Του Θάνου Καρατσιώλη

«ΔΕΝ ΛΈΩ, ΘΕΊΟ ΔΏΡΟ Η ΜΗΤΡΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΑΎΜΑ ΥΠΈΡΟΧΟ Η ΓΈΝΝΗΣΗ ΕΝΌΣ ΠΑΙΔΙΟΎ ΑΛΛΆ ΜΕΡΙΚΟΊ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΈΣ ΈΧΕΤΕ ΑΠΑΣΦΑΛΊΣΕΙ, ΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΉ ΕΝΤΎΠΩΣΗ ΌΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΣΑΣ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΈΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΉΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ…»

Φοβερό φαινόμενο αποτελεί αυτή η εγωιστική έπαρση, ειδικά των νεότερων και πιο άπειρων γονέων, οι οποίοι θεωρούν τα παιδιά τους ιδιαιτέρως χαρισματικά και πανέξυπνα και το αναφέρουν συνεχώς με χαρά και ικανοποίηση, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν σε γνωστούς και αγνώστους, με ασυγκράτητη αίσθηση μοναδικού μεγαλείου…

Εν τω μεταξύ, το συμπέρασμα για την υπερευφυΐα των τέκνων τους το στηρίζουν σε κάτι ασήμαντα μικροπράγματα, όπως π.χ. το απλό γεγονός ότι το βλαστάρι τους μίλησε και είπε τη λέξη μαμά στον πρώτο χρόνο της ζωής του ή ότι στα 3 του χρόνια είχε ρωτήσει τους γονείς του πού πηγαίνει το φως του ήλιου τα βράδια…

Κάποιες μητέρες, πάλι, έχουν και ένα ακόμη χειρότερο ελάττωμα, να θεωρούν ότι το παιδί τους αποτελεί το κέντρο του κόσμου και ότι τώρα που γέννησαν έχουν καταξιωθεί κοινωνικά, έχοντας κάνει κάποιο πρωτοποριακά τρομερό κατόρθωμα, ανάλογο με τους άθλους του Ηρακλή ένα πράμα και όλο αυτό συμβαίνει απλά και μόνο επειδή έγιναν μάνες, λες και τα υπόλοιπα 7 δις του πλανήτη ήρθαν στον κόσμο με παρθενογένεση ή με ερμαφρόδιτο πελαργό…

Άλλες πάλι εκνευρίζονται κιόλας, αν αντιληφθούν ότι δεν δίνει κάποιος γνωστός ή φίλος τους την αρμόζουσα σημασία στο κατ´ αυτές «θείο βρέφος» τους και φέρονται πολλές φορές και αντικοινωνικά ή ασυνείδητα, σταματώντας για παράδειγμα με τα καρότσια τους στη μέση του δρόμου, χωρίς αίσθηση παρακώλυσης συγκοινωνίας ή κάθονται π.χ. επιδεικτικά αδιάφορα στην είσοδο μιας υπηρεσίας ή ενός κτιρίου, θεωρώντας επιβεβλημένα δεδομένη την υποταγή και την σεβαστικά προσαρμοσμένη συμπεριφορά όλων των υπολοίπων κοινωνών προς την ηρωίδα μάνα, που επειδή γέννησε πρέπει να γίνουμε όλοι δούλοι και υποτακτικοί της…

Αν τύχει, παρ´ ελπίδα, κάποια να θεωρεί και το παιδί (θαύμα) της αυτομάτως πανέξυπνο από τα γεννοφάσκια του έτσι απλά, επειδή έχει αυτήν μάνα και η ίδια θεωρεί εαυτήν φωστήρα και το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει φυσικά, τότε να προσέχετε να απευθύνεστε στο νεογνό με περίσσεια δουλοπρέπεια και απαράμιλλο σεβασμό, γιατί μαύρο φίδι που σας έφαγε αγενέστατα ανθρωπάρια, που δεν αναγνωρίζετε μεμιάς την καταξιωμένη προσωπικότητα, εγνωσμένου κύρους, του μικρού Αϊνσταϊν…

Υ.Γ.: γονείς όλου του κόσμου και λίγο περισσότερο νεαρές μητέρες ακούστε αυτό: τα παιδιά σας είναι μοναδικά για εσάς και την οικογένειά σας αλλά όχι δεδομένα σπουδαία και σημαντικά για όλους εμάς τους υπόλοιπους… Όταν μεγαλώσουν θα έχουν, ενδεχομένως, την ευκαιρία να αποδείξουν στην κοινωνία, πόσο σπουδαία ή χαρισματικά είναι αλλά μέχρι τότε καλό είναι να χαλαρώσετε λίγο και να συναισθανθείτε ότι θεάρεστο το έργο της μητρότητας και της πατρότητας, όπως και το θαύμα της γέννησης ενός παιδιού μεν, πλην όμως όχι κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο δε, γιατί όλοι μας, θέλω να σας ενημερώσω, με τον ίδιο τρόπο ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο και είμαστε πάρα μα πάρα πολλοί, πάνω από 10 δις απ´ αρχής του κόσμου…

Πηγή: karatsiolaros.gr