Της Έλλης Πάντα
Όταν ο μικρούλης Lincoln υιοθετήθηκε, φοβόταν τους ανθρώπους. Είχε διαγνωσθεί με διαταραχή της αισθητηριακής επεξεργασίας και γλωσσική διαταραχή και η καινούρια του μητέρα δεν ήξερε πότε θα τον έβλεπε να γελά, να παίζει και να ασχολείται με άλλους. Όλα όμως άλλαξαν για εκείνη και τον Lincoln όταν σε μια επίσκεψη της οικογένειάς τους στο ροντέο, ο μικρός πλησίασε έναν άντρα που καθόταν δίπλα τους.
Η μητέρα έγραψε ένα γράμμα ευγνωμοσύνης από καρδιάς σε αυτόν τον άντρα, το οποίο και ανάρτησε στο facebook.
«Αγαπητέ άγνωστε που καθόσουν δίπλα μας στο ροντέο.
Όταν ο γιος μου ήρθε και σε έπιασε από το χέρι, δεν ήξερες ότι φοβόταν τους ανθρώπους. Όταν σου μίλησε για τους ταύρους, δεν ήξερες ότι είχε διαγνωσθεί με γλωσσική διαταραχή. Όταν πήδηξε στην αγκαλιά σου και γελούσε όταν τον γαργαλούσες, δεν ήξερες ότι είχε διαταραχή της αισθητηριακής επεξεργασίας. Επίσης δεν ήξερες ότι σαν μητέρα του, καθόμουν στη θέση μου με δάκρυα στα μάτια μου, καθώς έβγαζα αυτή τη φωτογραφία. Όταν τον υιοθετήσαμε πριν μερικούς μήνες, δεν γνωρίζαμε πόσος καιρός θα περνούσε μέχρι να γελάσει και να παίξει με άλλους όπως όλοι. Δεν ήξερες τίποτα από αυτά, κι όμως αφιέρωσες χρόνο στο να επικοινωνήσεις με ένα παιδί που έπρεπε να παλέψει για να μάθει να επικοινωνεί. Η καρδιά μου είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη. Σε ευχαριστώ.»
Αυτό που δεν ήξερε η μητέρα ήταν ότι αφού έγραψε αυτό το γράμμα στον άγνωστο άντρα, οι φίλοι της και όσοι άλλοι το σχολίασαν, συνεργάστηκαν για να βγουν τον επισκέπτη του ροντέο που συμπάθησε ο γιος της. Ο άντρας αυτός που είναι ιερέας σε μια κοντινή τους εκκλησία, βρέθηκε και η οικογένεια τον επισκέφθηκε την επόμενη μέρα. Η μητέρα πρόσθεσε κι άλλες φωτογραφίες στο νήμα της αρχικής δημοσίευσης και εξέφρασε ακόμα περισσότερη ευγνωμοσύνη στον άνθρωπο αυτόν.
Έγραψε:
«Χθες ήταν ένας άγνωστος και σήμερα είναι ένας φίλος με τον οποίο καθίσαμε μαζί στην εκκλησία… Είμαστε τόσο τυχεροί οι ο θεός θέλησε να συναντηθούν οι δρόμοι μας χθες το βράδυ.»
