Της Πέπης Νικολοπούλου

Σα να μην πέρασαν 26 χρόνια – η γιαγιά μου

Σε αποχαιρέτησα πληροφορήθηκα σήμερα πριν από περίπου 26 χρόνια. Πολύς καιρός μπορεί να πει κάποιος αλλά εγώ ούτε που το έχω καταλάβει. Κάτι περίεργο έχει συμβεί με εσένα. Είσαι πάντα εδώ κοντά μου, είσαι πάντα εδώ τριγύρω. Συζητάω για εσένα με τα κορίτσια, με το μικρό σου όνομα, είσαι μέρος συχνά της καθημερινότητάς μας και πάντα είσαι μαζί μου σαν ένα μικρό φυλαχτό.

Σε θυμάμαι να ανοίγεις την πόρτα και να με καλωσορίζεις με το μικρό στο μάτι ανάστημά σου αλλά με το πνεύμα και την ψυχή στα ύψη που δεν σε φτάνει ούτε αετός. Μυρίζεις γλυκερίνη, ήταν η αγαπημένη σου για την περιποίηση των χεριών και πράσινο σαπούνι – μόνο αυτό καταδεχόσουν να βάλεις στην κατάλευκη επιδερμίδα σου που πάνω της δεν ακούμπησε ποτέ άλλο κανένα προϊόν. Μόνο στολίδι διακοσμητικό στις εξόδους σου για κανένα χαρτάκι ή για την κυριακάτικη βόλτα στις κόρες και τον γιό σου το κραγιόν σε κοραλί χρώμα που με μεγάλη ακρίβεια έβαζες στα χείλη σου, τίποτα άλλο.

photo via

Το μαλλί σου κοντό γεμάτο μπούκλα, τώρα ξέρω από ποιόν έχει πάρει η Αλίκη μου, να γυαλίζει χωρίς καμία λευκή τρίχα. Και αυτό επέλεγες να το λούζεις με νερό της βροχής που μάζευες προσεκτικά σε ένα γυάλινο μπωλ που τοποθετούσες όταν μαύριζε ο ουρανός στη μεγάλη σου βεράντα. Κομμωτήριο δεν σε θυμάμαι να πηγαίνεις. Δεν ήσουν κοκέτα αν και αυτό ήθελα να πιστεύω όταν φορούσα όλα τα σκουλαρίκια σου που έβρισκα στα συρτάρια κάτω από τις κάλτσες του παππού, ή όταν σε έβλεπα να βάζεις μα προσοχή το καλσόν σου φορώντας λευκά γάντια. Τώρα ξέρω ότι το έκανες μόνο και μόνο για να μην κάνεις κανένα πόντο και χρειαστεί να αγοράσεις καινούργιο. Γιατί πάντα πρόσεχες τα λεφτά. Ήξερες πόσο δύσκολα βγαίνουν. Δεν είχες δουλέψει αλλά μεγάλωσες 4 παιδιά με πολλή φροντίδα και αγάπη σε δύσκολες εποχές και γνώριζες πως είναι να πρέπει να τα θρέψεις, να τα μεγαλώσεις, να τα σπουδάσεις. Είχες όμως το κομπόδεμά σου σε μέρος κρυφό και πάντα διαθέσιμο. Στάσου να σου δώσω μου έλεγες λίγο χαρτζιλίκι και ανακάτευες τσάντες και πορτοφολάκια μέχρι να βρεις το μυστικό σου μέρος. Σου άρεσε να έχεις αυτό το μυστικό γιατί ένιωθες δυνατή. Όχι ότι εκείνος σου στέρησε κάτι, απεναντίας.

Σε λάτρευε και τον λάτρευες – δεν ξέρω αν παντρευτήκατε από συνοικέσιο όμως αγαπιόσασταν. Και πάντα σε έβλεπα να τον χαϊδεύεις και καμιά φορά να αναφέρεσαι σε εκείνον μπροστά μου με το μικρό του όνομα χαϊδευτικά «ο Κώστας μου». Απλά έτσι ένιωθες ανεξάρτητη. Άλλωστε πάντα που τόνιζες ότι πρέπει στη ζωή μου να είμαι ανεξάρτητη και να μην είμαι εξαρτημένη από κανέναν – και όλα αυτά την ώρα που μαντάριζες τις κάλτσες του Κώστα σου. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι όπως τα υπέροχα αρώματα έτσι η δύναμη βρίσκεται σε μικρά μπουκάλια – δεν ήσουν πάνω από 1,50 μέτρα σε ύψος.

Αχ βρε γιαγιά μου. Περισσότερη από τη μισή μου ηλικία σου την χρωστάω. Ευτυχισμένα απογεύματα να συζητώ μαζί σου και εσύ να μου αφηγείσαι τις ιστορίες σου. Τα σαββατόβραδά μου να τα περνάω υπέροχα στο σπίτι σου όταν οι γονείς μας έβγαιναν, είτε στρωματσάδα δίπλα στο κρεβάτι σου είτε στο σαλόνι στον καναπέ βλέποντας στα κρυφά Δυναστεία ή Να η ευκαιρία (θαρρώ πως ήτανε). Όλα στο σπίτι σου ήτνα για εμένα παράδεισος και εσύ ο φύλακας άγγελός μου. Ήσουν ο άνθρωπός μου.

Και όταν πια έφυγες χωρίς να καταλάβω πότε έγινε τόσο γρήγορα, ειλικρινά δεν θυμάμαι, σαν μία ανάμνηση που την έχω απωθήσει τόσο πολύ βαθιά, δεν θα ξεχάσω τον Κώστα σου όταν μπαίνοντας στο σπίτι μαζί με τον Πέτρο χέρι χέρι για να σε αποχαιρετήσω να πέφτει επάνω μου και να μου λέει με δάκρυα στα μάτια «ήσουν η αγαπημένη της». Όχι ότι έχει πια σημασία αλλά να ήταν μία επισφράγιση για εμένα αυτής της τόσο ιδιότυπης και μοναδικής σχέσης και ίσως ήταν και αυτό το κόμμα για να συνεχίσω να ζω τη ζωή μου σα να μην έχεις ποτέ φύγει.

Έχουν περάσει πια 26 χρόνια. Η μισή ζωή μου χωρίς εσένα αλλά να ξέρεις η εγγονή σου έχει πια γίνει και εκείνη μητέρα και η κόρη σου έχει γίνει πια και εκείνη γιαγιά των παιδιών μου και όλα είναι τέλεια. Και είναι τέλεια γιατί εσείς οι γιαγιάδες έχετε μία μυρωδιά που δεν φεύγει και δε λησμονιέται ποτέ. Έχετε μία μυρωδιά γλυκερίνης και ροδόνερου που δύσκολα μπορείς να προσπεράσεις. Έχετε μια μυρωδιά ικανή να χαράξει την πιο υπέροχη παιδική ανάμνηση. Και αυτό είναι το μαγικό σας φίλτρο για να μην σας ξεχνάμε ποτέ.

Καλό βράδυ γιαγιά Μαρία,

Πηγή: aliceonboard.gr