Της Ρομίνας Ξύδα

Κάποιοι λένε ότι είσαι ακόμη μικρή, ότι δεν καταλαβαίνεις. Άλλοι, πως δεν έχω το δικαίωμα να σε κατεβάσω, στα πέντε σου μόλις χρόνια, από το ροζ συννεφάκι της παιδικής αθωότητας στην μαύρη καταιγίδα της ενήλικης ενοχής. Κάποιοι ρομαντικοί, πως πρέπει να σου αποκρύψω προς το παρόν την χυδαιότητα και τον πόνο μιλώντας σου για έναν κόσμο αθώο και εύθυμο και κάποιοι κυνικοί ότι οφείλω να σου κληροδοτήσω τον τίτλο της Ευρωπαίας μαζί με μερικές χιλιάδες ευρώ στην τράπεζα, ένα διαμερισματάκι στο κέντρο κι ένα εξοχικό στην Ραφήνα. Εγώ πάλι μικρή μου έχω αντίθετη άποψη. Θεωρώ πως όλα τα καταλαβαίνεις και μάλιστα μ” έναν τρόπο πιότερο τρομαχτικό από τα ενήλικα μυαλά μιας και είσαι ακόμη αδύναμη κι απροστάτευτη. Πιστεύω ότι δεν έχω το δικαίωμα να σε αφήσω να παίζεις στην γωνιά σου με τις κούκλες όταν έξω από το σπίτι σουλατσάρει η κακιά γριά του Χανς και της Γκρέτελ περιμένοντας στωικά να παχύνεις λίγο ακόμη για να σε φάει ζωντανή. Παίρνω όρκο ότι τα δύσκολα “χτίζουν” γερές προσωπικότητες και πως τα φράγκα, τα σπίτια και τα εξοχικά δεν θα σου εξασφαλίσουν ούτε την πολυπόθητη ευτυχία αλλά ούτε και την αληθινή ελευθερία.

Γι αυτό και αποφάσισα να σου μιλήσω, να στα πω όλα χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, χωρίς την ελάχιστη ντροπή. Η μαμά, κοριτσάκι μου, θα ψηφίσει “όχι” γιατί πάνω απ” όλα και πέρα απ” όλα δεν θέλει να μεγαλώσεις μέσα στο υδροκέφαλο σύμπαν μιας δήθεν εύκολης ζωής μέσα στην οποία πρωτεύει το μέσον, αριστεύει η πουτανιά και αποθεώνεται το τίποτα. Η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί στη δουλειά της “αντέγραφε” από αστυνομικά δελτία τις αυτοκτονίες χιλιάδων συμπατριωτών της “για λόγους οικονομικούς”, γιατί γνώριζε πως υπήρχαν παιδάκια σαν κι εσένα που πάγωναν από το κρύο και λιποθυμούσαν από την πείνα, γιατί έγινε μάρτυρας ανθρώπων που έχασαν από την μία μέρα στην άλλη και την δουλειά τους, και το σπίτι τους και την ζωή τους ολόκληρη. Η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί ελπίζει πως τα δικά σου παιδιά και τα παιδιά των παιδιών σου δικαιούνται να ζήσουν μέσα σε έναν καλύτερο κόσμο όπου δεν θα οφείλεις να τελείς και χρέη δούλας για να τα στείλεις σ” ένα σχολείο της προκοπής.

Η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί ακόμη και στις αποτυχίες της, και στις απογοητεύσεις της, και στις πληγές της, πίστευε πάντα ότι το να υποφέρεις είναι προτιμότερο από το τίποτα. Η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί προτιμάει την πείνα και το κρύο από την προδοσία και τον εξευτελισμό. Η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί θέλει να γίνεις μια γυναίκα γλυκιά με τους αδύναμους, άγρια με τους υπερόπτες, γενναιόδωρη με όποιον σε αγαπά, ανελέητη με όποιον σε κοροϊδεύει, λέαινα με όποιον σε υποτιμά, οχιά με όποιον σε καταδυναστεύει και σκύλα με όποιον σε διατάζει. Η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί δεν θέλει να σου αφήσει “κάβα” τους δικούς της ξινισμένους λογαριασμούς από τα μπουζούκια της πλασματικής της διασκέδασης και των σινιέ ψηλοτάκουνων της που τόσο σου αρέσει να φοράς.

Η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί η ίδια και οι φίλοι της τα έκαναν σκατά και πρέπει να πάρουν τα κουβαδάκια τους, να πάνε σ” άλλη παραλία, και να φτιάξουν έναν καινούριο πύργο με καλύτερη άμμο. Η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί άργησε να καταλάβει ότι το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτή τη ζωή είναι να μην φοβάσαι. Πάνω από όλα όμως, καρδιά μου, η μαμά θα ψηφίσει “όχι” γιατί επιτέλους μπόρεσε να αγαπήσει κάτι πολύ περισσότερο από το ίδιο της το τομάρι: Εσένα…