Της Άρτεμις Καλαντζάκου
15χρονος σε άλλη ήπειρο και γω σε φάση: «είμαι η Άρτεμις, είμαι η μάνα του και είμαι καλά»
Το είχα υποσχεθεί στο 14χρονο, πέρσι γιο μου. Αν πετύχεις αυτόν και αυτόν και αυτόν το στόχο, τότε ναι, θα πας στη Βοστώνη.
Δεν ξέρω αν αυτές οι υποσχέσεις προς τα παιδιά μας, είναι και υποσχέσεις προς τους εαυτούς μας.
Ξέρω όμως πως, μου φαίνεται, όχι 12 χρόνια πριν, αλλά έναν αιώνα πριν, που τον άφηνα στη πόρτα του παιδικού σταθμού και η καρδιά μου έσπαγε.
Ξέρω πως συγκινήθηκα όταν με τον μπαμπά του μαζί διάλεγε ρούχα και του έδειχνε πως να δένει τη γραβάτα του.
Ξέρω πως φευγαλέα σκέφτηκα τη μάνα μου. Δεν πρόλαβε να τον δει με κουστούμι.
Ξέρω πως φρεσκάρισα και δίπλωσα προσεκτικά πουκάμισα, εγώ που στο σιδέρωμα αντρικού πουκαμίσου παθαίνω.
Ξέρω πως τα παιδιά και οι έφηβοι χρειάζονται και τους δύο γονείς τους (ακόμη και εάν εκείνοι ζουν χωριστά) για να μοιράζονται στόχους, όνειρα και αγωνίες.
Ξέρω πως θα είμαι γραφική τις επόμενες μέρες και ώρες. Κατεβάζω το app για να βλέπω πότε προσγειώνονται και απογειώνονται οι πτήσεις του. Σε ποιο σημείο πάνω από τον Ατλαντικό θα βρίσκεται.
Ξέρω πως δεν θα αποχωριστώ το κινητό μου ούτε λεπτό.
Ξέρω πως θα περιμένω μήνυμά του. Ενα «οk».
Ξέρω πως θα τσεκάρω τη σελίδα του στο FB μήπως ανεβάσει κάποια φωτό.
Ξέρω πως συμβουλές τύπου «να προσέχεις» σημαίνουν «δε σε εμπιστεύομαι ότι είσαι ικανός» και τις αποφεύγω.
Ξέρω πως ακούγομαι αστεία με σχόλια τύπου να φοράς το σκούφο σου γιατί εκεί χιονίζει. (κατά το «ζακέτα να πάρεις» της απίθανης Ελληνίδας μάνας στο τουίτερ, αλλά το λέω)
Ξέρω, ότι από τους εφήβους, είτε είναι παιδιά μας, είτε είναι παιδιά άλλων, μόνο να μάθουμε έχουμε εμείς οι μεγάλοι. Εμείς είμαστε το παλιό και το (εγ)κατεστημένο και εκείνοι το καινούργιο.
Ξέρω πως δεν θα είχα αυτό το χαμόγελο (μαζί με αναστεναγμό) αν δεν μεγάλωνα το παιδί μου, σήμερα, εδώ.
Ξέρω πως αυτό σήμερα στις 4.15 τα ξημερώματα δεν είναι παρά μία πρόβα για το μέλλον του. Το μέλλον μου. Το μέλλον μας.
Κάπου σε κάποιο αεροδρόμιο στο κόσμο να αποχαιρετιόμαστε μέχρι την επόμενη φόρμα που θα ξανασυναντηθούμε.
Πηγή: ihappy.gr
