Της Ήρας Ανδρέου
Ο κύριος Κλιντ Έντουαρντς δεν είναι ένας συνηθισμένος μπαμπάς αλλά ένας τύπος με αστείρευτο χιούμορ, δικό του μπαμπαδο-blog και μία λαχτάρα μικρού παιδιού για ό,τι σχετίζεται με τον κόσμο των μικρών: “Τα παιδιά μου έχουν κάποιες συνήθειες που θα μπορούσαν εύκολα να εξηγηθούν από την φράση “τα παιδιά είναι παιδιά”. Ωστόσο, όταν αυτές οι συνήθειες επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, παρά τις εκκλήσεις και τις παρακλήσεις μου, τότε το μυαλό μου δεν μπορεί να στραφεί πουθενά αλλού παρά μόνο στην εκδίκηση”, γράφει σ” ένα από τα τελευταία του άρθρα και συνεχίζει: “Αυτά είναι μερικά μόνο πράγματα που θα ήθελα να κάνω στα παιδιά μου όταν γίνουν ενήλικες ώστε να καταλάβουν κάποτε πόσο υπομονετικός υπήρξα ως γονιός!”
- Θα εισβάλλω σαν κομήτης μέσα στην τουαλέτα όταν η κόρη μου κάνει την ανάγκη της και θα της ζητάω παγωτό.
- Θα τους παρακολουθώ να ετοιμάζουν ένα υπέροχο δείπνο μετά από μια εξοντωτική ημέρα στη δουλειά κι αφού με σερβίρουν θα πετάω “κατά λάθος” τον αρακά στο πάτωμα και θα τους ζητάω μία πίτσα η ένα μπέργκερ
- Θα ξυνπάω το γιο μου στις 4 το πρωί για να τον ρωτήσω αν μπορώ να παίξω tablet
- Όταν έχουν καλεσμένους θα πηγαίνω τουαλέτα και θα φωνάζω: “Έκανα κακά! Να έρθει αμέσως κάποιος να με σκουπίσει!”
- Θα κατεβάζω το μπικίνι της κόρης μου στην παραλία μπροστά σε όλους τους τους φίλους και θα γελάω μέχρι να σκάσω!
- Θα τους ρωτάω, μετά από κάθε γεύμα, αν μπορώ να ξαπλώσω _ ή να πηδήξω _ επάνω στο στομάχι τους
- Θα πετάω το εσώρουχό μου στο μπάνιο τους
- Θα τους ζητάω λεφτά κάθε μέρα
- Θα πηγαίνω με τον γιο μου για ψώνια και θα τον ρωτάω δυνατά αν μύρισε η… πορδή μου
- Θα πετάω το κινητό της κόρης μου στην τουαλέτα και μετά θα της λέω ότι το έκανε η γάτα!
- Θα προσφέρομαι να τους βοηθήσω στις δουλειές του σπιτιού και ξαφνικά θα νιώθω άρρωστος
- Θα πιέζω τον γιο μου -γύρω στα τριάντα του χρόνια _ να κάνει κι άλλα αδελφάκια στο παιδάκι του
- Θα πετάω ένα παιχνίδι έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου και μετά θα ουρλιάζω για μισή ώρα ότι το θέλω πίσω!
- Στα ταξίδια θα ρωτάω τον γιο μου, ανά δύο δευτερόλεπτα, “Μπαμπά, πότε θα φτάσουμε;”
- Στα τραπέζια θα κοιτάζω τι έχουν στο πιάτο τους και θα τρώω λίγο από το δικό τους
- Θα σπάω τα καλά τους βάζα κι όταν τους βλέπω να ωρύονται θα τους λέω πως είναι κακό να έχουμε τόσα νεύρα
- Θα τους βγάζω εκτός εαυτού και μετά θα τους ζητάω να μου κάνουν μία αγκαλιά
- Τα βράδια θα τρυπώνω στο κρεβάτι τους πετώντας στο πάτωμα το έτερον ήμισυ τους…
“Και τώρα, η ώρα της αλήθειας”, σημειώνει ο κύριος Κλιντ στο τέλος του άρθρου του: “Ποτέ δεν θα κάνω στα παιδιά μου κάτι από τα παραπάνω. Είμαι ένας ώριμος άνθρωπος και γνωρίζω πολύ καλά ότι “τα παιδιά είναι παιδιά”.
Ωστόσο, δεν είναι πολύ αστείο να το φαντάζομαι;”