ΑΥΤΕΣ είναι οι πιο «δυνατές λέξεις» που μπορείς να πεις σε μία άλλη μαμά.

babyads.gr-to-xero-eimai-mama
Πριν μερικές εβδομάδες μία πολυαγαπημένη μου φίλη έχασε το 21 μηνών κοριτσάκι της για πάντα, όταν εκείνο έφυγε ξαφνικά και απρόσμενα από την ζωή.
Εγώ και η φίλη μου μένουμε στις αντίθετες πλευρές της χώρας, οπότε ταξίδεψα την προηγούμενη εβδομάδα για να την συναντήσω.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι ένιωθα απίστευτα αγχωμένη για το τι έπρεπε να πω σε εκείνη και στον άντρα της. Πως θα κατάφερνα να βρω τις λέξεις για να τους παρηγορήσω;
Πως θα απέφευγα να πω τις λάθος κουβέντες; Ήθελα λοιπόν να βρω τις τέλειες και πιο ισχυρές λέξεις, και καθώς είμαι και συγγραφέας, οι λέξεις τυχαίνει να είναι εκείνες που πραγματικά γνωρίζω να χρησιμοποιώ για να εκφραστώ.
Αλλά ένιωθα τελείως στα χαμένα, με την απώλεια της. Έχοντας 2 υγιή παιδιά στο σπίτι, ένιωθα ότι δεν θα μπορούσα πραγματικά να μπω στην θέση της και να νιώσω τον πόνο της, οπότε πως θα γινόταν να της συμπαρασταθώ σε μία κατάσταση στην οποία δεν είχα καθόλου εμπειρία;
Οπλισμένη με έτοιμους στίχους από την Βίβλο και με προβαρισμένα λόγια, μπήκα τελικά στο σπίτι της  και αυτό που συνέβη κατά την διάρκεια της επίσκεψης μου, και τα τόσο δυνατά λόγια που ειπώθηκαν, δεν θα τα προέβλεπα ούτε σε χίλια χρόνια. Μόνο που τα λόγια αυτά δεν βγήκαν από το δικό μου στόμα αλλά από το δικό της.
Από εκείνη. Σε μένα.
Σωστά καταλάβατε. Η φίλη μου, που είναι πλέον επίσημα ένας από τους πιο δυνατούς ανθρώπους που γνωρίζω, είπε κάτι που θα μείνει χαραγμένο στην καρδιά μου και θα το κρατάω για πάντα. Ήταν μία τόση δα φράση, τόσο απλή, αλλά τόσο έντονη που με στιγμάτισε.
Καθώς περιέγραφε τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο της κόρης της, προσπάθησε να μου εξηγήσει τον απόλυτο πόνο που ένιωσε καθώς κρατούσε το γλυκό μωρό της στο νοσοκομείο ενώ είχε φύγει ήδη από την ζωή αλλά και ώρες μετά.
Περιγράφοντας την στιγμή αυτή ως η χειρότερη της ζωής της, μου είπε με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια της, «Είσαι μαμά, καταλαβαίνεις.»
Είσαι μαμά, καταλαβαίνεις.
Αυτή η φράση μου έκοψε την ανάσα, αλλά και την ψυχραιμία μου που είχα καταφέρει να κρατήσω τόσο καλά μέχρι εκείνη την στιγμή. Ήταν ακριβώς λόγω της συγκεκριμένης φράσης, που μπόρεσα και άρχισα να καταλαβαίνω το μέγεθος της θλίψης της.

Σίγουρα ήμουν στεναχωρημένη και πριν από την φράση αυτή, ένας θάνατος είναι δύσκολος για όλους. Αλλά θα το παραδεχτώ ότι δεν μπορούσα να καταλάβω τον ρόλο που είχα, ως φίλη ή ως μητέρα φίλη.

 Όλο αυτόν τον καιρό έψαχνα λοιπόν σε λάθος σημεία για να βρω τις κατάλληλες λέξεις ενώ θα έπρεπε να ψάξω στον πιο απλό δεσμό μας…την μητρότητα.
Και παρότι δεν έχω νιώσει ποτέ τον πόνο του να χάνεις το παιδί σου, έχω νιώσει την χαρά που ένιωσε και εκείνη όταν κρατούσε την μικρή κορούλα της στην αγκαλιά της. Και μετά ξαφνικά να την χάσει; Δεν υπάρχουν λόγια..
Εκτός από την φράση..«Είμαι μαμά, Ξέρω»
Το να χάσεις ένα παιδί είναι ο χειρότερος φόβος κάθε γυναίκας, ανεξάρτητα από το ποια είσαι ή τι είδος μαμά επιλέξεις να είσαι. Από εκείνες τις μέρες και έπειτα, κρατάω αυτή την φράση στο μυαλό μου όταν συσχετίζω τον εαυτό μου με άλλες μανούλες.
Σίγουρα, όλες έχουμε διαφορετικούς τρόπους σε θέματα μητρότητας και οικογένειας, αλλά όλες έχουμε ΕΝΑ κοινό: οι καρδιές μας είναι απευθείας συνδεδεμένες με τα παιδιά μας. Και αυτό είναι που κάνει όλους τους πολέμους μεταξύ μαμάδων να μοιάζουν τελείως γελοίους.
Είσαι μαμά, ξέρεις.
Έτσι όταν πήγα με την δική μου μαμά, που διαγνώστηκε πρόσφατα με καρκίνο στο στήθος, στο κέντρο θεραπείας της, το μάτι μου έπιασε μία νεαρή μανούλα ενός μικρού αγοριού, στο δωμάτιο αναμονής.
Το αγοράκι της ήταν περίπου 3 χρονών (αν και ήταν δύσκολο να πει κανείς ακριβώς, επειδή ήταν πολύ μικροκαμωμένο).
Φορούσε μία πολύχρωμη κάπα του Superman και μία χειρουργική μάσκα καθώς καθόταν τρυφερά στην αγκαλιά της μητέρας του. Εκείνη του ψιθύριζε κάτι στο αυτί του. Η καρδιά μου σταμάτησε. Η μία μητέρα πονούσε για την άλλη.
Και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου χωρίς να την γνωρίζω καθόλου. Εκτός από τα 30 δευτερόλεπτα που καθόμουνα μαζί της στο δωμάτιο αναμονής. Αυτό είναι τρελό, σκέφτηκα. Δεν την ξέρω καθόλου αυτήν την γυναίκα.
Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι είμαι και εγώ, μαμά.
Νωρίτερα, και καθώς έπαιρνα το γεύμα μου σε ένα εστιατόριο, μία από τις υπαλλήλους μιλούσε στο τηλέφωνο, καθώς βρίσκονταν στην τουαλέτα. Πάλευε να βρει μία babysitter για το παιδάκι της επειδή θα αργούσε να τελειώσει την νυχτερινή της βάρδια. Ήταν τρομοκρατημένη. Θυμωμένη. Η καρδιά μου εκείνη την στιγμή έχασε έναν χτύπο, και άρχισα πάλι να δακρύζω.
Ξέρω, είμαι μαμά.
Όταν πήγα πίσω στο σπίτι της μητέρας μου, συντετριμμένη από την απώλεια της φίλης μου, εκείνη προσπάθησε να με παρηγορήσει. Ρωτώντας με αν είμαι εντάξει.
Εγώ! Εκείνη ήταν που μόλις είχε περάσει μία χημειοθεραπεία, εγώ θα έπρεπε να την παρηγορήσω και να της συμπαρασταθώ. Και τότε κατάλαβα γιατί ανησυχούσε για μένα.
Ξέρω, επειδή είμαι μαμά.
Και στο αεροπλάνο, κατά την επιστροφή μου στο σπίτι, βρισκόταν δίπλα μου, μία νέα μανούλα με τον νεογέννητο γιο της, σχεδόν για 4,5 ώρες όρθια, επειδή αν έκανε την κίνηση να καθίσει, εκείνος ξεσπούσε σε κλάματα. Έμοιαζε εξουθενωμένη και εκνευρισμένη.
Κοιτούσε συνεχώς το ρολόι της, αλλά δεν σταματούσε να φιλάει το μωράκι της στο κεφαλάκι του.
Καταλαβαίνω, είμαι μαμά.
Βλέπετε, είναι ένα νήμα που μας ενώνει όλες. Μητέρες που θηλάζουν, που δεν θηλάζουν, φτωχές μητέρες, πλούσιες γυναίκες, μητέρες άρρωστων παιδιών, μητέρες υγιών παιδιών.
Η τεράστια, αστείρευτη αγάπη που νιώθουμε για τα παιδιά μας βρίσκεται βαθιά ριζωμένη μέσα στην κάθε μανούλα.
Και αυτή η γνώση είναι επίπονη κατά διαστήματα. Είναι ο λόγος που σε κάθε ανόητη εμπορική διαφήμιση μας πιάνουν ξαφνικά τα κλάματα. Είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να δούμε ειδήσεις. Είναι ο λόγος που κλαίμε, όταν αφήνουμε τα παιδιά μας την πρώτη τους μέρα στο σχολείο.
Είναι ο λόγος που οι διατροφικές αλλεργίες μας τρομοκρατούν. Είναι ο λόγος που η καρδιά μας χτυπάει πιο γρήγορα όταν ακούμε για αποβολές ή προβλήματα γονιμότητας. Γι’ αυτό ξενυχτάμε ανησυχώντας για τα παιδιά μας όταν βρίσκονται στην εφηβεία.
Είναι ο λόγος που η σκέψη ότι τα παιδιά μας τελικά θα φύγουν από την φωλιά τους, μας κάνει να κλαίμε πάνω από τους καφέδες μας. Είναι ο λόγος που ο θάνατος του παιδιού μίας άλλης μητέρας, είναι απόλυτα σπαρακτικός…
Γι’ αυτό επίσης πρέπει να παρέχουμε μία κουβέρτα υποστήριξης σε όλες τις μανούλες του κόσμου.
Όχι μόνο σ’ αυτές που υποφέρουν από τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας ενός παιδιού, αλλά επίσης και σε εκείνες που περνάνε απλά δύσκολες στιγμές…ακόμα και σε εκείνες τις μανούλες που απλά δεν είναι η μέρα τους.
Αγκάλιασε τες, κι αν ψάχνεις τις κατάλληλες λέξεις για να τους πεις, πες απλά. «Καταλαβαίνω, είμαι μαμά.»
Αλλά προφανώς ήδη καταλαβαίνεις.. επειδή είσαι και εσύ ΜΑΜΑ.
   

Άφησε ένα σχόλιο

*