Ξεκινά στην παιδική ηλικία ανάμεσα στους 18 μήνες έως και 9 έτη, με μεγάλη, όμως, ανάπτυξη ανάμεσα στις ηλικίες 2 έως 5 ετών. Σύμφωνα, με αναφορές των γονέων ίσως αναπτύσσεται γρήγορα. Κατά τις πρώτες αυτές εβδομάδες, στις οποίες οι γονείς αρχίζουν να δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αρχίζουμε για πρώτη φορά να παρατηρούμε την κυκλική μορφή του τραυλισμού. Σε αυτή την αρχική φάση οι γονείς λένε πως ο τραυλισμός εμφανίστηκε για λίγες μόνο μέρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο αρχικός τραυλισμός εμφανίζεται ως επανάληψη ήχων και συλλαβών, όμως, σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται φανερή και η εμφάνιση έντασης και μπλοκαρίσματος.

Κατά τον Wingate από την στιγμή που τα παιδιά εμφανίζουν τόσες διαφορές όσον αφορά στις δυσρυθμίες και την ευχέρεια στην ομιλία, είναι προτιμότερο να μην μιλάμε για στάδια ανάπτυξης του τραυλισμού, όπως πρωταρχικό και δευτερεύον, αλλά να περιγραφεί η συμπεριφορά του κάθε παιδιού ξεχωριστά όσο καλύτερα και συστηματικότερα γίνεται.

Κατά τη διάρκεια ανάπτυξης της γλωσσικής ικανότητας του παιδιού και της κατάκτησης μιας επαρκούς άρθρωσης από το ίδιο το παιδί, συναντούμε ταυτόχρονα κάποιες ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι ήχοι, οι συλλαβές και οι λέξεις ρέουν στο λόγο των παιδιών. Ιστορικά, η ροή της ομιλίας έχει ονομαστεί ως ευχέρεια του λόγου, ενώ οι διαταραχές που μπορεί να εμφανιστούν στη ροή οδηγούν στον όρο της δυσχέρειας της ομιλίας. Από πολύ νωρίς οι λογοθεραπευτές και οι ψυχογλωσσολόγοι προσπάθησαν να ταξινομήσουν αυτές τις δυσχέρειες – δυσρυθμίες στο λόγο των παιδιών. Έτσι, γι’ αυτό το λόγο δημιούργησαν ένα σύστημα ταξινόμησης που αποτελείται από μια ευρεία σειρά δυσρυθμιών, τύποι δυσρυθμιών.

Τύποι Τραυλισμού

Δισταγμός ή παύση, είναι το διάστημα σιωπής που διαρκεί ένα λεπτό ή και περισσότερο
Επιφώνημα, το παιδί χρησιμοποιεί έναν ήχο, μια λέξη που δεν έχει σχέση με το μήνυμα που θέλει να μεταφέρει
Αναθεώρηση φράσης ή πρότασης, συμβαίνει κάποια αλλαγή στο περιεχόμενο του μηνύματος, κυρίως γραμματικού τύπου ή αλλαγή της προφοράς κάποιας λέξης
Ημιτελής λέξη, κάποια ημιτελής λέξη σε μια φράση
Επανάληψη φράσης, είναι η επανάληψη δύο ή περισσοτέρων λέξεων σε μια φράση
Επανάληψη τμημάτων των λέξεων, επαναλαμβάνεται ένα κομμάτι της λέξης, ένας ήχος ή μια συλλαβή
Παράταση, είναι η ακατάλληλη και μεγαλύτερης διάρκειας παραγωγή φωνημάτων ή διφθόγγων που ίσως έχουν σχέση με κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά
Μπλοκάρισμα, είναι η ακατάλληλη χρονική έναρξη ενός φωνήματος. Συχνά, συνυπάρχει με την παρουσία αυξημένης ενέργειας και έντασης
freemindsgr

Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία είναι: να κατανοηθούν οι πεποιθήσεις του παιδιού για τον τραυλισμό…
Οι Williams and Zebrowski and Schrum(1985)είναι αυτοί που παρέχουν λεπτομερής περιγραφές για το πως πρέπει να μιλήσει ο κλινικός στα παιδιά που τραυλίζουν αλλά και στους γονείς τους. Οι κύριοι σκοποί της συζήτησης είναι να ανακαλύψει ο κλινικός πρώτα τα πιστεύω του παιδιού για τον τραυλισμό, δεύτερον εάν υπάρχει κάποιος λόγος που το παιδί άρχισε να τραυλίζει, τρίτον εάν το παιδί εάν είναι σε θέση να βοηθήσει τον εαυτό του όταν μιλάει και τέλος εάν το παιδί παρουσιάζεται να ενοχλείται από αυτήν του την ομιλία. Ο καλύτερος τρόπος για την αρχή μιας συζήτησης είναι η ερώτηση που καλείται το παιδί να απαντήσει στον κλινικό τον λόγο για τον οποίο νομίζει ότι τον επισκέφτηκε. Σε περίπτωση που το παιδί δεν ανταποκριθεί στις ερωτήσεις του κλινικού η συζήτηση θα πρέπει να λήξει.

Σκοπός της συζήτησης αυτής είναι να μαζέψει ο κλινικός τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του παιδιού σχετικά με τον τραυλισμό. Στην συνέχεια εάν το παιδί ξεκινήσει την θεραπεία πρέπει ο κλινικός να παίζει τον ρόλο του ενεργού ακροατή αφήνοντας το παιδί να μιλήσει κάνοντας σίγουρο ότι έχει κατανοήσει τις ερωτήσεις που του γίνονται και είναι πολύ σημαντικό να αποτελεί την πηγή των πληροφοριών του.

Ο τραυλισμός, ένα θέμα καθόλα σύγχρονο που παρουσιάζει συνεχώς αυξητικές τάσεις…
Αναγνωρίστε το και αντιμετωπίστε το !!
Για περισσότερες πληροφορίες… ΚΕΘΤ

Ίσως αυτό το περιστατικό μας δίδει πιο εύκολα τα μηνύματα που πρέπει να λάβουμε:

Περιστατικό : Μιχάλης, 5 ετών και 6 μηνών: ο «μικρός τύραννος» στο σπίτι.

Ο Μιχάλης απευθύνθηκε στο Κέντρο «ΑΡΣΗ» σε ηλικία 5 χρονών και 6 μηνών, όταν μια οικογενειακή φίλη, της οποίας το παιδί παρακολουθούσε επίσης κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα, το πρότεινε στους γονείς του.Οι γονείς ανέφεραν στους ειδικούς ότι τα συμπτώματα του τραυλισμού άρχισαν πριν από 6 μήνες και από τότε είχαν απευθυνθεί σε δημόσιο νοσοκομείο, όπου έκαναν διάγνωση « τραυλισμού με έντονα ψυχογενή αίτια και διαταραχές άρθρωσης « και τους συστήθηκε να ακολουθήσουν αγωγή λόγου και συμβουλευτική γονέων.Οι γονείς του παιδιού ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και όταν προσήλθε στο Κέντρο, ο Μιχάλης φοιτούσε ήδη 4 μήνες στο νηπιαγωγείο. Στο οικογενειακό ιστορικό επίσης, αναφερόταν ιστορικό τραυλισμού ενός ξάδερφου. Ο Μιχάλης είχε ακόμα έναν αδερφό 15 ετών, ο οποίος φοιτούσε στην τρίτη γυμνασίου και δεν είχε καλές σχολικές επιδόσεις.

Σύμφωνα με τους γονείς, ο τραυλισμός του Μιχάλη άρχισε όταν η μητέρα είχε μια έντονη σύγκρουση με τον μεγάλο του αδερφό, με αποτέλεσμα μια παντόφλα που πέταξε η μητέρα και προοριζόταν για τον μεγάλο της γιο, να χτυπήσει τον Μιχάλη στο κεφάλι. Από αυτό το γεγονός και ύστερα, ο Μιχάλης άρχισε να τραυλίζει. Αυτός ο διαπληκτισμός με τον μεγαλύτερο γιο δεν ήταν ο μοναδικός, είχαν προηγηθεί αρκετοί.

Τα αποτελέσματα της ψυχολογικής και λογοπεδικής αξιολόγησης, έδειξαν ότι ο 5χρονος ήταν παιδί με υψηλή νοημοσύνη, φυσιολογική ανάπτυξη, κοινωνικός και συνεργάσιμος. Όμως, αντιμετώπιζε πρόβλημα άρθρωσης με τα εξής φωνήματα: /θ/, /ks/, /r/, /x/, /ps/, καθώς και δυσκολία ακουστικής διάκρισης και εκφοράς πολυσύλλαβων λέξεων και αναγραμματισμούς. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν αριστερόχειρας και δεν είχε καλή λαβή του μολυβιού. Όσον αφορά τα συμπτώματα του τραυλισμού, δυσκολευόταν να μιλήσει, με την προφορά κάθε λέξης του κοβόταν η ανάσα, κοκκίνιζε, γούρλωνε τα μάτια, εισέπνεε τον αέρα στην εκφορά κάθε λέξης αντί να τον εκπνέει. Έτσι, συστήθηκε πρόγραμμα θεραπευτικής αντιμετώπισης του τραυλισμού, δύο φορές την εβδομάδα. Οι πρώτες συνεδρίες αρχικά ήταν επικεντρωμένες στη σωστή ροή που έπρεπε να έχει. Ο Μιχάλης ήταν αρκετά συνεργάσιμος και τα συμπτώματα του τραυλισμού φάνηκαν να μειώνονται. Η συμβουλευτική των γονέων του Μιχάλη ήταν επίσης απαραίτητη, λόγω του ότι αντιμετώπιζαν προβλήματα με τα παιδιά τους και τον χειρισμό τους.

Παρόλα αυτά, η συμπεριφορά του παιδιού στο σπίτι άλλαξε σύμφωνα με τους γονείς του προς το χειρότερο. Έγινε ανυπάκουο και αντιδραστικό. Τους πρώτους 3 μήνες βέβαια, η ροή του Μιχάλη βελτιώθηκε και έτσι αντικαταστήθηκε η μία συνεδρία με μια λογοθεραπευτική συνεδρία για την αντιμετώπιση των αρθρωτικών δυσκολιών. Όμως, αυτό είχε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα και ο Μιχάλης άρχισε ξανά να τραυλίζει, πιθανόν λόγω του υπερβολικού άγχους.

Ένα άλλο περιστατικό μετά το οποίο το παιδί γύρισε στα αρχικά επίπεδα τραυλισμού, ήταν όταν είδαν μαζί με την μητέρα του ένα ποντίκι έξω απ’ την εξώπορτα τους και τότε η μητέρα του άρχισε να ουρλιάζει και φοβόταν να βγει απ΄το σπίτι. Μετά την παλινδρόμηση της έναρξης του τραυλισμού, αλλά και της ακραίας συμπεριφοράς του στο σπίτι, οι γονείς άρχισαν να πιστεύουν πως το παιδί τους χρειαζόταν ψυχιατρική παρακολούθηση και αποφάσισαν να διακόψουν το θεραπευτικό πρόγραμμα, γιατί πίστευαν πως ήταν αναποτελεσματικό.

Τα συμπεράσματα δικά σας….

Χ.Πετρίδης …Λογοθεραπευτής

Πηγή: freeminds.gr