Αγαπημένο τρίτο μου παιδί,

Πρώτα απ’όλα θα ήθελα να γνωρίζεις ότι ο πατέρας σου και εγώ σε αγαπάμε πάρα πολύ. Είσαι ένα καταπληκτικό μικρό κορίτσι και λατρέυουμε τα πάντα σε εσένα. Είναι αλήθεια ότι όταν γεννήθηκες ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μας, ωστόσο αυτό δεν θα το αλλάζαμε για τίποτε στον κόσμο. Μας έφερες την ευτυχία που ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα νοιώσουμε.
Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι πρέπει να σου ζητήσουμε συγγνώμη για μερικά πράγματα. Δεδομένου ότι είσαι το τρίτο και τελευταίο μας παιδί, γνωρίζω ότι δεν κάναμε για σένα όλα όσα είχαμε κάνει για τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια σου. Βέβαια αυτό δεν συνέβη εκ προθέσεως, αλλά μάλλον αυτή είναι μία αναπόφευκτη εξέλιξη στη χαοτική μας καθημερινότητα.

“Ετσι σου παραθέτουμε τα εξής…

-Συγγνώμη που δεν έχουμε αρκετές φωτογραφίες από τη γέννηση σου και τα πρώτα σου χρόνια
Είχαμε πολλές ασχολίες και λιγοστό χρόνο.

-Συγγνώμη που πολλές φορές ξεχνούσα να σου αλλάξω πάνα
Δεν γκρίνιαζες πάντως, άρα δεν πρέπει να ήταν τόσο φοβερό!

-Συγγνώμη που όποιος με ρωτούσε τι δώρο να σου φέρει απαντούσα: «Δεν χρειάζεται τίποτε. Έχουμε ήδη στο σπίτι πάρα πολλά παιχνίδια!»
Ειλικρινά ελπίζω να μην στερήθηκες τίποτε γιατί έλεγα σε όλους ότι χρειάζεσαι μόνο ρούχα

-Συγγνώμη που σε άφηνα να τρως άμμο και μερικές φορές να μασάς πετρούλες.
Είσαστε τρεις και είμαι μία και ειλικρινά μερικές φορές δεν ήμουν αρκετά γρήγορη ώστε να προλάβω να αρπάξω τα αντικείμενα που ήθελες να βάλεις στο στόμα σου. Ωστόσο, επέζησες!

-Συγγνώμη που το σπίτι δεν ήταν καθαρό για σένα.
Υπήρχαν χνούδια, παιχνίδια, ρούχα, χρησιμοποιημένα μωρομάντηλα, επίδεσμοι και χιλιάδες άλλα πράγματα πεταμένα στο πάτωμα. (Είναι δύσκολο να συγκρατήσεις τρεις μικρούς σίφουνες!)

-Συγγνώμη που δεν απόλαυσες ποτέ το γλυκό ήχο της…ησυχίας.
Ελπίζω κάποτε να το καταφέρεις. Είναι πραγματικά καταπληκτικός.

-Συγγνώμη που δεν σημειώσαμε όλα τα επιτεύγματα σου.
Ειλικρινά δεν θυμάμαι πότε άρχισες να περπατάς ή πότε είπες την πρώτη σου λέξη. Δεν σημαίνει ότι δεν ήταν σημαντικά για εμένα, απλώς γίνονταν τόσα πολλά γύρω μου που δεν πρόλαβα να τα σημειώσω.

-Συγγνώμη που πολλές φορές σε φώναζα με λάθος όνομα.
Τρία παιδιά, ένας σκύλος και μία γάτα προκαλούν μεγάλη σύγχυση στο μυαλό μου.

-Συγγνώμη που δεν γνωρισες πως είναι να είσαι στην ώρα σου.
Είναι σχεδόν αδύνατον να φύγεις από το σπίτι μέσα σε 30 λεπτά με τρία παιδιά. Μία μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ.

-Συγγνώμη που δεν διατηρήσαμε το σπίτι όπως πρέπει για ένα μωρό.
Λόγω της εμμονής του αδελφού και της αδελφής σου με τα lego, ειλικρινά δεν μπορούσα να απομακρύνω όλα τα επικίνδυνα κομματάκια από το πάτωμα.
Και τέλος…

-Συγγνώμη που έπρεπε να υπερασπίζεσαι και να προσέχεις τον εαυτό σου από την στιγμή που άρχισες να περπατάς.
Θα πρέπει να δεις και τη θετική πλευρά της κατάστασης: Έχεις αποκτήσεις άριστες ικανότητες επιβίωσης!

Η αλήθεια είναι ότι μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας που ζούμε μπορεί να χάσαμε κάποια πράγματα, ωστόσο αυτό δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι σε αγαπάμε περισσότερο από όσο μπορούν να περιγράψουν τα λόγια. Είσαι το δυνατό, τολμηρό, ζωηρό κοριτσάκι μας και η οικογένεια μας δεν θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς εσένα.

Με αγάπη
Η μαμά (και ο μπαμπάς)