Από την αναγνώστρια της Lifoland, X.
Όταν ήμουν μικρή μου έλεγαν να κυνηγάω τα όνειρα μου. Να μην αφήνω κανέναν να μου τα πάρει. Αυτό προσπάθησαν να μου μάθουν και στο σχολείο, να διεκδικώ και να αγωνίζομαι για αυτά που ονειρεύομαι. Ξέχασαν όμως να μου μάθουν να αγωνίζομαι χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να πετύχω. Όνειρο ζωής λοιπόν μια σχολή. Ας την ονομάσουμε σχολή Χ. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα προϋπέθετε για να κάνω πραγματικότητα το όνειρο μου να περάσω από τη διαδικασία των πανελληνίων, να διαγωνιστώ με 100.000 συμμαθητές μου από όλη τη χώρα ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.
Μου είπαν λοιπόν ότι αν προσπαθήσω θα πετύχω ή το γνωστό «αν διαβάσεις, γράφεις» αφού πρόκειται για μια διαδικασία αξιοκρατική και απόλυτα δίκαιη. Ξέχασαν όμως ότι ζούμε σε μια κοινωνία, σε μια χώρα που μόνο αξιοκρατική και δίκαιη δεν είναι. Σε μια κοινωνία που η δημόσια παιδεία έχει πεθάνει προ πολλού με την ιδιωτική, είτε υπό την μορφή φροντιστηρίων είτε κολλεγίων, να έχει πάρει την πρωτιά. Έτσι λοιπόν όποιος έχει την δυνατότητα ή όπως λέει και η γιαγιά μου όποιος έχει τον «μπερντέ» επιτυχαίνει. Τότε δεν το έβλεπα, με ενδιέφερε βλέπετε το διάβασμα μου (!), έπρεπε να επιτύχω!
Σήμερα όμως απέχοντας από το θεσμό των πανελληνίων και βλέποντας καθαρότερα και αντικειμενικότερα την ευρύτερη κατάσταση διαπιστώνω την φαυλότητα και τα σαθρά θεμέλια αυτής της «παιδείας» που θυμίζει «παζάρι» αν όχι «τσίρκο»! Δεκαοκτάχρονα παιδιά καλούνται να πάρουν αποφάσεις ζωής, τρέχουν σε σχολεία και φροντιστήρια –γιατί η παιδεία είναι δημόσια μην το ξεχνάτε- διαβάζουν, προσπαθούν, εξαντλούνται, αρρωσταίνουν-ναι υπάρχουν και κάποιοι που αρρωσταίνουν αγαπητή κυβέρνηση για τις αξιοκρατικές σας πανελλήνιες- και εν τέλει κάποιοι αποτυγχάνουν. Γιατί αποτυγχάνουν; Δεν είναι αρκετά έξυπνοι; Δεν είναι αρκετά διαβασμένοι; Ναι υπάρχουν και αυτοί.
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι… Αυτοί που αγωνιστήκαν όπως τους έμαθαν! Αυτοί που διάβασαν όπως τους είπαν! Δεν είχαν όμως αυτό που έπρεπε. Οικονομική άνεση. Χρήματα για φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα και αγορασμένα θέματα. Τί δεν το ξέρατε ότι συμβαίνουν κι αυτά; Κι όμως συμβαίνουν. Δεκάδες φροντιστές αγωνιώντας για την επιτυχία των «παιδιών» τους –όχι για την επιτυχία της επιχείρησης τους, αν είναι δυνατόν- ενημερώνονται αρκετά καλά τα τελευταία χρόνια για την επίμαχη εξεταστέα ύλη των μαθημάτων.
Μιλάμε επομένως για ένα γερό αλισβερίσι ανάμεσα σε μαθητές – γονείς, καθηγητές και υπουργείο. Καμία αξιοκρατία λοιπόν και καμία δικαιοσύνη! Συνεπώς αγαπητέ διαγωνιζόμενε που ενδεχομένως δεν θα περάσεις στη σχολή της πρώτης σου επιλογής μη στενοχωρηθείς. Δεν είσαι λιγότερο έξυπνος, ούτε λιγότερο ικανός. Είσαι λιγότερο πλούσιος και περισσότερο δίκαιος απ όσο θα ήθελε η κοινωνία μας!
Πηγή: lifo.gr
