Της Ρομίνας Ξύδα

Θέλεις να σου πω τι είναι ψυχολογική βία; Να χεις απέναντι σου μία γυναίκα που παλεύει σαν άντρας κι εσύ να χτυπάς παλαμάκια στο κάθε γύναιο που γλύφει τον ημιτελή ανδρισμό σου. Να της λες «αυτό δεν το μπορείς» γιατί τρέμεις πως το μπορεί καλύτερα από σένα. Να της ζητάς να σου σερβίρει έναν «βαρύ γλυκό» επειδή «είναι καλύτερος από την ελαφριά πένα σου». Να την ξεφτιλίζεις μπροστά σε καμιά δεκαριά ομοίους σου γιατί απαίτησε αυτά που δικαιούται. Να την φορτώνεις με ένα, δύο, τρία, πέντε, δέκα, δεκαπέντε θέματα «γιατί έτσι γουστάρω, αλλιώς να πας να βρεις αλλού δουλειά». Να την χαρακτηρίζεις «απείθαρχη» στους από πάνω με το στρατόκαυλο μένος ενός κατά φαντασίαν στρατηγού που μόλις έχασε την μάχη.

Θέλεις να σου πω τι είναι ψυχολογική βία; Να υποτιμάς το μυαλό της, να υπονομεύεις την δουλειά της. Να κατακρίνεις την σκέψη της, να λογοκρίνεις την πένα της, να κατευθύνεις τον λόγο της. Να την πετάς στα κατώτερα κλιμάκια της δανεικής και καταδανεισμένης αυτοκρατορίας σου με την ατάκα «ποιος σου είπε κοριτσάκι μου ότι είσαι για καλύτερα;». Και τη στιγμή που εκείνη σηκώνει μανίκια για να σωθεί, εσύ να υψώνεις φρύδι στην αλλήθωρη ματιά της αφεντιάς σου. Να της υπενθυμίζεις πως στην πρώτη στραβή «η πιάτσα είναι μικρή και το όνομά μου μεγάλο». Να την παραγκωνίζεις από τα καλά κομμάτια, να την εξαφανίζεις από την θέα σου γιατί δεν γουστάρεις την θωριά της. Να παραγγέλνεις με μεσάζοντες την δούλεψή της _ ένα δουλικό είναι στην τελική…

Θέλεις να σου πω τι είναι ψυχολογική βία; Να της φωνάζεις «μη μου λες πως πρέπει να φύγεις σήμερα λίγο πιο νωρίς για τα παιδιά σου, ας μην τα έκανες στην τελική». Να απαιτείς χαρτί από  γιατρό την ώρα που εκείνη σου στέλνει φωτογραφία με το χέρι τούμπανο, απόρροια του αλλεργικού σοκ που μόλις έχει υποστεί. Δεν σε κορόιδεψε, πιθανώς από σένα το είχε πάθει… Να την πετάς έξω από το γραφείο σου με φωνές που φτάνουν στο παραπάνω τετράγωνο, να της κάνεις κύκλο τον πανικό, να της τετραγωνίζεις το πάθος, να της εκμηδενίζεις την άπειρη αγάπη για αυτό που θεωρούσε κάποτε δουλειά κι εσύ κατάντησες δουλεία…

Θέλεις να σου πω τι είναι ψυχολογική βία; Να φοβάται να μπει στο γραφείο σου, να τρέμει την όψη σου, να σιχαίνεται να γίνει μέρος της «αυλής» σου. Να ευγνωμονεί λιμούς σεισμούς και καταποντισμούς που την κρατούν δικαιολογημένα μακριά σου _ σε κάθε άλλη περίπτωση γνωρίζει καλά πως θα ήταν αδικαιολόγητη. Να σου λέει πως υποφέρει, να μην της απαντάς, να είναι άνθρωπος και να αισθάνεται σκιά που σκιάζεται μια υποψία ανθρώπου. Εσένα, ή αλλιώς το τοξικό αφεντικό που θα μείνεις για πάντα…