Υπάρχουν πολλοί μύθοι αλλά και αλήθειες που αφορούν την κακοποίηση- παραμέληση των παιδιών, καταστάσεις επώδυνες και τραυματικές τόσο σωματικά και ψυχικά που στιγματίζουν αφενός την υγεία του παιδιού και αφετέρου δημιουργούν ανεπανόρθωτα ρήγματα στις σχέσεις και την υγεία της οικογένειας. Ψέματα και πραγματικότητα που οφείλουν όλοι όσοι μεγαλώνουν παιδιά να γνωρίζουν ώστε να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα και τις σωστές αποφάσεις κυρίως σκεπτόμενοι το καλό των παιδιών.

Μύθος 1: Κακοποίηση συνιστά μόνο η άσκηση της σωματικής βίας.
Αλήθεια: Η οικογενειακή βία περιλαμβάνει φυσική ή σεξουαλική κακοποίηση και μπορεί να εκφράζεται με χαστούκια, κλωτσιές, γροθιές, τραντάγματα, τραυματισμό, βιασμό. Συμπεριλαμβάνει επίσης απειλές βίας, ψυχολογική βία, οικονομική εκμετάλλευση και παραμέληση στην κάλυψη των βασικών αναγκών ενός παιδιού.

Μύθος 2: Η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση μόνο μπορούν να έχουν σοβαρές συνέπειες στη ζωή ενός παιδιού.
Αλήθεια: Η παραμέληση και ψυχική – συναισθηματική κακοποίηση ενδέχεται να είναι το ίδιο επιβλαβείς.

Μύθος 3: Οι «κακοί» και μόνο άνθρωποι προκαλούν βία στα παιδιά.
Αλήθεια: Δυστυχώς δεν ασκούν βία στα παιδιά με πρόθεση όλοι οι θύτες. Αρκετοί από αυτούς είναι οι ίδιοι θύματα κακοποίησης, και συνεπώς δεν γνωρίζουν τον υγιή τρόπο ανατροφής των παιδιών τους ενώ άλλοι ταλαιπωρούνται με θέματα ψυχικής και νοητικής υγείας.

Μύθος 4: Τα παιδιά κακοποιούνται μόνο στις οικογένειες με χαμηλό κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο .
Αλήθεια: Τα παιδιά δεν κακοποιούνται μόνο σε φτωχές οικογένειες, αντιθέτως η κακοποίηση των παιδιών συνιστά φαινόμενο που εμφανίζεται σε όλες τις φυλετικές, οικονομικές, πολιτιστικές γραμμές.

Μύθος 5: Όταν στην οικογένεια κακοποιείται ένας από τους δυο γονείς και όχι άμεσα το παιδί, αυτό δε συνιστά κακοποίηση.
Αλήθεια: Σε συντριπτικό ποσοστό των περιπτώσεων, που ο ένας γονέας κακοποιεί τον άλλο, τα παιδιά υπόκεινται επίσης σε σωματική ή ψυχολογική βία. Τα περισσότερα παιδιά, προερχόμενα από τοξικό οικογενειακό περιβάλλον, που υπήρξαν θύματα ή ακόμη και μάρτυρες βίαιων συμπεριφορών, παρουσιάζουν συναισθηματικές, γνωστικές και συμπεριφορικές διαταραχές, όπως επίσης και αναπτυξιακές αναπηρίες. Επιπλέον τα παιδιά που βιώνουν τη βία μέσα στην οικογένεια, είναι πιθανόν να ταυτίζονται με τους γονείς και να επαναλαμβάνουν το ίδιο πρότυπο συμπεριφοράς, συνεχίζοντας και διευρύνοντας τον κύκλο βίας.

Μύθος 6: Οι γονείς έχουν το δικαίωμα να μεγαλώνουν τα παιδιά τους όπως νομίζουν. Πρέπει να αμφισβητούμε μόνο τις ακραίες περιπτώσεις, όπως είναι η παιδική κακοποίηση.
Αλήθεια: Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν σταματάνε στην είσοδο του σπιτιού. Τα παιδιά έχουν το ίδιο δικαίωμα με τα άλλα μέλη της οικογένειας. Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ έχει εισάγει την ιδέα της «γονικής ευθύνης», με το καλό των παιδιών να είναι η βασική έγνοια των γονέων. Τα παιδιά δεν αποτελούν ιδιοκτησία των γονιών τους.

Μύθος 7: Οι γονείς συνήθως συμβουλεύουν τα παιδιά «Μην μιλάς σε ξένους»
Αλήθεια: Το να μάθετε στο παιδί σας να μην μιλάει στους ξένους είναι ιδιαίτερα σημαντικό όμως θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι «ξένοι» αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 10% των δραστών της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Στο υπόλοιπο 90%, οι θύτες είναι οι άνθρωποι που το παιδί ήδη γνωρίζει, αγαπά και εμπιστεύεται. Γι” αυτό οι γονείς από νωρίς πρέπει να συζητούν με τα παιδιά τους για το σώμα τους, να κατανοήσουν ότι τους ανήκει και δεν θα επιτρέπουν σε κανένα γνωστό ή άγνωστο να τα αγγίξει εκτός από τους γονείς ή το παιδίατρό τους όταν χρειάζεται. Να μπορούν να αναφέρουν στους γονείς κάθε άγγιγμα που τους φαίνεται περίεργο ή τα κάνει να νιώθουν άβολα.

Μύθος 8: Αν πέσει κάτι στην αντίληψη μας, δεν πρέπει να το καταγγείλουμε. Η όλη δικαστική διαδικασία είναι περισσότερο επώδυνη και τραυματική για το παιδί από την ίδια την πράξη.
Αλήθεια: Αν αντιληφθείτε ότι κάτι περίεργο συμβαίνει με το παιδί σας ή σας το αποκαλύψει άμεσα πρέπει να απευθυνθείτε στην αστυνομία, σε ειδικές υπηρεσίες ή σε ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να σας καθοδηγήσει προκειμένου να το βοηθήσετε. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να καταγγείλετε το περιστατικό γιατί αυτά τα άτομα πρέπει να τιμωρούνται, αν τα αφήνουμε ατιμώρητα ουσιαστικά είναι σαν να ενισχύουμε τη δράση τους.

Πηγή: hamogelo.gr