Της Τζένη and the boy

Όχι μαμά κουκουβάγια δεν είναι αυτή που θαυμάζει απεριόριστα το μοναδικό, πανέξυπνο και αστείο μουτράκι του μωρού της … αλλά αυτή που πραγματικά έχει αρχίσει να μοιάζει με κουκουβάγια και να αποκτά τα χαρακτηριστικά του είδους ….
Η αργή και σταδιακή γονιδιακή μου μετάλλαξη έχει ξεκινήσει εδώ και πέντε μήνες, από τότε δηλαδή που γεννήθηκε το αγοράκι μου! Με το που γυρίσαμε από το μαιευτήριο άρχισα να μεταλλάσσομαι από υπερ-δραστήρια εργαζόμενη και bonviveurista γυναίκα σε γλαυκόμορφο νυκτόβιο πτηνό και συγκεκριμένα στο γνωστό είδος κουκουβάγια ή αλλιώς γλαύκα!
Όπως όλες οι κουκουβάγιες άρχισα -άγνωστο πώς- να αισθάνομαι όμορφα και τη νύχτα … είτε επειδή τον είχα στην αγκαλιά μου και προσπαθούσα να τον θηλάσω περνώντας έτσι ατελείωτες νυχτερινές ώρες ώστε να εδραιωθεί ο θηλασμός, είτε επειδή ξύπναγε και έτρεχα να προλάβω να μην κλάψει πολύ και να τον πάρω αγκαλιά ή να του αλλάξω πάνα, είτε επειδή ξύπναγα εγώ οικειοθελώς και αυτοβούλως για να δω αν κοιμάται καλά, αν είναι σκεπασμένο καλά, αν αναπνέει, αν κρυώνει, αν ζεσταίνεται κλπ κλπ… είτε επειδή άλλες φορές απλά ξύπναγα και δεν πίστευα την τύχη μου να έχω ένα τόσο δα πλασματάκι δίπλα μου και να κοιμάται και περίμενα να ξυπνήσει από στιγμή σε στιγμή για να ξανα-αρχίσουμε τα μαραθώνια νυχτερινά σερί που συνεπάγεται ο ερχομός του νεογέννητου στο σπίτι.
Μ’αυτά και μ’αυτά κέρδισα το πρώτο χαρακτηριστικό μου. Σταμάτησα να ξεχωρίζω την μέρα από τη νύχτα… Ήμουν και είμαι δραστήρια και ξύπνια και την νύχτα.

Μετά άρχισα να αποκτώ οξύτατη ακοή (στην αλλαγή πλευρού ανοίγω μάτι, στο κιχ πετάγομαι, στο πρώτο κλαψ έχω σηκωθεί, έχω πιει νερό, έχω φτιάξει τα μαξιλάρια γύρω μου και τον έχω πιάσει για τάισμα) τύφλα να’χει η κουκουβάγια της θεάς Αθηνάς που επόπτευε όλη την Αθήνα εγώ ακούω και το μωρό του γείτονα στο άλλο τετράγωνο τώρα πια…. (δεύτερο χαρακτηριστικό της μετάλλαξης)
Μετά καλλιέργησα οξύτατη νυχτερινή όραση αφού μέσα στο ημίφως με το σποτάκι, μια χαρά την αλλάζω την πανούλα, τσεκάρω τα σκεπάσματα, ρυθμίζω την θερμοκρασία του δωματίου, ανοίγω ή κλείνω παράθυρα (τρίτο χαρακτηριστικό του συμπαθέστατου πουλιού)!
Τέλος, ως άλλη γλαυξ το βλέμμα μου λάμπει κάθε φορά που τον βλέπω να μου κάνει τώρα πια γκριμάτσες, να βγάζει φωνούλες και να προσπαθεί να με εντυπωσιάσει με τα κατορθώματά του δηλαδή κάτι κατορθώματα του τύπου… χτυπάω χέρια και πόδια μαζί και σου γελάω κοιτώντας σε στα μάτια… πώς σου φαίνεται μαμά; Εδώ σας διαβεβαιώνω ότι τα δικά μου μάτια λάμπουν καλύτερα από της κουκουβάγιας!

Κάπως έτσι και για καθαρά βιολογικούς λόγους μπορώ να ισχυριστώ ότι ναι είμαι και εγώ μαμά κουκουβάγια…η νύχτα μου αρέσει, ακούω τα πάντα, βλέπω τα πάντα και τα μάτια μου λάμπουν και στο σκοτάδι.
Το γεγονός ότι την βιολογική μου μετάλλαξη την έχει πετύχει με σύστημα και μεθοδικότητα ένα πεντάμηνο αγόρι με κάνει να πιστεύω ότι στο μέλλον θα προταθεί για νόμπελ εξελικτικής βιολογίας από την Σουηδική Ακαδημία αφού είναι ολοφάνερο ότι είναι το πιο έξυπνο, μοναδικό (και αστείο) μουτράκι του κόσμου!

Κουκουβάου μαμάδες !

Πηγή:brightsideofmom.gr