Του Παναγιώτη Δημητρόπουλου
Στην Παραμυθοχώρα αυτή τη φορά έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε ένα ξεχωριστό & βραβευμένο παιδικό βιβλίο που μέσα του κρύβει 9 παιδικές ιστορίες ικανές να μας ταξιδέψουν στον κόσμο της προσφοράς, της αλληλεγγύης, της αφύπνισης μα πάνω απ όλα της ΑΓΑΠΗΣ.
Η συγγραφέας κα Σταυρούλα Ζώρζου με το παιδικό της βιβλίο «Μου΄πες» από τις εκδόσεις ΣΑΪΤΗ και σε εικονογράφηση του Θεόδωρου Μαστρογιάννη, μας περνά τα μηνύματα της ΑΓΑΠΗΣ με τον πιο ζεστό τρόπο. Όταν το έκλεισα και αφού το ρούφηξα μονομιάς στο νου μου ήρθαν θύμισες από τα παλιά και συγκεκριμένα οι ιστορίες εκείνες που μου διηγούταν η γιαγιά μου πάντα δίπλα στο τζάκι το αναμμένο. Η ευχή που έκανα ήταν πάντα η ίδια, αυτές οι ιστορίες ποτέ να μην χαθούν.. Μπορεί οι άνθρωποι να φεύγουν μα οι στιγμές αγκαλιά με ένα βιβλίο πάντα θα τους θυμίζουν, αρκεί ένας τίτλος, μια φράση και έρχονται ευθύς στο νου σου.
Οι εκπλήξεις στο εν λόγω βιβλίο είναι πολλές και δημιουργικές μιας και εκεί θα συναντήσουμε 9 ορχηστρικά τραγούδια να το συνοδεύουν εμπνευσμένα πάντα από τις 9 πανέμορφες ιστορίες του βιβλίου.
Στα tips του βιβλίου και συγκεκριμένα στις τελευταίες του σελίδες θα συναντήσουμε έξυπνους προβληματισμούς που μπορούν εύκολα να γίνουν τροφή για σκέψη αλλά και για συζήτηση τόσο στην τάξη με τους μαθητές αλλά και στο σπίτι με την οικογένεια μας.
Εσείς φίλοι μας δεν έχετε παρά να το κρατήσετε στα χέρια σας και να ταξιδέψετε μαζί του.
Η συνέντευξη
-
Ποιο ήταν το παραμύθι το οποίο σας ταξίδεψε για πρώτη φόρα ;
Ήταν το παραμύθι της κυρα-Καλής με τους δώδεκα μήνες. Ήταν ένα παράθυρο στον κόσμο. Είδα για πρώτη φορά συνοπτικά την ομορφιά των εποχών και τη μαγεία της κάθε μέρας. Ο καιρός αλλάζει από μήνα σε μήνα, οι γιορτές διαδέχονται η μία την άλλη και μέσα από αυτή την ποικιλία η ζωή μοιάζει με ατέλειωτο πανηγύρι. Αρκεί να έχεις κέφι να το ζήσεις!
-
Ποιο παραμύθι διαβάσατε στην κόρη σας για πρώτη φορά και ποιο της διαβάσατε πρόσφατα ;;
Τo πρώτo παραμύθι που της διάβασα ήταν ένας μύθος του Αισώπου. Αυτός με την κοπέλα που κρατούσε τη στάμνα με το γάλα. Τώρα, έχει πια μεγαλώσει και δεν διαβάζει παραμύθια. Γράφει όμως, τις δικές της πλέον ιστορίες και διαβάζει λογοτεχνία.
-
Η κόρη σας παρεμβαίνει στην πλοκή των βιβλίων που γράφετε;
Συχνά της διαβάζω κείμενά μου και λαμβάνω πάντα υπόψη μου τη γνώμη της. Το ίδια κάνω και με τα τραγούδια μου. Είναι –μαζί με τον σύζυγό μου- οι πρώτοι που ακούνε τους στίχους και τη μουσική, όταν ακόμη όλα είναι υπό διαμόρφωση.
-
Τι σημαίνει για εσάς παιδικό βιβλίο;
Σημαίνει… πολύτιμο ιατρικό εργαλείο ακριβείας. Κάθε λέξη, κάθε εικόνα -λεκτική ή εικαστική- αφήνει ανεξίτηλο ίχνος στην ευαίσθητη παιδική ψυχή. Αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη όταν ξέρω ότι αυτά που γράφω θα μπουν σαν σπόρος στο μυαλουδάκι και την καρδούλα κάποιου παιδιού, για να βλαστήσουν κάποτε κάτι –ελπίζω- χρήσιμο κι όμορφο.
-
Το παραμύθι πως μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί στην εξέλιξη του ;
Το παραμύθι δίνει συναισθήματα, διδάγματα, εικόνες. Φέρνει ομορφιά, απασχόληση, καμιά φορά και παρηγοριά. Βοηθά το παιδί να ξεπεράσει τους φόβους του, να μάθει να ψάχνει την αλήθεια, να παλεύει για το δίκαιο και το σωστό, να ελπίζει στη δύναμη της καλοσύνης και της δικαιοσύνης. Μαθαίνει να βλέπει με τα μάτια της φαντασίας του και να νιώθει τόσα συναισθήματα, που ίσως η πεζή και αποστειρωμένη μας καθημερινότητα δεν μπορεί πια να του προσφέρει.
-
Αν αναλαμβάνατε καθήκοντα που είχαν άμεση σχέση με την εκπαίδευση των παιδιών μας, με τι θα εμπλουτίζατε ή τι θα αφαιρούσατε στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα ;
Θα εμπλούτιζα την εκπαίδευση με κείμενα που αναφέρονται σε περιστατικά από τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων ή των ηρώων μας. Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά μας να διδαχτούν το ήθος των προγόνων μας, τον τρόπο σκέψης που τους έκανε να μεγαλουργήσουν. Είναι σημαντικότερο να ξέρουμε μερικά χαρακτηριστικά περιστατικά από τη ζωή του Αριστείδη, του Μ. Αλεξάνδρου, του Ηράκλειου ή του Κολοκοτρώνη, που δείχνουν το μεγαλείο της ψυχής τους, παρά να αποστηθίζουμε βιαστικά ξερές χρονολογίες, που σύντομα θα ξεχάσουμε. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με εισαγωγή ανάλογων κειμένων στα βιβλία της γλώσσας. Επίσης, θα φρόντιζα η διδασκαλία της ιστορίας να γίνεται με διαδραστικές μεθόδους, για να είναι ευκολότερη και ωφελιμότερη.
-
Αν σας χάριζαν μια χρονόσφαιρα σε ποια εποχή θα θέλατε να ταξιδέψετε και γιατί ;
Στη ύστερη Βυζαντινή εποχή. Είναι μία εποχή για την οποία γνωρίζουμε πολύ λίγα, αλλά επηρεάζει βαθιά τον πολιτισμό μας. Αν σκεφτούμε ότι σε αυτά τα χρόνια ήρθε ο Οθωμανικός ζυγός και η πολιτιστική μας πορεία αναπόφευκτα πήρε μια άλλη κατεύθυνση, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναθ να ξέρουμε την αφετηρία αυτής της αλλαγής.Θα ήθελα να ζήσω το σκηνικό εκείνης της εποχής, για να αναγνωρίσω τα στοιχεία που μας ενώνουν με το παρελθόν μας, πριν παρέμβει το Ισλάμ και αναδεικνύουν την ιστορική και πολιτιστική μας συνέχεια ως έθνος.
Περισσότερα για την συγγραφέα κα Σταυρούλα Ζώρζου θα βρείτε εδώ:
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Παναγιώτης Δημητρόπουλος γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1976, στα Χανιά.
Είναι παντρεμένος με την Κυριακή Σεραφειμίδου, Διοικητική υπαλληλο της ΕΡΤ και έχουν ενα κοριτσάκι, την Καλλιόπη, δέκα ετών.
Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα έζησε στην Αμαλιάδα.
Το 1997 επιτυγχάνει σε Πανελλαδικό Διαγωνισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και κατάσσεται με τον βαθμό του Λοχία στον Ελληνικό Στρατό όπου υπηρετεί μέχρι και σήμερα και φέρει τον βαθμό του Αρχιλοχία (ΠΖ). Έχει λάβει μέρος σε ειρηνευτικές αποστολές στο ΚΟΣΟΒΟ και εχει τιμηθεί με εύφημο μνεία από το ΝΑΤΟ το ΥΠΕΘΑ και το ΓΕΣ για την προσφορά του αυτήν.
Από το 2010 έχει εισαχθεί στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Πολιτισμού και βρίσκεται στο 3ο έτος της φοίτησής του.
Είναι Γεν. Γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου Κοντοπούλων Κεραμειών.
Το 2014 ήταν υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Χανίων.
Πλούσια η δράση του στα κινήματα Γονέων σε Χανιά και Παλλήνη Αττικής.
Άλλα συγγραφικά του έργα:
1. Το χρυσαφένιο κουκούτσι, εκδόσεις Περίπλους, 2014
2. Η Μαγεμένη ευχή, εκδόσεις Anima, 2015
3. Ο Μπαμπάς μου.. Ο ήρωας μου, ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, 2016
4. Τρεις νύχτες.. Ένα Θαύμα. Σαϊτης, 2016
5. Το Μυστικό της Γαλέρας, Αρτέον, 2016
