Από τη στιγμή που αποκτούν παιδί οι μαμάδες και οι μπαμπάδες δεν έχουν παρά ένα και μοναδικό στόχο: να γίνουν καλοί γονείς! Τι σημαίνει όμως καλός γονιός; Υπάρχει γενικά αποδεκτός ορισμός και περιγραφή του;

Είναι σίγουρα η πιο σκληρή και απαιτητική «δουλειά» που θα χρειαστεί να κάνετε ποτέ, αν δεν την κάνετε ήδη! Η πλειονότητα των γονέων ανησυχούν πως κάνουν λάθη καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, λάθη τα οποία, ενδεχομένως, θα έχουν σημαντικές συνέπειες για εκείνα. Πολλές φορές, λειτουργούν ενστικτωδώς. Θέλουν να είναι τέλειοι, αλλά δεν είναι πάντα σίγουροι ότι τα κάνουν όλα σωστά. Το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα που πρέπει να κάνουν, είναι να καταρρίψουν το μύθο του τέλειου γονιού, απλά επειδή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.

Οι ειδικοί είναι κατηγορηματικοί: Δεν υπάρχει καμία συνταγή, κανένας κανόνας που να ορίζει πώς να είναι κανείς γονιός. Από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί, ξεκινά και η «εκπαίδευση» του ζευγαριού, σε αυτόν το μοναδικό ρόλο. Μια εκπαίδευση για την οποία δεν είναι δυνατόν να έχει προετοιμαστεί κάποιος από πριν. Πρόκειται για έναν δύσκολο δρόμο, που μαθαίνει κανείς να τον βαδίζει μέσα από τη διερεύνηση, τον πειραματισμό και την παρατήρηση, τη δοκιμή και το λάθος.

Μήπως  είναι προτιμότερο να αντικαταστήσουμε τον όρο «τέλειοι γονείς» με το «ιδανικοί γονείς»; Ποια είναι λοιπόν τα χαρακτηριστικά του ιδανικού γονιού;

Ο ιδανικός γονιός συνεργάζεται.

Πολύ σημαντική είναι η συνεργασία μεταξύ των δύο γονιών. Συμπεριφορές του τύπου «Η μαμά δεν αφήνει να πίνουμε κόκα-κόλα, αλλά ο μπαμπάς μάς δίνει κρυφά όταν εκείνη δεν βλέπει!», με τον ένα γονιό να προσπαθεί να αντισταθεί στην αδυναμία του και με τον άλλο να γίνεται ο «σωτήρας» του, θα πρέπει να αποφεύγονται. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να υποσκάπτει ο ένας γονιός το κύρος του άλλου, για να φανεί πιο ελαστικός και να γίνει πιο αγαπητός

Ο ιδανικός γονιός γνωρίζει πότε να βάζει όρια.

Για πολλούς γονείς είναι δύσκολο να θέτουν σαφή όρια στις συμπεριφορές των παιδιών τους. Αυτό συμβαίνει επειδή, σε πολλές περιπτώσεις, οι ίδιοι μεγάλωσαν υπό την εποπτεία αυστηρών και τιμωρητικών γονέων ή και δασκάλων. Κάτω λοιπόν από τον φόβο, μήπως τα παιδιά τους αισθανθούν όπως εκείνοι, δυσκολεύονται να πουν «όχι». Επιπλέον, πιστεύουν ότι λέγοντας συνέχεια «ναι», τα παιδιά θα τους αγαπούν περισσότερο. Για ένα παιδί, το να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν όρια, είναι σχεδόν καταστροφικό. Το παιδί, σε αυτές τις περιπτώσεις αισθάνεται ότι δεν μπορεί να στηριχθεί στους γονείς του για ασφάλεια και προστασία. Όταν ένας γονιός λέει «όχι», διδάσκει στο παιδί την ικανότητα να αισθάνεται ασφαλές με τον εαυτό του, με τις παρορμήσεις του, με τα όριά του.

Ο ιδανικός γονιός είναι ανθρώπινος.

Και όταν λέμε ανθρώπινος εννοούμε, καθημερινός, απλός και αληθινός. Θυμώνει, φωνάζει, γελάει, βαριέται, συγκινείται, μαλώνει, αγκαλιάζει, κάνει λάθη, μετανιώνει, λυπάται, κλαίει, μιλά γι’ αυτά που νιώθει, ζητά συγγνώμη…

Ο ιδανικός γονιός διαθέτει χρόνο για το παιδί του.

Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής και οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες, δεν επιτρέπουν στους γονείς να περάσουν αρκετό δημιουργικό χρόνο με το παιδί τους. Το παιδί όμως έχει ανάγκη τους γονείς του και στην προσπάθειά του να τραβήξει την προσοχή τους μπορεί να αρχίσει να φέρεται ανάρμοστα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γονείς είναι πολύ εύκολο να πέσουν στην παγίδα να το τιμωρήσουν, αντί να του δώσουν αυτό που πραγματικά χρειάζεται δηλαδή μέρος από τον χρόνο τους και αγάπη.

Ο ιδανικός γονιός δεν κριτικάρει διαρκώς.

Τα παιδιά έχουν ανάγκη να ακούν και σχόλια επαίνου από τους γονείς, όχι σχόλια μόνο όταν κάνουν «λάθη». Ο γονιός θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει τις μικρές επιτυχίες τους μέσα στη μέρα λέγοντάς τους «μπράβο» ή πόσο ικανά είναι.

Ο ιδανικός γονιός είναι συνεπής.

Είναι βασικό τα λόγια να συμβαδίζουν με τις πράξεις. Δεν είναι δυνατόν ένας γονιός να περιμένει από το παιδί του να μη λέει ψέματα, όταν ο ίδιος το κάνει με μεγάλη ευκολία. O συνεπής γονιός κρατά το λόγο του και στα καλά και στα άσχημα. Δεν εκτοξεύει απειλές, μετράει τα λόγια που θα πει γιατί μετά ξέρει ότι πρέπει να τα τηρήσει. Αυτό τον κάνει μακροπρόθεσμα αξιόπιστο.

Ο ιδανικός γονιός ξέρει το παιδί του.

Και το αγαπά γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που θα ήθελε ο ίδιος (ή η κοινωνία) να είναι.

Ο ιδανικός γονιός ξέρει να συγχωρεί.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά κάνουν λάθη πολλά. Ένας γονιός που ξέρει να συγχωρεί θα χρησιμοποιήσει το λάθος του παιδιού του για να το εκπαιδεύσει και να του διδάξει κάτι από το λάθος του και δεν θα μείνει εγκλωβισμένος στο θυμό του.

Ο ιδανικός γονιός ξέρει να ακούει.

Είναι σημαντικό να βρίσκει κάθε γονιός χρόνο μέσα στη μέρα, για να ακούσει αυτά που έχει να του πει το παιδί του. Για τους φίλους του, για τα χόμπι του, για τις ιδέες και τα όνειρά του ή για όλα αυτά που το απασχολούν.

Ο ιδανικός γονιός ξέρει πότε και πώς να κάνει υπομονή.

Ο ιδανικός γονιός ξέρει να ζητάει συγνώμη.

Κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Είναι λοιπόν σημαντικό για τη σχέση που έχει ένας γονιός με το παιδί του, να ομολογεί τα λάθη που έκανε μαζί του και να του ζητά συγνώμη όποτε αυτό απαιτείται. Δεν θα χάσει την εξουσία ή την αίγλη του αν με ειλικρίνεια ομολογήσει πως και αυτός κάνει λάθη και αναλάβει τις ευθύνες του γι’ αυτά. Μπορεί να μην είναι ευχάριστο ή εύκολο, αλλά είναι το καλύτερο για όλους. Έτσι θα γλιτώσει από καταστάσεις που μπορεί να δημιουργηθούν και τα παιδιά θα μάθουν ότι όλοι κάνουμε λάθη και θα συνειδητοποιήσουν πόσο σημαντικό είναι να τα αναγνωρίζει κανείς και να απολογείται γι’ αυτά.

Ο ιδανικός γονιός ενθαρρύνει την αυτονομία και την ανεξαρτησία του παιδιού του.

Η υπερπροστατευτικότητα ενδέχεται να βλάψει το παιδί, καθώς δεν του επιτρέπει να αναπτύξει τις δεξιότητες που χρειάζεται για να χειριστεί από μόνο του διάφορες καταστάσεις.

Ο ιδανικός γονιός αγαπάει τη ζωή.

Και κυρίως αγαπά και χαίρεται τη ζωή του χωρίς να παραμελεί τον εαυτό του και δεν φορτώνει το παιδί με ενοχές: «μου χρωστάς γιατί εγώ θυσιάστηκα για σένα»…

Πηγή : www.superdad.gr