Της Έλλης Πάντα

Εκείνη την ώρα ένιωσα λες και μου ξερίζωσε την καρδιά με τα χέρια της. Δεν της έδινα αυτό που ήθελε κι εκείνη δε σταματούσε να το ζητάει. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα έλεγε κάτι τέτοιο, απλώς πίστευα ότι θα περνούσαν μερικά χρόνια κι ότι θα συνέβαινε όταν θα ήταν πια έφηβη. Κι όχι 5 χρονών.

«ΔΕ Σ” ΑΓΑΠΑΩ», φώναξε.

«ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕ Σ” ΑΓΑΠΑΩ!», επανέλαβε.

Με πόνεσε αυτό. Πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμουν. Δεν είπε ότι με μισεί, το οποίο ήξερα ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου θα το άκουγα. Αλλά οι λέξεις αυτές πονούν εξίσου. Είναι 5 χρονών! Τα 5χρονα δεν υποτίθεται ότι λατρεύουν τη μαμά τους; Δεν υποτίθεται ότι θαυμάζουν τη μαμά τους και τρέχουν σε αυτήν όταν βλέπουν κακό όνειρο ή όταν είναι στενοχωρημένα; Σίγουρα, δεν της μιλάνε έτσι, σωστά;

Ήξερα ότι δε το εννοούσε, τουλάχιστον αυτό έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου. Αργότερα, ήρθε στο δωμάτιό μου και μου ζήτησε συγγνώμη από μόνη της. Νομίζω ότι κατάλαβε ότι με στενοχώρησε πολύ. Παρόλο που είναι 5 χρονών και μάλλον δεν είχε ιδέα του τι σημαίνουν οι λέξεις που είπε, δεν θέλω ποτέ ξανά να ακούσω αυτές τις λέξεις να βγαίνουν από το στόμα της.

Συγκράτησα το θυμό μου, τη θλίψη μου, την απογοήτευση και όλα τα άλλα συναισθήματα που με κατέκλυσαν εκείνη την ώρα και της είπα να πάει στο δωμάτιό της, να καθίσει και να ηρεμήσει. Έφυγε αμέσως, χτυπώντας τα πόδια της, λες και ήθελε να μου δείξει πόσο πολύ δε με ήθελε εκείνη τη στιγμή, σαν να ήμουν ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Και για εκείνη, μάλλον αυτό ήμουν εκείνη την ώρα.

Άφησα λίγο να περάσει η ώρα για να ηρεμήσουμε και οι 2 και πήγα στο δωμάτιό της να της μιλήσω. Δεν ήθελα καμία από τις 2 μας να πει άλλη κουβέντα που δεν εννοεί πραγματικά. Κάναμε μια συζήτηση από καρδιάς σχετικά με τις λέξεις που λέμε και πώς μπορεί να πληγώσουν τους άλλους. Το μόνο που ήθελε ήταν μια αντίδραση από μένα, αλλά είμαι αρκετά μεγάλη και σοφή για να ξέρω ότι αυτό δεν πρέπει να συμβεί!

Της είπα ότι τα λόγια της με στενοχώρησαν και όσο θυμωμένη κι αν είναι, δεν πρέπει ποτέ ξανά να πει κάτι τέτοιο σε μένα ή σε οποιονδήποτε άλλον, για κανένα λόγο.

Η αλήθεια είναι ότι πιθανώς, εκείνη την ώρα να εννοούσε αυτό που έλεγε – και το δέχομαι. Θα υπάρξουν πολλές στιγμές στη ζωή της που δε θα πάρει αυτό που θέλει. Θα υπάρξουν πολλές φορές που θα της πω «όχι», περισσότερες από όσες μπορεί να έχει σκεφτεί και θα στραφεί εναντίον μου. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι είπε αυτά τα λόγια πάνω στο θυμό της, με σκοπό να με πληγώσει. Και το κατάφερε. Η αποστολή της εξετελέσθη. Δεν θέλω όμως να ξαναμιλήσει έτσι σε κανέναν, γιατί δε θέλω να μεγαλώσω την κόρη μου ώστε να γίνει κάποια που σκοπίμως, πληγώνει τους άλλους.

Τα παιδιά μου δεν είναι υποχρεωμένα να με θέλουν όλη την ώρα, αλλά είναι υποχρεωμένα να δείχνουν σεβασμό σε μένα και στους άλλους. Κι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, τους δείχνω – και πάντα θα τους δείχνω – ότι τα αγαπάω άνευ όρων.

Κι ο λόγος για όλα αυτά; Ένα σνακ λίγο πριν το φαγητό, που αρνήθηκα να δώσω.