Στα όριά της έφτασε η Μ. Ζ από την Χούνη Αγρινίου:»Δεν μπορώ να στέλνω με δικό μου μέσον το παιδί μου στο Λύκειο.
Tο κόστος είναι δυσβάσταχτο για μένα.Είμαι διαζευγμένη και άνεργη. Ζω με τα επιδόματα της πρόνοιας και τα φέρνω δύσκολα πέρα. Ο γιος μου από φέτος φοιτά στο 2ο ΕΠΑΛ Αγρινίου.Από την Χούνη Αγρινίου που μένουμε, μεταφέρω με δικό μου μέσον το παιδί μου μέχρι την Ποταμούλα. Από κει επιβιβάζεται στο αστικό λεωφορείο,και όταν φτάνει Αγρίνιο σε δεύτερο αστικό,μέχρι το Λύκειο που είναι στο στάδιο της Πόλης. Το μεσημέρι ακολουθεί την αντίθετη διαδρομή. Στις 5 το απόγευμα τον παραλαμβάνω πάλι με δικό μου μέσον,και γυρίζουμε σπίτι λίγο πριν τις έξι. Όλη αυτή η ταλαιπωρία δεν την λαμβάνουμε υπόψη γιατί τόσο εγώ όσο και ο γιος μου θέλουμε να συνεχίσει το Λύκειο και να σπουδάσει μετά. Το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι μεγάλο,τόσο μεγάλο που μπροστά στις βιοποριστικές μας ανάγκες σκεφτόμαστε να διακόψουμε την φοίτηση μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε. Δεν έχω βοήθεια από πουθενά πέρα από τα επιδόματα της πρόνοιας,δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πια.. Πήγα και μίλησα με τον διευθυντή του ΕΠΑΛ τον κ.Φλωρόπουλο.
«Εμείς κάναμε από την πλευρά μας όλες τις τυπικές και ουσιαστικές ενέργειες που προβλέπει ο νόμος,» μας είπε ο κ Φλωρόπουλος και συνέχισε:
«Όμως οι διαδικασίες μίσθωσης μεταφορικών μέσων είναι χρονοβόρες. Μετά την επίσκεψη της κ. Ζ. κάναμε και ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν,κατανοώντας απόλυτα το πρόβλημά της. Υπάρχουν πολλά προβλήματα στον τομέα αυτόν,ενδεικτικά θα αναφέρω τις περιπτωσεις μαθητών ΑΜΕΑ που και εκεί υπάρχουν πολλές δυσκολίες.. Ωστόσο εάν τελικά δεν μπορεί να υπάρξει μεταφορικό μέσον για τους μαθητές τότε ο γονιός αποζημιωνεται σύμφωνα με τον νόμο με 0.35 ευρω για κάθε χλμ.. Περιμένουμε τις τελικές ενέργειες της περιφέρειας με την οποία επικοινώνησα και τηλεφωνικά για την περίπτωση του μαθητή απο την Χούνη..»
Ο Γενικός Γραμματέας της περιφέρειας κ.Κόλλαρης Κωνσταντίνος μας τόνισε τα εξής:
«Δυστυχώς ο νόμος δεν μας δίνει πολλά περιθώρια..Σύμφωνα με αυτόν ο διευθυντής του κάθε σχολείου θα πρέπει να προβλέψει από τον Δεκέμβριο της προηγούμενης χρονιάς πόσοι μαθητές χρήζουν μεταφορικού μέσου!Πως μπορεί να γίνει αυτό όταν ποικίλοι παράγοντες μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα; Από την άλλη οι διαγωνισμοί μίσθωσης αλλά και γενικότερα οι διαγωνισμοί κινούνται με βραδείς ρυθμούς..Πρέπει να γίνει πρώτα, προκήρυξη εκδήλωση ενδιαφέροντος,μειοδοτικός διαγωνισμός και μετά να πάει προς δημοσίευση. Η δημοσίευση γίνεται και στην ευρωπαϊκή κοινότητα και παραμένει εκεί έως 60 ημέρες!Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι είναι μια εξαιρετικά χρονοβόρα κατάσταση.
Χρειάζεται νομοθετική ευελιξία, προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτές οι καταστάσεις. Εγώ προσωπικά διατελώ σε αυτή την θέση μια εικοσαετία και έχω ενημερώσει κατά καιρούς τους ανωτέρους μου για όλες αυτές τις δυσκολίες που προκύπτουν,ειδικά τώρα που έχουν δυσκολέψει τα πράγματα για τον μέσο Έλληνα πολίτη.
Σε νέα τηλεφωνική μας επικοινωνία ενημερωθήκαμε από το γραφείο της αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας Κ.Σταρακά ότι είναι στην φάση δημοπράτησης μίσθωση μικρού λεωφορείου που θα μεταφέρει όλους τους μαθητές Λυκείου της δημοτικής ενότητας Παρακαμπύλίων είτε στην Ποταμούλα που υπάρχει αστική συγκοινωνία είτε στο Αγρίνιο!Δυστυχώς δεν υπήρχε περαιτέρω διευκρίνηση,για τον τόπο αποβίβασης. Σύμφωνα με τον κ.Κολλαρη υπολογίζεται ότι τον Δεκέμβριο θα τελειώσουν οι διαδικασίες,ώστε να υπάρχει μετακίνηση για όλα τα παιδιά της περιοχής μας..
Η φωνή διαμαρτυρίας που έρχεται από την Χούνη Αγρινίου, δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Στα Παρακαμπύλια υπάρχουν 14 μαθητές που φοιτούν σε Λύκεια του Αγρινίου και μεταφέρονται κι αυτοί με δικά τους μέσα μέχρι Ποταμούλα..Δεν είναι εύκολο να λέμε ότι εντάξει.για 3- 4 μήνες θα μεταφέρω εγώ το παιδί μου και μετά παίρνω τα οποιαδήποτε μεταφορικά δικαιούμαι..Δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό!Ούτε αγόγγυστα να πει κάποιος,την ωχαδελφίστικη φράση «Και σιγά τι έγινε»!
Τα 5 και τα 10 ευρώ την ημέρα είναι μεγάλος πια λογαριασμός για κάθε οικογένεια..Η οικονομική κρίση έχει αποδυναμώσει τα οικογενειακά εισοδήματα σε μεγάλο βαθμό.Το μεροκάματο πια έγινε δύσκολη υπόθεση, και η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη..Το κράτος πρόνοιας πρέπει να βρει τρόπο να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του, να γίνει πιο λειτουργικό ,πιο εύκαμπτο..Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο περί μεταφοράς των μαθητών – το παραθέτουμε αυτουσιο παρακάτω-σχεδιάστηκε το 2013,όταν τα πράγματα ήταν διαφορετικά στη ζωή μας.
Σήμερα μέρα με την μέρα ζούμε μια άλλη πραγματικότητα – πολύ κοντά αν όχι ταυτόσημη με το αιώνιο σύνθημα «Ψωμί παιδεία Ελευθερία» κατά της χούντας το 1973-και αυτή πρέπει να αισθάνεται καλά ο νομοθέτης, από τα μηνύματα που λαμβάνει, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την σημερινή κατάσταση.
Πριν 60 χρόνια οι γονείς σταματούσαν τα παιδιά από το σχολείο γιατί θέλανε παραπάνω χέρια για τα χωράφια και τα ζώα τους..Εν έτει 2017 όμως το να σκέφτεται ο γονιός να σταματήσει το σχολείο στο παιδί του επειδή δεν μπορεί ‘ή δεν δύναται οικονομικά να το μεταφέρει σε αυτό είναι πραγματικά τραγικό!
