Οι γονείς είχαν ερωτηθεί αν το παιδί τους ήταν υπέρβαρο, φυσιολογικό, λιπόβαρες ή πολύ υπέρβαρο, καθώς επίσης και ποιες ήταν οι προθέσεις τους αναφορικά με το βάρος του παιδιού τους.Η πλειοψηφία των γονέων πίστευε ότι το παιδί τους είχε φυσιολογικό βάρος, ανεξαρτήτως αν αυτό ίσχυε ή όχι, βάσει του Δείκτη Μάζας Σώματος.
Κάθε γονιός που πίστευε ότι το παιδί του ήταν παχύσαρκο δήλωσε ότι σχεδίαζε να το βοηθήσει να πετύχει ένα υγιές βάρος, καθώς και το 61% αυτών που πίστευαν ότι το παιδί τους ήταν υπέρβαρο.
Αλλά όταν οι ερευνητές εξέτασαν το σύνολο των γονέων που οι μετρήσεις είχαν δείξει ότι τα παιδιά τους έπρεπε να πάρουν ή να χάσουν βάρος, τότε τα πράγματα ήταν χειρότερα.
Συνολικά, μόλις το 23% των γονεών με παχύσαρκα παιδιά σχεδίαζαν να ζητήσουν βοήθεια ώστε το παιδί να χάσει βάρος, ενώ περισσότεροι από τους μισούς δεν σκόπευαν να κάνουν κάτι.
Απ’ την άλλη, το 70% των γονέων με παιδιά λιπόβαρη δεν είχε επίσης σχέδια να παρέμβει στο πρόβλημα.
«Μέρος του προβλήματος είναι ότι πολλοί γονείς ανησυχούν μήπως παραδεχόμενοι μια κατάσταση θεωρηθούν ανεπαρκείς στον γονεϊκό τους ρόλο. Επίσης πολλοί γονείς υπέρβαρων παιδιών ελπίζουν ότι το παιδί τους θα ξεπεράσει μόνο του το πρόβλημα μεγαλώνοντας ή ότι ψηλώνοντας θα αδυνατίσουν» εξηγούν οι ερευνητές.