Ένα ντοκιμαντέρ για τις ανθρώπινες σχέσεις
Του Ανδρέα Δημητριάδη
Ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Present Perfect πραγματεύεται την αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στις διάφορες ηλικιακές ομάδες και το πώς είναι να μεγαλώνουμε, από την παιδική ηλικία ως την τρίτη ηλικία. Γυρίστηκε σε ένα νηπιαγωγείο που συστεγάζεται με έναν οίκο ευγηρίας και απεικονίζει δυναμικά τις λεπτές αποχρώσεις και την πολυπλοκότητα των αλληλεπιδράσεων των παιδιών με τους ηλικιωμένους κατοίκους και μας προκαλεί να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε και τι να μην κάνουμε, ώστε να προετοιμάσουμε τις γενιές του μέλλοντος για αυτό που κάποτε θα έρθει.
Τι αξία έχει ένα άτομο για τη ζωή των άλλων; Πώς καθορίζουμε μια επιτυχημένη ζωή; Έχουμε τις σωστές απαιτήσεις από τους άλλους; Η ταινία αυτή δεν διστάζει να αντιμετωπίσει τη δύσκολη πραγματικότητα και τελικά, είναι μια ιστορία ελπίδας και δύναμης των ανθρωπίνων σχέσεων ανάμεσα σε κάθε ηλικία.
Η έμπνευση για αυτό το ντοκιμαντέρ ήρθε από την επιθυμία να ερευνηθεί η διαδικασία της γήρανσης στην Αμερική. Η Evan Briggs, η δημιουργός, θέλει να προάγει ιστορίες που θα δημιουργήσουν ιδέες και θα προβληματίσουν, ώστε να αρχίσει ο κόσμος να σκέφτεται με έναν διαφορετικό τρόπο και να αλλάξει την οπτική των πραγμάτων που είχε ως τώρα.
Όταν μπαίνουμε σε έναν οίκο ευγηρίας, δύσκολα αγνοούμε την αίσθηση της απομόνωσης που νιώθουν οι κάτοικοι και την αναπόφευκτη πραγματικότητα της γήρανσης, που θα συμβεί σε όλους μας. Μεγαλώνουμε θέλοντας να είμαστε πάντα νέοι, προσπαθούμε να ξεχάσουμε ότι είμαστε θνητοί.
Όταν η Briggs έμαθε για το Mount, τον οίκο ευγηρίας που συστεγάζεται με το νηπιαγωγείο, σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δείξει στον κόσμο τις σχέσεις παιδιών και υπερηλίκων, που δεν έχουν κοινό παρελθόν και μέλλον. Παρά την τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας, η συνολική αίσθηση του χρόνου φαίνεται να έχει ισοσταθμιστεί. Τα παιδιά και οι υπερήλικες είχαν αναπτύξει καταπληκτικές σχέσεις μεταξύ τους. Άλλες σχέσεις ήταν γλυκές, άλλες περίεργες κι αμήχανες, άλλες αστείες, όλες όμως ήταν πέρα για πέρα συγκινητικές. Μια χαρακτηριστική, όμορφη στιγμή ήταν ένα πρωινό που ορισμένοι υπερήλικες είχαν πάει στην τάξη των νηπίων και τραγουδούσαν όλοι μαζί τραγούδια.
Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε κατά το σχολικό έτος 2012-2013 στον οίκο ευγηρίας Providence Mount Saint Vincent, που συστεγαζόταν με το Κέντρο Διαγενεακής Μάθησης. Τα πρώτα 3 χρόνια, η δημιουργός χρηματοδοτούσε σχεδόν αποκλειστικά το εγχείρημα, αγοράζοντας τον απαιτούμενο εξοπλισμό, αφιερώνοντας πάρα πολλές ώρες σε αυτό και πληρώνοντας μπέιμπι σίτερς για να κρατούν τα παιδιά της, αφού έλειπε τουλάχιστον 3 φορές τη βδομάδα για τα γυρίσματα. Κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια αναζητώντας επιδοτήσεις και άτομα που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να φτιάξει την ταινία της. Με μια καμπάνια χρηματοδότησης που οργανώθηκε, μαζεύτηκαν κάποια χρήματα κι έτσι, μέχρι το καλοκαίρι του 2016 η ταινία θα έχει ολοκληρωθεί.
