Θα τα δούμε την ώρα που οι συμμαθητές τους θα στέκονται στην ουρά έξω από τα κυλικεία να κάνουν πως παίζουν, πως τρέχουν, ή να κάθονται στα παγκάκια σκυθρωπά, κοιτάζοντας με θλίψη κάπου στον ουρανό. Είναι τα παιδιά των άνεργων οικογενειών, που ξυπνάνε το πρωί και φεύγουν για το σχολείο χωρίς να έχουν ούτε ένα ευρώ στην τσέπη, γιατί οι γονείς τους δεν εργάζονται για να μπορούν να τους καλύψουν ακόμα και αυτή την ελάχιστη ανάγκη τους.
Είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας, που μπορούμε να τα δούμε στα σχολεία του Ηρακλείου, σε όλα τα σχολεία της Κρήτης, όπου ο τζίρος των κυλικείων από το 2010 και μετά είναι μειωμένος σε ποσοστό 50%, καθώς οι μικροί πελάτες τους δεν έχουν πια χρήματα από το σπίτι για το καθημερινό τους κολατσιό!
Τι αξία έχει ένα κουλούρι, μια τυρόπιτα, ένα σάντουιτς ή έστω ένα μπουκαλάκι νερό για ένα παιδί που βρίσκεται στο σχολείο; Κι όμως. Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηρακλείου Ζαχαρίας Ρηγάκης λέει στη «Νέα Κρήτη» ότι, από την αρχή που ξέσπασε η οικονομική κρίση, το φαινόμενο των μαθητών που δεν έχουν τη δυνατότητα να επισκεφτούν το κυλικείο του σχολείου παραμένει, αλλά τα τελευταία χρόνια γίνεται λιγότερο ορατό.
Όχι όμως γιατί έχει βελτιωθεί η κατάσταση. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει, αφού η ανεργία έχει αυξηθεί. Αλλά, σύμφωνα με τον συνδικαλιστή, αυτή η δυσκολότερη εμφάνιση του προβλήματος, που ενώ υπάρχει δεν είναι τόσο εμφανές στην υπόλοιπη κοινωνία, τη σχολική κοινότητα κ.λπ., έχει να κάνει, προφανώς, με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη της δράσης της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων.
«Υπάρχουν ομάδες αυτή τη στιγμή που οργανώνουν ένα είδος συσσιτίων μες στα σχολεία.
Αυτό γίνεται προφανώς ανώδυνα και αθόρυβα. Από προσωπική πείρα σας λέω ότι υπάρχουν τα παιδιά αυτά που δέχονται βοήθεια χωρίς να στοχοποιούνται», τονίζει με έμφαση προς την εφημερίδα μας ο νέος πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηρακλείου.
«Μάλιστα, αυτό δε γίνεται αντιληπτό ούτε από τα ίδια τα παιδιά που δέχονται τη βοήθεια. Και είναι απολύτως αναμενόμενο, με τα χρόνια αυτά τα δύσκολα που αντιμετωπίζουμε να διογκώνεται το πρόβλημα. Προφανώς και οι γονείς αδυνατούν να δώσουν στα παιδιά τους ακόμα και 2 ευρώ, ούτως ώστε να πάρουν από το κυλικείο κάτι για να φάνε. Και προφανώς, το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο εδώ, σε σχέση με τα μεγάλα αστικά κέντρα, από Αθήνα και πάνω», λέει ο συνδικαλιστής.
Δυσάρεστα γεγονότα
«Εγώ πριν από λίγα χρόνια, στην Επισκοπή όπου ήμουν στο Δημοτικό, είχα μια συνεργασία με ένα μπακάλικο απέναντι από το σχολείο. Ο άνθρωπος πολύ συχνά μας έφερνε μια κούτα κρουασάν, που τα μοιράζαμε σε 7-8 παιδάκια που ξέραμε ότι είχαν θέμα. Το κάναμε βέβαια με έναν τρόπο ώστε να μη φαίνεται, για να μη νιώθουν και τα παιδάκια πρόβλημα. Είναι λογικό όλος αυτός ο ορυμαγδός να έχει δημιουργήσει και αυτές τις καταστάσεις», λέει χαρακτηριστικά ο Ζαχαρίας Ρηγάκης.
Και βέβαια, αν συμβαίνουν αυτά στα χωριά, τότε μπορούμε όλοι να καταλάβουμε τι συμβαίνει μες στις πόλεις. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ Ηρακλείου, «στην πόλη είναι πολύ πιο δύσκολο το πρόβλημα, διότι πολλές φορές δεν μπορούμε να καταλάβουμε το πρόβλημα στα παιδιά.
Όταν είσαι σε ένα λύκειο σαν το 2ο, που είμαι φέτος, όπου έχουμε 600 παιδιά, τι να δεις εκεί και τι να πρωτοκαταλάβεις; Και τα λυκειόπαιδα, μάλιστα, δε θέλουν να το δείχνουν πολλές φορές, γιατί προσβάλλονται. Και κάνουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα»…
Πώς όμως μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι ένα παιδί έχει πρόβλημα και δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του για μια τυρόπιτα ή ένα κουλούρι από το κυλικείο του σχολείου του;
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
«Μοιράζονται… κολατσιό τους»
«Τα ίδια τα παιδιά πια, που ξέρουν μεταξύ τους ποια είναι εκείνα που δεν έχουν να φάνε, μοιράζονται το κολατσιό τους. Το βλέπουμε να γίνεται καθημερινά στην πράξη», αποκαλύπτει στην εφημερίδα μας ο Ζαχαρίας Ρηγάκης. «Ο μαθητής του Δημοτικού, ας πούμε, βλέποντας το άλλο παιδάκι να μην έχει φαγητό, θα του δώσει μέρος από το δικό του. Και αυτό συμβαίνει κατά κόρον. Άσε που οικογένειες που δεν έχουν αυτό το πρόβλημα θα δώσουν παραπάνω χρήματα στο παιδί τους και θα του πουν να πάρει κάτι και να το προσφέρει σε ένα άλλο παιδάκι που δεν έχει να αγοράσει», καταλήγει ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηρακλείου.
ρεπορτάζ : Χριστόφορος Παπαδάκης
Πηγή: neakriti.gr
