Όταν έφυγα από το σπίτι του σκέφτηκα γιατί δεν μπόρεσα, γιατί δεν ήθελα, ο καθένας δίνει άλλη ερμηνεία. Ακόμη κι εγώ ο ίδιος, ίσως να μην το καταλάβω ποτέ. Τι σημασία έχει αυτό όμως; Είναι σαν, προσέξτε, σαν να έχω δικά μου όλα τα παιδιά του κόσμου. Τα παιδιά που δεν γνωρίζω. Τα παιδιά των φίλων μου, των συναδέλφων μου, των γειτόνων μου. Τα ανήψια μου. Το βαπτιστίρι μου. Τα παιδιά που μαθαίνω ποδόσφαιρο. Τα παιδιά που συναντώ στα μπαρ, στα σινεμά, στις καφετέριες, στο δρόμο. Παντού. Βαριά κουβέντα λέω, το ξέρω, αλλά αγαπώ όλα τα παιδιά, σαν να ήταν δικά μου. Και κάνω ότι μπορώ. Ένα δώρο είναι το λιγότερο. Να παίξεις μαζί τους το περισσότερο και το πιό πολύτιμο. Μιά συμβουλή. Ένα χάδι.
Ότι μπορείς να δώσεις στο παιδί καλό είναι.
Αν είχα παιδί θα ήταν μεταξύ 5 ετών το λιγότερο και 25 ετών το περισσότερο. Θα είχα μιά κόρη ή έναν γιό. Φοβάμαι ότι δεν θα μπορούσα να τους δώσω τα πράγματα που επιθυμούσαν και τα πράγματα που θα ονειρευόμουν να τους δώσω στην Ελλάδα που καταρρέει. Προφανώς όχι γιατί δεν θα ήθελα, αλλά γιατί δεν θα άντεχα οικονομικά. Φαντάζομαι θα πήγαιναν σε δημόσιο σχολείο, όπως κι εγώ. Φαντάζομαι θα τους άρεσε ένα άθλημα, όπως και σε εμένα. Θα πάλευα «με νύχια και με δόντια» να μην τους λείψουν τα στοιχειώδη.Τα απαραίτητα. Τα βασικά.
Κι αυτό που θα τους έδινα κι ελπίζω να τα κατάφερνα θα ήταν η σοφία των παππούδων μου και των γονέων μου. Θα «πάντρευα» όσο καλύτερα μπορούσα, τις παλιές αναλλοίωτες αξίες της ζωής, με τα δικά μου βιώματα και εμπειρίες και τη δική τους φρέσκια ματιά. Την ορμή και το πάθος τους.
Θα τους έλεγα πάνω απ όλα να ερωτευθούν.
Να ξέρουν ότι θα πληγωθούν – αναπόφευκτο είναι – αλλά να μάθουν, να προσέξουν όσο μπορούν. Να σέβονται την ψυχή, το μυαλό και το σώμα τους. Να διαβάσουν μόνοι τους, να μάθουν κάτι χρήσιμο και δημιουργικό γιά τους ίδιους και την κοινωνία. Και όχι αυτές τις σαχλαμάρες που μαθαίνουν στα σχολεία μόνο και μόνο γιά να πάρουν ένα απολυτήριο. Να διαβάσουν πραγματικά βιβλία. Να μάθουν ουσιαστικά επαγγέλματα του μέλλοντος. Φτάνουν τόσοι ταξιτζήδες, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, τραγουδιστές, ηθοποιοί και δημόσιοι υπάλληλοι.
Να εργαστούν πολύ σκληρά. Να ζήσουν με εντιμότητα και αξιοπρέπεια. Να ταξιδέψουν στον κόσμο της καρδιάς τους και στον έξω κόσμο. Να γράψουν ποιήματα. Να ακούσουν όλες τις μουσικές του πλανήτη. Να δούνε πολλές κινηματογραφικές ταινίες. Να μάθουν ιστορία. Να μην πιστέψουν κανέναν γελοίο πολιτικό που τους παραμυθιάζει. Να ψηφίζουν πάντα στις εκλογές με άξονα τη δημοκρατία.
Να εμπιστεύονται τους πολιτικούς που λένε σκληρές αλήθειες. Ας μην τους αρέσουν αυτά που ακούνε. Ας μην είναι ωραίοι «αριστεροί» σαραντάρηδες. Μπορεί να είναι τριαντάρηδες ή και πενηντάρηδες ή εξηντάρηδες. Να τολμήσουν αν έχουν «φλόγα» μέσα τους να φύγουν στο εξωτερικό. Να εργαστούν και να ζήσουν εκεί. Να χαρούν κάθε στιγμή της ζωής τους που είναι σύντομη αλλά γοητευτική να πάρει η ευχή. Να συνειδητοποιήσουν ότι ο χρόνος είναι βία. Ένα τρελαμένο θηρίο είναι.
Που δεν μπορούν να το τιθασεύουν. Μόνο να το ξεγελάσουν. Και θα το ξεγελάσουν μόνο αν ζούνε κάθε στιγμή σαν αιωνιότητα. Θα τους έλεγα να αγαπάνε τα ζώα. Να πιστεύουν στον Θεό. Ταπεινά και αθόρυβα. Μόνο γιά έναν απλό λόγο. Γιατί ο Θεός υπάρχει. Όπως υπάρχει και ο έρωτας. Η αγάπη που θα συναντήσουν στο διάβα τους. Ένας άντρας ή μία γυναίκα. Γιά όλους μας κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο μισό. Αρκεί να είμαστε τυχεροί και υπομονετικοί γιά να το βρούμε.
Βίκυ, Λέανδρε, Κατερίνα, Ηλία, Νίκο, Μαρία, Γιώργο, Ελένη, Νίκο, Λήδα, Βαγγέλη, Ευαγγελία, Δημήτρη, Χαρά, Φώτη,Νεφέλη, Γιάννη, Ελπίδα, Σπύρο, Ναταλία, Χρήστο, Φεβρωνία, Άλκη, Μυρτώ, Αλέξανδρε, όπως κι αν σας είχαμε βαπτίσει έχετε στα χέρια σας όλον τον θησαυρό της γης. Δεν βάζω εισαγωγικά στον θησαυρό. Γιατί τα νιάτα σας είναι θησαυρός και δεν το πιστεύετε. Το ξέρω και δεν σας μέμφομαι. Αυτό δεν το καταλάβαινα κι εγώ όταν ήμουν μικρός και μου το έλεγε ο πατέρας μου.
Παιδί μου τίποτα απ όσα έγραψα και διάβασες σου δίνω το δικαίωμα να μην τα πιστέψεις. Όμως σε παρακαλώ πίστεψε αυτό που έλεγε ένας μεγάλος Έλληνας, ένα ανυπέρβλητο πνεύμα, ο Νίκος Καζαντζάκης: «μην καταδέχεσαι να ρωτάς «θα νικήσω; θα νικηθώ». Πολέμα!»…
Πηγή: aixmi.gr
