Δεν ήξερα πως μπορεί να υπάρχει μια αγάπη τέτοιας μορφής,
Δεν ήξερα πως μπορεί το σώμα μου να στέκεται κάπου, σχεδόν κούφιο, γιατί η ψυχή μου πια κατοικεί σε άλλο σώμα,
Δεν ήξερα πως το βράδυ μπορώ να συγχρονίσω την ανάσα μου με τη δική σου, για να συντονίζομαι στο ρυθμό σου,
Δεν ήξερα πόσο άδειες μπορεί να είναι κάποιες νύχτες μακριά σου,
Δεν ήξερα πως το νόημα της ζωής είχε το κλειδί του κρυμμένο μέσα σε εκείνο το πυρέξ της κλινικής που σύρθηκε μέχρι μπροστά μου ένα ανοιξιάτικο απόγευμα…
Δεν ήξερα πόση μαγεία μπορεί να κρύβεται σε δυο τρεις μπερδεμένες λεξούλες,
Δεν ήξερα πόση υπερηφάνεια μπορώ να αντλήσω από δύο ποδαράκια που μαθαίνουν να στέκονται όρθια,
Δεν ήξερα πόση χαρά μπορώ να αισθανθώ επειδή σου κάνω μπάνιο,
Δεν ήξερα πως η κούραση μου μπορεί να εξαφανιστεί επειδή εσύ γελάς…
Γιε μου, πριν σε γνωρίσω δεν ήξερα πως μπορώ να κλαίω συχνά ασυναίσθητα απλά και μόνο επειδή υπάρχεις…
Δεν ήξερα πριν σε γνωρίσω, και σε σένα οφείλω τη γνώση, τη μεταμόρφωση, την εξέλιξη, τη νέα φιλοσοφία ζωής..
Γιατί τώρα ξέρω πως…
Σε σένα οφείλω εμένα
Πηγή: xapidaddy.blogspot.gr
