Και ναι ήρθε η στιγμή που όλοι περιμένατε! Να κατακρίνετε τον άλλον! Να του την “πείτε” κοινώς. Να γελάσετε με την ψυχή σας, μέσα στα μούτρα μας και να μας την πείτε πανηγυρικά…Γιατί ναι… κάνουμε αυτά που κοροιδεύαμε και σε χειρότερο βαθμό. Φίλες και φίλοι, ένα είναι το ρητό…Αυτά που κοροιδεύεις, αυτά θα πάθεις.

Επίσης ποτέ μη λες ποτέ και γενικά, βρε παιδί μου, να είσαι πιο ελαστική και πιο ευέλικτή γιατί η ζωή κάτι ξέρει παραπάνω.

Αλλιώς και πάλι δεν έγινε και τίποτα, απλά θα βρεθείς να αναιρείς με τρόπο, αυτά που χρόνια κορόιδευες.

Μη μασάς όμως, θα έρθει και εσένα η σειρά σου να πειράξεις τους επόμενους. Εκεί κάπου σε μία γωνία θα τους περιμένεις.

Αυτά που κορόιδευα Νο 3943

-Μιλάω αναφερόμενη σε εμένα χρησιμοποιώντας τον α’ πληθυντικό. “Σήμερα φάγαμε, κοιμηθήκαμε καλά! Ναι μας αρέσει το γαλατάκι της μαμάς. Θα πάμε βόλτα με το καρότσι. Δεν πάμε σε όλους αγκαλιές” και γενικότερα ο ενικός έχει πάει περίπατο.

-Μιλάω στο μωρό και φυσικά με καταλαβαίνει και φυσικά για λίγο καιρό απαντάω μόνη μου, γιατί αν μιλήσει από τώρα είναι σίγουρο ότι θα βγάλουμε πολλά λεφτά. Όχι πως δεν το προσπαθούμε.

-Ναι το ντύνω, λίγο, σαν κρεμμύδι γιατί κάνει κρύο και γιατί αν κρυώσει νομίζω ότι θα πεθάνω από τύψεις! Ναι εγώ κορόιδευα παλιότερα άλλες μανούλες που τους εβαζαν σκουφιά όλο το χρόνο.

-Τα Mall έχουν γίνει hotspots! Όχι τυχαία. Είναι τα μόνα μέρη όπου βρίσκεις από αλλαξιέρα μέχρι πάνες για το μωρό και σίγουρα δεν θα κρυώσουμε! Είδες! Στα λόγια μου έρχεσαι!

-Και ναι δίνω κι εγώ συμβουλες. Ήρθε η ώρα να γίνω και εγώ μάνα με πείρα και να δίνω συμβουλές σε εγκυούλες και μανούλες με νεογέννητα. Αν με αφήσεις έχω άποψη για όλα!

-Μιλάω με άλλες μαμάδες μόνο για μωρά. Μπορώ να μιλάω με τις ώρες με άλλες μανούλες για πάνες, γάλατα, ρούχα, πόσες φορές τρώμε την ημέρα, πόσο κοιμόμαστε, πώς κοιμόμαστε, ποιό είναι το καλύτερο καρότσι, η καλύτερη κρέμα, η καλύτερη σαλιάρα και δεν έχει τέλος.

-Εγώ ήμουν αυτή που απορούσα “πως δεν σηκώνει το τηλέφωνο! τι κάνει δηλαδή!” Απορούσα πώς κάποιες μανούλες δεν προλαβαίνουν να σηκώνουν συνέχεια το κινητό. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Μετά τις 8:30 το βράδυ δύσκολα με βρίσκεις. Και όχι μόνο. Και μέσα στη μέρα. Μπορεί να αλλάζω πάνα, να θηλάζω, να κουνάω καρότσι πέρα δώθε, να κοιμίζω και πάει λέγοντας. Αν με πετύχεις στη δουλειά μπορεί και να καταφέρουμε να μιλήσουμε, αλλιώς δύσκολο! (Πείτε μου έτσι θα είναι από εδώ και πέρα;)

-Ναι παίρνω μεγαλύτερα ρούχα. Το παραδέχομαι! Αφού κάθε μήνα αλλάζουμε νούμερο! Ας διπλώσω το μανίκι λίγο δεν πειράζει. Ας είναι πιο μακρύ. Καλύτερα!

-Ναι φωτογραφίζω ανα δευτερόλεπτο το μωρό. Ίσως και πιο πολύ, βλέπεις, έχω βελτιώσει τους χρόνους μου. Δεν με φτάνει κανείς. Φωτογραφίζω πιο συχνά και από παπαράτσι. Και φυσικά την ίδια πόζα πολλές φορές.

-Και τις δείχνω και παντού. Και να μην με ρωτήσεις θα σου δείξω. Αν δείξεις δε από την αρχή έστω λίγο ενδιαφέρον, την πάτησες!

-Μετά λέω στη μαμά μου να το ξεματιάσει γιατί τόσοι που μας είδαν σίγουρα μας μάτιασαν! Όχι που εγώ έδειχνα τις φωτογραφίες, οι άλλοι φταίνε που μας μάτιασαν. Σίγουρα πράγματα!

-Μιλάω τη μωρουδιακή ΄Β. Εξελιγμένη μορφή της απλής μωρουδιακής που μιλάτε όλοι οι άλλοι με τα παιδιά σας. Και φυσικά με καταλαβαίνει το παιδί! Τί εννοείς είναι πολύ μικρό ακόμη;

-“Καλά δεν μπορούν να αφήσουν λίγο το παιδί! ”Νομίζω αυτή τη φράση την έχω πει ουκ ολίγες φορές. Επίσης το παραδέχομαι! Δεν είναι και τόσο εύκολο να αφήσεις το παιδί σου, ακόμη και στην ίδια σου τη μάνα. Δεν μπορείς, πώς να το κάνουμε!

-Νομίζω είναι το πιο όμορφο παιδί. Αλήθεια, το πιστεύω! Κι εσείς για τα δικά σας ε; Σε καλό δρόμο είμαστε!

-Ναι, αν είναι δυνατόν θέλω να μην κλαίει καθόλου! Ναι και αυτό το κορόιδευα! Αυτούς που έμοιαζαν απελπισμένοι στο άκουσμα του πρώτου “ουά” του μωρού.

-Το καθημερινό ενδυματολογικό μου πλέον -και για την ώρα- περιορίζεται σε αθλητική περιβολή. Τζην, αθλητικά και φύγαμε. Ε ναι και για αυτό απορούσα. Αλλά τώρα η βόλτα με το καρότσι μου μοιάζει με γυμναστική και μάλιστα σκληρή.

-Εντάξει, μπορείς να μου το “χτυπήσεις”! Εγώ που σου την έλεγα επειδή κουβαλούσες δεύτερη αλλαξιά με ρούχα, τώρα πια παίρνω μαζί μου την Άρτα και τα Γιάννενα και την Πρέβεζα και βασικά όλη την Ήπειρο.

-Από τα Top των top που δεν σταματούσα να σχολιάζω! “Καλά πώς κάνει έτσι! Κάθεται πίσω στο αυτοκίνητο μόνο και μόνο για να μην γκρινιάξει πια καθόλου το μωρό!”

Ε ναι λοιπόν …όταν δεν οδηγώ κάθομαι μαζί του στο πίσω κάθισμα. Εντάξει όχι πάντα, σχεδόν πάντα! Τον τελευταίο καιρό μάλιστα το δουλεύω πολύ καλά και αρχίζω να γίνομαι ξανά συνοδηγός!

-Αρκετές φορές τον πήρα στην δουλειά και μάλλον θα τον ξαναπάρω! Δεν είναι μόνο που δεν μπορώ αλλιώς λόγω θηλασμού είναι και η ανάγκη, ξέρετε…θέλω να τον βλέπω!

Δεν θα σας πω τί έλεγα για όσες το έκαναν. Γιατί δεν θα το πιστεύετε ούτε εσείς!

-Όταν για κάποιο λόγο τελικά ο Πανούλης μείνει με τη γιαγιά και τον παππού, τηλεφωνώ συνέχεια για να δω τί κάνει! Εντάξει όχι συνέχεια, αλλά κάθε μισή ώρα. Και ναι, όταν τον άφησα στον μπαμπά του,(άκουσον άκουσον) είπα ακριβώς την εξής φράση: “Πρόσεχε μην σου φύγει το κεφάλι του και χτυπήσετε σε κανέναν τοίχο!” Τα σχόλια δικά σας!

-Ναι τον παίρνω μαζί μου ακόμη και σε επαγγελματικό ταξίδι. Επίσης πακέτο πάει και η γιαγιά-νταντά-τροφός! Και αυτές τις σχολιάζα γιατί μου έμοιαζαν ότι δεν χαλάρωναν ποτέ! Ναι δεν χαλαρώνεις ποτέ! Όμως η δουλειά σου γίνεται και το μωρό σε έχει κοντά του. (Αυτό από μόνο του είναι ένα ξεχωριστό ποστ)

-Ναι κάνουμε μίνι γενέθλια κάθε μήνα; Αυτό που το πας; Φαντάσου τί έχει να γίνει όταν κλείσουμε χρόνο! Νομίζω ότι θα έχουμε εορταστικό δεκαήμερο!

-Αυτό που συνεχώς νιώθω ότι θα κρυώσει! Πείτε μου ότι θα το ξεπεράσω μόλις καλοκαιριάσει γιατί αλλιώς θα πάθω υστερία!

-Εντάξει, το ξέρω, αλλά δεν γίνεται αλλιώς! Δεν γίνεται να μην το ζουλάω συνέχεια!

Στο είπα και στην αρχή αυτά που έκρινα τα “λούστηκα”! Και αυτό το “θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις”, νομίζω αρχίζω να παίρνω μια καλή ιδέα, του τί εννοούσαν όλοι αυτοί που το έλεγαν.

Πηγή: antoulastories.com