Γιατί συμβαίνει ; Μπορεί για σας να είναι άσχημο το πως συμπεριφέρεται ορισμένες φορές το παιδί σας, η επιθετική του συμπεριφορά όμως είναι ένα κανονικό μέρος της ανάπτυξης του. Ακόμα οι αναδυόμενες γλωσσικές του δεξιότητες και η σφοδρή του επιθυμία να γίνει ανεξάρτητο είναι χαρακτηριστικά της εξέλιξής του. Ως ένα βαθμό το χτύπημα και το δάγκωμα είναι απόλυτα φυσιολογικά για ένα μικρό παιδί αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να το αγνοούμε, φυσικά. Αφήστε το παιδί σας να γνωρίζει ότι η επιθετική του συμπεριφορά είναι απαράδεκτη και δείξτε του άλλους τρόπους για να εκφράσει τα συναισθήματά του. Τι να κάνετε; Αν το παιδί σας είναι επιθετικό προς τα άλλα παιδιά την ώρα του παιχνιδιού καθίστε μαζί του και παρακολουθήστε μαζί το παιχνίδι των άλλων παιδιών, εξηγώντας του ότι μπορεί να πάει πίσω στο παιχνίδι όταν αισθανθεί έτοιμο να ενταχθεί στην διασκέδαση χωρίς να βλάπτει τα άλλα παιδιά.

Αποφύγετε να του φωνάξετε και να το τιμωρήσετε πριν του εξηγήσετε τι κάνει λάθος. Τα μικρά παιδιά δεν έχουν την γνωστική ωριμότητα να είναι σε θέση να μπουν στη θέση του άλλου παιδιού ή να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους με βάση λεκτική διατύπωση συλλογισμών. Αλλά μπορούν να κατανοήσουν τις συνέπειες. Κρατήστε την ψυχραιμία σας. Φωνάζοντας, χτυπώντας ή λέγοντας στο παιδί σας ότι είναι κακό, δεν θα περιορίσει τη συμπεριφορά του αντιθέτως θα το κάνει μακροπρόθεσμα πιο επιθετικό. Στην πραγματικότητα, κρατώντας τον έλεγχο της ψυχραιμία σας μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για να μάθει πως να ελέγχει και το ίδιο τη συμπεριφορά του. Σαφή όρια. Προσπαθήστε να ανταποκρίνεστε άμεσα κάθε φορά που το μικρό παιδί σας είναι επιθετικό. Μην περιμένετε μέχρι να χτυπήσει τον αδελφό του για τρίτη φορά για να πείτε, «Αυτό είναι αρκετό!» Πρέπει να ξέρει αμέσως όταν έχει κάνει κάτι λάθος. Έτσι το παιδί θα μπορέσει να συνδέσει τη συμπεριφορά του, με την συνέπεια και να καταλάβει ότι αν χτυπάει ή δαγκώνει κάποιον, θα πρέπει να υποστεί και τις συνέπειες.

Πειθαρχία με συνέπεια. Θα πρέπει ο τρόπος που αντιδράτε κάθε φορά που το παιδί σας κάνει κάτι λάθος να είναι ανάλογος του σφάλματός του. Ακόμα και όταν βρίσκεστε μπροστά σε κόσμο, ώστε να καταλάβει πως δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεών του. Διδάξτε εναλλακτικές λύσεις. Περιμένετε έως ότου το παιδί σας έχει ηρεμήσει από την τιμωρία και στη συνέχεια, ήρεμα και απαλά κάνετε μαζί του μια αναθεώρηση του τι συνέβη. Ρωτήστε το αν μπορεί να εξηγήσει τι προκάλεσε το ξέσπασμα του. Δώστε έμφαση στο ότι είναι απόλυτα φυσικό να αισθανόμαστε θυμό, αλλά δεν είναι σωστό να το δείχνουμε με χτυπήματα και κλοτσιές.. Ενθαρρύνετε το να βρει έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο για την αντιμετώπιση αυτού του συναισθήματος. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κατανοεί και αποδέχεται ότι πρέπει να ζητήσει συγνώμη αφού επιτεθεί σε κάποιον. Δεν έχει σημασία αν η συγνώμη είναι ειλικρινής.

Επιβράβευση της ορθής συμπεριφοράς. Αντί να δίνετε προσοχή στο παιδί σας μόνο όταν αυτό έχει λάθος συμπεριφορά, προσπαθήστε να του δίνετε σημασία όταν η συμπεριφορά του είναι σωστή και επιβραβεύστε το για την πράξη του.  Περιορίστε τον χρόνο που το παιδί παρακολουθεί τηλεόραση. Τα κινούμενα σχέδια και άλλα θεάματα σχεδιασμένα για μικρά παιδιά πολλές φορές περιλαμβάνουν φωνές, απειλές, ακόμα και χτυπήματα. Προσπαθήστε να ελέγχετε πρώτα τα προγράμματα που παρακολουθεί, ιδίως αν φαίνεται επιρρεπές στο να αναπτύξει επιθετική συμπεριφορά. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να παρακολουθείτε μαζί του τα προγράμματα που του αρέσουν και να συζητάτε μαζί του λέγοντας την άποψή σας για ότι διαδραματίζεται. Αφήνετέ το παιδί να βγαίνει έξω. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι εάν το παιδί σας έχει την ευκαιρία να εκτονώσει την ενέργεια του, καλύτερα να το κάνει εκτός σπιτιού. Εάν το παιδί σας είναι υψηλό πνεύμα, δώστε του τον χρόνο να τρέξει και να παίξει σε εξωτερικούς χώρους, ώστε να νιώσει πιο ελεύθερο και αργότερα ήρεμο.

Μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια. Μερικές φορές η επιθετικότητα ενός παιδιού απαιτεί μεγαλύτερη παρέμβαση από αυτήν που μπορεί να προσφέρει ο γονέας. Εάν το παιδί σας φαίνεται να συμπεριφέρετε επιθετικά πιο συχνά από ό, τι στο παρελθόν, αν συχνά φοβίζει ή αναστατώνει τα άλλα παιδιά, ή αν οι προσπάθειές σας για τον περιορισμό της λανθάνουσας συμπεριφοράς του, έχει μικρή επίδραση, μιλήστε με το γιατρό του παιδιού σας, ο οποίος μπορεί με τη σειρά του να σας συστήσει ένα σύμβουλο ή έναν παιδοψυχολόγο. Μαζί μπορείτε να προσδιορίσετε την πηγή της επιθετικής συμπεριφοράς και να βοηθήσετε το παιδί σας μέσα από αυτό. Να θυμάστε, το παιδί σας είναι ακόμη πολύ νέο. Αν προσπαθήσετε να βοηθήσετε το παιδί σας υπομονετικά και δημιουργικά, τότε το πιο πιθανό είναι ότι η συμπεριφορά που είχε παρουσιάσει θα αποτελέσει κάποια στιγμή παρελθόν.

Πηγή : Paidorama.com