Κείμενο: Κατερίνα Παράσχου για το letsfamily.gr
«Ο άνδρας μου έχει αρχίσει να μου σπάει τα νεύρα. Το μωρό είναι μόλις έξι μηνών και εγώ αναγκάστηκα να επιστρέψω στη δουλειά. Ενώ όμως, έχω όλα αυτά στο κεφάλι μου, έχω κι εκείνον να μου ζητάει περισσότερη φροντίδα και προσοχή, σεξ κλπ. Δεν καταλαβαίνει ότι δεν μπορώ; Δεν καταλαβαίνει ότι είναι υπεράνω των δυνάμεών μου; Δεν μπορεί επιτέλους να μεγαλώσει και να χειριστεί μόνος του τις ανάγκες του;»
Αυτό το μήνυμα ήρθε από φίλη του LetsFamily.gr και πραγματικά… δεν μας ξάφνιασε. Είναι χιλιάδες οι γυναίκες που έχουν νιώσει έτσι. Άλλες το εκφράζουν, άλλες απλώς το καταπίνουν. Το μήνυμα όμως, μας έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθούμε με αυτό το μείζον και δύσκολο θέμα της συνεργασίας και της συμβίωσης των ζευγαριών όταν έρθει το μωρό στο σπίτι.
Ανατρέξαμε σε ξένη αρθρογραφία και βιβλιογραφία και καταλήξαμε σε ένα κείμενο του κλινικού ψυχολόγου και συγγραφέα Rick Hanson, από το 2005, που θέτει το θέμα από την αντίθετη πλευρά: Εκείνη των μπαμπάδων. Κι αυτό γιατί θεωρούμε ότι είναι δίκαιο, αλλά και χρήσιμο, να ακούγονται όλες οι απόψεις.
«Ακόμη κι εγώ με τη γυναίκα μου είχαμε αντίστοιχα προβλήματα όταν τα παιδιά ήταν μικρά και είχαμε ακούσει δεκάδες τέτοια παράπονα από πολλές μαμάδες. Είναι λογικό να νιώθετε εξαντλημένες και να θεωρείτε ότι ο σύζυγος σας προσθέτει ένα ακόμη βάρος. Από την άλλη πλευρά όμως, και μιλώ τόσο βάσει της επαγγελματικής μου τριβής όσο και από επώδυνη προσωπική εμπειρία, νομίζω ότι είναι τραγικό λάθος να βάζετε το σύζυγο ή σύντροφο στην άκρη. Να τον παραμερίζετε όταν έρχεται το μωρό. Είναι τόσο λάθος, όσο λάθος είναι για τους μπαμπάδες να υποτιμούν τον αντίκτυπο της μητρότητας στη γυναίκα και να μην τη βοηθούν αρκετά με το παιδί και με το σπίτι.
Ειλικρινά πιστεύω πως εάν όλες οι μαμάδες κατέβαλαν μία σοβαρή προσπάθεια να παραμείνουν συναισθηματικά δεμένες με τον πατέρα και εάν όλοι οι μπαμπάδες κατέβαλαν μία σοβαρή προσπάθεια να κατανοήσουν αυτό που περνάει η μητέρα, εάν σχημάτιζαν μία ισχυρή ομάδα, τότε το ποσοστό των διαζυγίων θα μειωνόταν δραματικά.
Ακόμη και χωρίς διαζύγιο, ο αντίκτυπος αυτής της αντιπαλότητας σε αυτά τα κρίσιμα χρόνια για το παιδί είναι τόσο μεγάλος, που μπορεί να δημιουργήσει μόνιμες συναισθηματικές πληγές. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί λόγοι – όχι μόνο αλτρουιστικοί αλλά και για ίδιο όφελος – να φροντίσετε και τον πατέρα:
1. Είναι και εκείνος άνθρωπος και κάθε άνθρωπος αξίζει την ευκαιρία στην ευτυχία και την υγεία.
2. Δουλεύει και μάλιστα πολύ. Οι περισσότεροι μπαμπάδες επικεντρώνουν την προσπάθειά τους στο να παράσχουν τα πάντα στην οικογένεια και στο παιδί. Ένας τυπικός μπαμπάς στις μέρες μας, κάνει περισσότερα πράγματα για το νοικοκυριό και για το παιδί από ότι έκανε ο δικός του πατέρας. Και αυτό αξίζει σεβασμό.
3. Προσφέρουν στους άλλους. Για τα επόμενα 20 χρόνια, ίσως και περισσότερο, οι μπαμπάδες συμβάλουν στη δημιουργία μίας οικογένειας για τα μονάκριβα παιδιά τους. Δίνουν αρκετά για να αξίζουν το σεβασμό και την στήριξη των συντρόφων τους.
4. Το περιβάλλον εργασίας συνήθως δεν είναι και τόσο φιλικό για τους άνδρες που βάζουν σε πρώτη θέση την οικογένειά τους. Είναι σαφώς δύσκολο για τις γυναίκες να ισορροπούν εργασία και οικογένεια, αλλά πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι άνδρες έχουν ακόμη λιγότερη κατανόηση από το εργασιακό τους περιβάλλον για αυτές τις ανάγκες.
5. Είναι καλό για τα παιδιά. Η ευημερία του πατέρα επηρεάζει τα παιδιά με χιλιάδες τρόπουςκαι διαμορφώνει την πορεία της ζωής τους. Ένας ζωτικός τρόπος να φροντίζετε τα παιδιά είναι να φροντίζετε και τους μπαμπάδες τους.
6. Είναι καλό για τη μητέρα. Όταν οι μπαμπάδες είναι χαρούμενοι στο γάμο τους συνήθως δείχνουν περισσότερη ενσυναίσθηση, βοηθούν και νοιάζονται περισσότερο για τη σύντροφό τους.
7. Είναι καλό για το γάμο. Ένας πατέρας που νιώθει ότι βρίσκει ανταπόκριση, αγάπη, σεβασμό και φροντίδα ως σύντροφος και όχι μόνο ως πατέρας, που – να μιλήσουμε ανοιχτά – είναι σεξουαλικά ικανοποιημένος, είναι πιθανότερο να μείνει στο γάμο παρά να χωρίσει. Οι ενωμένες οικογένειες δεν ευνοούν μόνο τα παιδιά, αλλά επίσης τους γονείς και την ίδια την κοινωνία.
8. Είναι καλό για τα οικονομικά της οικογένειάς σας. Τα οικογενειακά και συζυγικά προβλήματα προκαλούν άγχος στους πατεράδες, αυξάνοντας τις ασθένειες (σωματικές και ψυχικές), με συνεπαγόμενο ιατρικό κόστος και μείωση της παραγωγικότητάς τους.
9. Είναι θετικό για την κοινωνία. Φανταστείτε μία κοινωνία που στηρίζει εξίσου μαμάδες και μπαμπάδες, που είναι πιο ανθρώπινη με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια για όλους.
10. Είναι μία θετική αξία. Η ευγένεια, η συμπόνια, η γενναιοδωρία με τα συναισθήματα ενός πατέρα είναι αξίες που χρήζουν αναγνώρισης και εκτίμησης. Αγάπα τον πλησίον σου αλλά και το σύντροφό σου, όπως θα ήθελες να αγαπάει και αυτός εσένα.
