μόλις γυρίσω σπίτι, θα πάρω τηλέφωνο τις φίλες μου να κανονίσουμε να βρεθούμε.
Σκέφτηκα πως πρέπει να σταματήσω επιτέλους να είμαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό μου, και να ξεκουράζομαι όσο και όποτε μπορώ.
Σκέφτηκα πως και το παιδί μου θα ήθελε να με βλέπει να τρέχω λιγότερο, και να χαμογελώ περισσότερο.
Σκέφτηκα πως η επόμενη θα είναι μια ωραία βόλτα, μια βόλτα καλύτερη από το σούπερ-μάρκετ.
Και τέλος σκέφτηκα ότι μου αξίζει να τρώω περισσότερες σοκολάτες γάλακτος, γεμιστές.
Πηγή: paidikokouti.gr
