Της Αλεξίας Μπακοπούλου,

Όλοι ακούσαμε ή διαβάσαμε για το επεισόδιο που εκτυλίχθηκε στην Αστόρια των ΗΠΑ, ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και ένα μαθητή που αρνήθηκε να τον χαιρετίσει. Οι  θαυμαστές του κ. Τσίπρα θίχτηκαν. Οι απέναντι ενθουσιάστηκαν και αναφωνούσαν συγχαρητήρια στον έφηβο μαθητή που αρνήθηκε να χαιρετήσει δια χειραψίας τον κ. Τσίπρα.

Δεν θέλω να φανταστώ τι θα έκανε αυτός ο νεαρός «επαναστάτης» εάν ήταν και κάτοικος αυτής της χώρας και ζούσε τα όσα βιώνουμε εμείς στη Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια, αρχής γενομένης από τη «χαρά» που πήραμε με την ανακοίνωση για την υπαγωγή της χώρας στην εποπτεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Και αφού γελάσαμε, με τούτα και με εκείνα, θα μου επιτρέψετε να εκφράσω την απέχθειά μου στην οποιαδήποτε μορφής αγένεια. Και ιδιαίτερα της αγένειας που γίνεται εσκεμμένα, για εντυπωσιασμό. Γιατί  ο χωλοσκασμένος μαθητής ήταν μπροστά-μπροστά και  αν  δεν ήθελε  να συγχρωτιστεί με τον πρωθυπουργό – για τους δικούς του λόγους- θα είχε προτιμήσει τη  γαλαρία. Όμως η τζάμπα μαγκιά θέλει πρώτη σειρά για να μας δουν, να πάρουμε κανένα like, να πάρει φωτιά το Istragram, να μας μάθει και κανένας άνθρωπος.

Σου αρέσει , δεν σου αρέσει ο  Τσίπρας,  μικρέ, πρόβλημα σου  και επιλογή σου. Αλλά να σου θυμίσω  ότι τα έφερε έτσι η ζωή και είναι εκλεγμένος πρωθυπουργός μιας χώρας. Είναι ένας θεσμός. Ευτελισμένος, κατακρεουργημένος , παραμένει θεσμός. Εάν αρνείσαι, και μάλιστα, επιδεικτικά να τον χαιρετίσεις δια χειραψίας το μόνο που επιδεικνύεις με επιτυχία είναι αγένεια. Και μια από τις πληγές αυτής της χώρας είναι η ανάδειξη της αγένειας σε άκρατη μαγκιά. Και το χειρότερο όλων, το κίνημα αυτό έχει πολλούς θαυμαστές οι οποίοι μολύνουν με την καφρίλα τους αυτή τη χώρα.

Εάν θέλεις να δείξεις τη δυσαρέσκειά σου σε κάποιον που κατά συνθήκη είναι πιο πάνω από εσένα –θεσμικά- ανοίγεις το στόμα σου και μιλάς. Πολιτισμένα. Δεν μουντζώνεις και δεν μαζεύεις το χέρι σου όταν καλείσαι να χαιρετήσεις. Τα μεγαλύτερα «χτυπήματα»  γίνονται με το… βαμβάκι.  Κινήσεις όπως αυτές, ιδίως από μικρότερους προς μεγαλύτερους, είναι ο ορισμός του κωλοπαιδισμού.

Για εμένα, που έχω δυσανεξία στην αγένεια και ελαφρά προτίμηση στον πολιτισμό  η πράξη του μικρού είναι κατακριτέα και απαράδεκτη. Ορισμένες φορές είναι καλό θα θυμόμαστε ότι η ανωτερότητα πονάει περισσότερο από την αυτοϋποβάθμιση, αλλά πρέπει να είσαι ανώτερος άνθρωπος για να μην πέφτεις σε πράξεις αγένειας, όμορφα στολισμένης με έπαρση.

Όσοι διαφωνείτε αν με συναντήσετε και σας τείνω το χέρι μη μου το δώσετε. Είναι και αυτός ένας τρόπος να δούμε ποιοι βρίσκονται ακόμα στις σπηλιές.

Πηγή: themamagers.gr