ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΝΟΜΠ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΩΣ ΕΞΗΣ: «ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ; ΔΕΝ ΣΟΥ ΠΟΛΥΜΙΛΑΩ, ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΑΛΛΗ ΚΑΣΤΑ»…

Ειδικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, υπάρχει μία τάση των νέων γονέων να στέλνουν, σώνει και ντε, τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, ακόμη κι αν δεν «τραβάνε» και τόσο στα μαθήματα, έτσι για το prestige, την πρεμούρα και τις δημόσιες σχέσεις, καθώς ταυτίζουν, σε απόλυτο βαθμό, τη φοίτηση σε ιδιωτικό σχολείο με την πνευματική καλλιέργεια και την άριστη παιδεία…

Δεν είναι κακό φυσικά ένας γονιός να θέλει να αποφύγει για το παιδί του το δημόσιο σχολείο, το οποίο έχει 452 αργίες το χρόνο και γενικά το επίπεδο μάθησης είναι από μέτριο έως κάκιστο συνήθως, καθότι σε πολλά δημόσια σχολεία υπάρχουν και πολλοί αλλοδαποί μαθητές, που είναι αδιάφοροι και δεν συμβάλουν ιδιαίτερα στην άνοδο του επιπέδου μιας τάξης αλλά και μια τάξη έχει καμιά 40αριά μαθητές, οπότε τι μάθημα να γίνει, υπ´ αυτές τις συνθήκες πολυκοσμίας…

Οι καθηγητές, εκεί, επίσης ψιλοβαριούνται, με κάποιες λίγες εξαιρέσεις φιλότιμων εκπαιδευτικών και σέρνονται μες στις αίθουσες των δημοσίων σχολείων, γιατί νιώθουν ότι είναι αδικημένοι, καθότι δεν πληρώνονται επαρκώς από την ελληνική πολιτεία και εκτελούν διδακτική αγγαρεία κατά κάποιο τρόπο…

Το πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός, ότι πολλά παιδιά ιδιωτικών σχολείων καβαλούν το καλάμι και νομίζουν, πως, επειδή απλά και μόνο φοιτούν σε ένα ιδιωτικό εκπαιδευτήριο είναι παιδιά ενός «ανώτερου Θεού» και υπερτερούν από κάθε άποψη έναντι των φοιτούντων στα δημόσια σχολειά, ενώ σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις σνομπάρουν και μιλούν υποτιμητικά (ή και καθόλου) σε παιδιά προερχόμενα από φτωχότερα στρώματα και δεν δύνανται οι γονείς τους να τα στείλουν στα ιδιωτικά, επειδή θεωρούν ότι δεν θα έχουν κάποιο όφελος από τη συναναστροφή τους αυτή…

Αυτή τους η νοοτροπία, φυσικά, καλλιεργείται από το σπίτι και από τους ξιπασμένους γονείς, που γαλουχούν άμεσα ή και έμμεσα τα παιδιά τους με το δόγμα, οτί οι πλούσιοι είναι μια κατηγορία εξεχόντων ανθρώπων, μία ειδική κάστα, απλά και μόνο, επειδή έχουν παραπάνω υλικές δυνατότητες από τους φτωχότερους, άσχετα αν είναι αναξιοπρεπείς, ανήθικοι, χαμερπείς και αμόρφωτοι…

Αυτή, δε, η επηρμένη συμπεριφορά και εικόνα είναι αρκετά οξύμωρη και στα όρια της φαιδρότητας, όταν συναντάται σε 10χρονα παιδιά, που έχουν ένα κωμικά παράταιρο για την ηλικία τους ύφος αλαζονείας (arrogant) και «αφ´ υψηλού» (μπλαζέ), ζωγραφισμένο και χαραγμένο στα μάτια τους, από τους γελοίους και κομπλεξικούς γονείς τους φυσικά, που τα «δηλητηριάζουν» διδάσκοντάς τους τέτοιες συμπεριφορές…

Υ.Γ.: καλά τα ιδιωτικά, δεν λέω, αλλά καλύτερα να μεγαλώνετε τα παιδάκια σας, διδάσκοντάς τα, ότι η ζωή έχει πολλά γυρίσματα και πρόσκαιρες χαρές και οφέλη, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο ενώ καλό θα είναι να μάθουν να παίζουν χαμηλά την μπάλα και να μην είναι σνομπ με κανέναν συνάνθρωπό τους, γιατί οι πραγματικά καλλιεργημένοι άνθρωποι δεν είναι κομπλεξικοί, που διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε κάστες, ανάλογα με την οικονομική τους αξία αλλά ανάλογα με την ηθική τους υπόσταση…

Πηγή: karatsiolaros.gr