Επιμέλεια: Ελλη Πάντα

Μπορεί να φταίνε οι ορμόνες που κατακλύζουν το σώμα της εγκύου και την κάνουν να έχει ένα σωρό άστοχες φιλοδοξίες σχετικά με τη μητρότητα. Μια νέα μαμά μπορεί να υπερεκτιμήσει την κατάσταση, λόγω της έλλειψης εμπειρίας στα μωρά, στα συναισθήματα, ακόμα και στη ζωή. Για να γίνω πιο ακριβής, θα παραθέσω τα 6 λάθη που έκανα τον πρώτο χρόνο που έγινα μαμά.

1. Νόμιζα ότι τα ξέρω όλα επειδή είχα διαβάσει βιβλία για γονείς. Διάβαζα με υπερβάλλοντα ζήλο ένα σωρό βιβλία για γονείς και θεωρούσα ότι είχα γίνει πια ειδική στους κολικούς και στο πώς να βάζω το μωρό να κάθεται στο καρεκλάκι αυτοκινήτου. Μέχρι που γέννησα και είδα ότι δεν ήξερα τίποτα.
2. Θεωρούσα ότι όλοι ήθελαν να με βοηθήσουν. Ήταν δύσκολο να φανταστώ ότι όλοι αυτοί που μου χάιδευαν την κοιλιά όσο ήμουν έγκυος δε θα ήταν πρόθυμοι να με βοηθήσουν μετά τη γέννα. Ωστόσο, όταν τελείωσε το baby shower και γέννησα, λίγη σημασία μου έδιναν και ακόμα λιγότερη βοήθεια. Δυσκολεύτηκα να το αποδεχτώ.
3. Πίστευα ότι θα τα κατάφερνα σαν μαμά εύκολα και αβίαστα. Τα βιβλία που με έκαναν να νομίζω ότι τα ήξερα όλα πριν γεννήσω, με είχαν κάνει να πιστεύω ότι εύκολα θα έχανα τα κιλά της εγκυμοσύνης σε ένα μήνα, θα ξαναποκτούσα κοινωνική ζωή και μια οικογένεια που θα ζήλευαν όλοι. Μαντέψτε! Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Το σπίτι μου ήταν ακατάστατο για μήνες, η κοινωνική μου ζωή δεν υπήρχε και όσο για τα κιλά που θα έχανα σε ένα μήνα, δε το συζητώ καν!
4. Πίστευα ότι τα κιλά της εγκυμοσύνης θα έφευγαν αν θήλαζα. Είμαι σίγουρη ότι όντως μερικές γυναίκες χάνουν τα κιλά της εγκυμοσύνης όταν θηλάζουν, αλλά σε εμένα δεν έγινε αυτό. Στην πραγματικότητα, πήρα σχεδόν 10 κιλά. Πεινούσα όλη την ώρα. Δεν έτρωγα ανθυγιεινά, ούτε έτρωγα για τρεις, αλλά δεν είχα καθόλου χρόνο για γυμναστική κι έτσι πάχυνα.
5. Νόμιζα ότι η κοινωνική μου ζωή θα ήταν η ίδια με πριν. Πριν να γεννήσω, έτρωγα σε εστιατόρια, επισκεπτόμουν μουσεία και εκθέσεις ζωγραφικής και πήγαινα σε συναυλίες. Δεν ξέρω γιατί πίστευα ότι ένα νεογέννητο δεν θα μου άλλαζε τις συνήθειες. Αντί να είμαι έξω ως τα χαράματα με τις φίλες μου, έκοβα βόλτες στο σαλόνι, ψιθυρίζοντας τραγουδιστά νανουρίσματα στο μωρό μου, που ακόμα δεν είχε βρει τους ρυθμούς του στον ύπνο.
6. Αρνιόμουν να παραδεχτώ ότι δεν είχα ιδέα του τι θα συνέβαινε. Η μητρότητα είναι μια μεταβατική περίοδος στη ζωή μας και κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό έχουμε τέτοια δύναμη που νομίζουμε ότι θα τα καταφέρουμε αμέσως. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι περισσότερες από εμάς δεν ξέρουμε τι κάνουμε στο 100% των περιπτώσεων με το μωρό. Μόλις το αντιλήφθηκα αυτό, συνειδητοποίησα και όλα τα λάθη που έκανα ως τώρα.

Η μητρότητα συνοδεύεται από όνειρα και φόβους. Όταν φέρνουμε ένα παιδί στον κόσμο και το αποδεχόμαστε ως μέλος της οικογένειας, πρέπει να πάρουμε αμέτρητες αποφάσεις και μερικές φορές, όσο κι αν προσπαθούμε να το αποφύγουμε, παίρνουμε αποφάσεις εντελώς βασισμένες στο φόβο. Απλώς πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι ο φόβος αυτός πηγάζει από την αγάπη μας.