Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

Ήθελα να βρω εδώ και καιρό το θάρρος να σου μιλήσω. Γιατί ξέρω ότι πάνω από τη γνώμη του κόσμου, το φόβο του ότι είμαι διαφορετικός, θα με αγκαλιάσεις και θα με αγαπήσεις για αυτό που είμαι, όχι για αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να είμαι. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν, έτρεμα, διότι ήξερα ότι είναι κάτι που δε θα το περίμενες, γνώριζα ότι είχες σχέδια διαφορετικά για μένα. Ήταν μία αλήθεια που προσπάθησα κι εγώ να αποδεχθώ για τον εαυτό μου με προσπάθεια και γενναιότητα. Διότι γνώριζα ότι το διαφορετικό πάντα τρομάζει, πάντα κατηγορείται και θεωρείται διεφθαρμένο και ανήθικο.

Νομίζω ότι μερικά άτομα στο σχολείο κατάλαβαν αυτό που με τόση επιμέλεια προσπαθούσα να κρύψω ακόμη και από τον ίδιο τον εαυτό μου. Δεν ξέρω, τώρα τελευταία ακούω μερικά ειρωνικά χαμόγελα και να με καρφώνουν με το παγερό τους βλέμμα Δεν ξέρω τι να υποθέσω, δε θέλω να υποθέσω τίποτα μάλλον. Ήθελα απλώς να σου μιλήσω. Γιατί πίστεψα ότι θα με κρατήσεις κοντά σου, θα με προστατέψεις. Πώς να σου ομολογήσω ότι μου αρέσει ο Κώστας και όχι η Μαρία ή η Παναγιώτα, όταν ξέρω ότι θα με απομακρύνεις από κοντά σου; Ναι, το ξέρω ότι είχες διαφορετικά σχέδια και όνειρα για μένα, το ξέρω. Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες σου, αλλά σε αγαπώ. Για αυτό και σε εμπιστεύομαι. Σε ένα από τα μεγαλύτερα μύστικά μου. Να ήξερες πόσες φορές προτίμησα να τελειώσει η ζωή μου από το βρεθώ αντιμέτωπος με την ειρωνεία, την κακία, την απομόνωση. Ναι, πέρασαν και αυτές οι σκέψεις από το μυαλό μου. Αλλά και πάλι, προτίμησα να μιλήσω σε εσένα, να σου ανοίξω την καρδιά μου. Θα με διώξεις λοιπόν;

Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και την υπομονή σου. Είχες τόση κατανόηση, δεν το περίμενα. Με αγκάλιασες στοργικά και μου είπες ‘’είσαι το παιδί μου’’. Διότι κατάλαβες, ήξερες ότι εγώ δεν είμαι ο κακός, ο ανήθικος, ο αφύσικος, αλλά ότι ο κόσμος είναι σκληρός και μισεί ή προσπαθεί να βλάψει ανθρώπους χωρίς λόγο. Διότι δεν έβλαψα ποτέ μου κανένα, δεν ήμουν έμπορος ναρκωτικών, κλέφτης ή απατεώνας. Είχα μία διαφορετική επιλογή, απλώς μία διαφορετική επιλογή. Αλλά συνέχιζα να αγαπώ και με αυτή μου την επιλογή, εξακολουθώ να είμαι ο ίδιος άνθρωπος, εξακολουθώ να ονειρεύομαι και να αναζητώ στη ζωή μου την ευτυχία. Δεν είμαι το μίασμα, ούτε ο ανώμαλος που πολλοί αποκαλούν. Είμαι ένας άνθρωπος με τη διαφορετικότητά του, έτοιμος να πάρει και να δώσει αγάπη.

Σε αγαπώ και το ξέρεις. Δεν ήθελα τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ήθελα απλώς να νοιώσω την αγάπη, τη στοργή σου, να νοιώσω ότι είσαι περήφανος για μένα. Πάντα θα είμαι και εγώ στο πλευρό σου. Σε ευχαριστώ που τα λόγια και η στάση σου δε με πλήγωσαν, όπως άλλοι. Διότι για εμένα αυτό θα ήταν πόνος και θα μου γεννούσε θλίψη, να ξέρω ότι εσύ με απαρνήθηκες. Γιατί μπορώ να αντέξω τις ειρωνείες των άλλων, όχι όμως τη δική σου απόρριψη. Σε ευχαριστώ…